เมื่อรักย่อมต้องเจ็บ

ใจนะคะ” ฉันเหลือบมองเธอเรียบ ๆ ก่อนจะ

ยนไม่ไป แต่ฉ

ม่อยู่ด้วย เธอเลยไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นใสซื่อ เธอมอ

พูดว่า “ตอนนี้คุณลู่กำลังบังคับให้

้าไม่ใช่เพราะแก นายหญิงของวิลล่าแห่งนี้ต้องเป็นฉัน ไม่มีทางเป็นแกไปได้แน่นอน คุณปู่ตายแล้ว ไม่มีใครสามารถปกป้อ

ใจท่าทางดุดันของเธอ ฉันเดินอ้อมเธอ และเตรียมจะลงไปชั้นล่างเพื่อจะจา

ลยคว้าตัวฉันอย่างแรง และพูดว่า “เสิ่นชู แกยังจะหน้าด้านอยู่อีกเหร

ูดเรียบ ๆ ว่า “ในเมื่อเธอก็รู้ว่าเขาไม่ได้สนใ

ๆ หน้าแดงเทือกอย่างโกรธจ

ับเขาแล้วมีประโยชน์อะไรนั้น...” พอพูดถึงตรงนี้ ฉันก็พูดเสียงเรียบอ

มาด้วยความโกรธ และไม่สนใจอะไรพลางยกมือขึ้นแล้วผลักฉัน ข้า

ลู่ชินหรานนั้นจะทรงตั

เธอแผดดังขึ้น ฉันชะงักไปทันที

ๆ จากนั้นฟู่เชิ่นเหยียนก็ลงบันไดไปอย่างร

เธอซีดเผือด เธอเอามือกุมท้องด้วยความเจ็บปวด

เธอ เปื้อนพรมจนแดงเป็นวงกว้าง ฉัน

ชิ่นเหย

นหรานคว้าแขนเสื้อของฟู่เชิ่นเหยีย

้าผากของฟู่เชิ่นเหยียน ใบ

ไร” เขาปลอบลู่ชินหราน และช้อนตั

สีหน้าของเขาบูดบึ้ง ดวงตาสีดำขลับเปลี่นเป็นคมกริบ น้ำเสี

ำนั้นมันเต็มไปด้วยความเ

กับที่ ทำอะไรไ

กข้างหลังฉัน ฉันอึ้งไปพักนึง พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นเ

หนกในใจ และพูดเรียบ

วว่าเขาจะเข้าใจผิดคิดว

นเป็นคนผลักหรือไม่ สิ่งสำคัญคือชินหรานของเขาไ

่ลงไปชั้นล่าง และออกจากวิลล่าไ

งพยาบาลเพื่อ