icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เมื่อรักย่อมต้องเจ็บ

บทที่ 6 ลู่ชินหรานท้อง

จำนวนคำ:1090    |    อัปเดตเมื่อ:12/06/2023

“คุณลู่นี่เปลี่ยนสีหน้าไวจนน่าประหลาดใจนะคะ” ฉันเหลือบมองเธอเรียบ ๆ ก่อนจะหยิบกระเป๋า และเตรียมตัวไปบ้านตระกูลฟู่

ฟู่เชิ่นเหยียนไม่ไป แต่ฉันไม่ไปไม่ได้

แต่พอมาถึงประตูก็โดนลู่ชินหรานขวางไว้ ฟู่เชิ่นเหยียนไม่อยู่ด้วย เธอเลยไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นใสซื่อ เธอมองมาที่ฉันแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เมื่อไหร่จะเซ็นใบหย่า?”

ฉันผงะไป แต่กลับยิ้มพลางมองเธอแล้วพูดว่า “ตอนนี้คุณลู่กำลังบังคับให้ฉันหย่าในฐานะมือที่สามงั้นเหรอคะ?”

“แกสิมือที่สาม!” ดูเหมือนว่าเธอนั้นจะไม่ชอบให้ใครมาเว่าเธอเป็นมือที่สาม สีหน้าของเธอแย่ลงพลางพูดว่า “เสิ่นชู ถ้าไม่ใช่เพราะแก นายหญิงของวิลล่าแห่งนี้ต้องเป็นฉัน ไม่มีทางเป็นแกไปได้แน่นอน คุณปู่ตายแล้ว ไม่มีใครสามารถปกป้องให้แกอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไปแล้ว ถ้าฉันเป็นแกล่ะก็ ฉันคงจะยอมเซ็นชื่อดี ๆ และไปพร้อมกับเงินที่เชิ่นเหยียนให้แล้ว”

“คุณลู่ น่าเสียดายที่คุณไม่ใช่ฉัน!” ฉันพูดกับเธออย่างเย็นชาโดยไม่สนใจท่าทางดุดันของเธอ ฉันเดินอ้อมเธอ และเตรียมจะลงไปชั้นล่างเพื่อจะจากไป ในโลกนี้นอกจากฟู่เชิ่นเหยียนแล้ว ไม่มีคำพูดของใครมาทำร้ายฉันได้

คุณหนูลู่ชินหรานที่เคยชินกับการโดนเอาใจนั้นรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเลยคว้าตัวฉันอย่างแรง และพูดว่า “เสิ่นชู แกยังจะหน้าด้านอยู่อีกเหรอ? พี่เชิ่นเหยียนไม่ชอบแก แกฝืนอยู่กับเขาไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร?”

พอหันกลับมามองเธอ ฉันก็รู้สึกตลกเล็กน้อย และพูดเรียบ ๆ ว่า “ในเมื่อเธอก็รู้ว่าเขาไม่ได้สนใจฉัน ทำไมเธอถึงต้องตื่นตระหนกขนาดนี้ด้วยล่ะ?”

“แก...” สาวหน่อยตัวเล็ก ๆ หน้าแดงเทือกอย่างโกรธจัด และพูดไม่ออกอยู่พักนึง

ฉันเข้าไปหาเธอพลางยิ้มหยัน และพูดออกมาเบา ๆ “ส่วนเรื่องที่ฉันอยู่กับเขาแล้วมีประโยชน์อะไรนั้น...” พอพูดถึงตรงนี้ ฉันก็พูดเสียงเรียบออกมาเบา ๆ ว่า “ลีลาเขาดีออกจะขนาดนั้น เธอคิดว่ามีประโยชน์ยังไงล่ะ?”

“เสิ่นชู แกนี่มันหน้าด้านจริง ๆ เลย!” ลู่ชินหรานตาแดงขึ้นมาด้วยความโกรธ และไม่สนใจอะไรพลางยกมือขึ้นแล้วผลักฉัน ข้างหลังฉันนั้นเป็นบันได ฉันเลยขยับตัวตามสัญชาตญาณเพื่อหลบเธอ

แต่ที่ฉันคิดไม่ถึงว่าลู่ชินหรานนั้นจะทรงตัวไม่อยู่ และตกบันไดไป

“อ๊ะ...” ที่ห้องโถงมีเสียงของเธอแผดดังขึ้น ฉันชะงักไปทันที และตอนที่ยังไม่ทันไหวตัวนั้น

ร่างของฉันก็ถูกผลักออกไปด้วยลมหายใจเย็น ๆ จากนั้นฟู่เชิ่นเหยียนก็ลงบันไดไปอย่างรวดเร็วเพื่อดูลู่ชินหรานที่นอนอยู่ชั้นล่าง

ลู่ชินหรานที่อยู่ชั้นล่างนั้นขดตัว ใบหน้าของเธอซีดเผือด เธอเอามือกุมท้องด้วยความเจ็บปวด พลางตะโกนออกมาอย่างอ่อนแอว่า “ลูก ลูกของฉัน”

มีเลือดไหลอยู่ออกมาจากด้านร่างตัวเธอ เปื้อนพรมจนแดงเป็นวงกว้าง ฉันถึงกับอึ้งไปทันที เธอ... ท้องเหรอ?

กับฟู่เชิ่นเหยียนเหรอ?

“พี่เชิ่นเหยียน ลูก ลูก...” ลู่ชินหรานคว้าแขนเสื้อของฟู่เชิ่นเหยียนไว้ และพูดคำว่าลูกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เหงื่อบาง ๆ ผุดขึ้นมาบนหน้าผากของฟู่เชิ่นเหยียน ใบหน้าเย็นชานั้นดูหมดหวังมาก

“ไม่ต้องกลัวนะ ลูกต้องไม่เป็นอะไร” เขาปลอบลู่ชินหราน และช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มพลางเดินออกไปด้านนอก

ฟู่เชิ่นเหยียนเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็หยุดลงอย่างกะทันหัน สีหน้าของเขาบูดบึ้ง ดวงตาสีดำขลับเปลี่นเป็นคมกริบ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ “เสิ่นชู เธอนี่มันร้ายจริง ๆ ”

คำพูดเรียบ ๆ แค่ไม่กี่คำนั้นมันเต็มไปด้วยความเย็นชา เคียดแค้น และโมโห

ฉันยืนอึ้งอยู่กับที่ ทำอะไรไม่ถูกไปพักนึง!

“จะไม่ตามไปอธิบายหน่อยเหรอ?” เสียงทุ้มดังขึ้นมาจากข้างหลังฉัน ฉันอึ้งไปพักนึง พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นเฉิงจวิ้นยวี่ที่ไม่รู้ว่าตามขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่

ฉันระงับความตื่นตระหนกในใจ และพูดเรียบ ๆ ว่า “อธิบายอะไร?”

เขาเลิกคิ้ว “เธอไม่กลัวว่าเขาจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอผลักชินหรานเหรอ?”

ฉันลดสายตาลงอย่างขมขื่น “มันไม่สำคัญหรอกว่าฉันเป็นคนผลักหรือไม่ สิ่งสำคัญคือชินหรานของเขาได้รับบาดเจ็บ สุดท้ายก็ต้องมีคนรับผิดชอบอยู่ดี”

“คุณก็คิดได้นี่!” เฉิงจวิ้นยวี่ลงไปชั้นล่าง และออกจากวิลล่าไปพร้อมกับกล่องอุปกรณ์ทางการแพทย์

เขาน่าจะไปโรงพยาบาลเพื่อดูลู่ชินหราน

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ท้องแล้ว2 บทที่ 2 ไม่ไปได้ไหม?3 บทที่ 3 ฉันตกลงหย่า4 บทที่ 4 บุกรุกบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต5 บทที่ 5 โชคดีจริง ๆ ที่ได้ทานอาหารเช้าที่คุณฟู่ทำ6 บทที่ 6 ลู่ชินหรานท้อง7 บทที่ 7 งานศพคุณปู่8 บทที่ 8 ดูแลลู่ชินหราน9 บทที่ 9 เดิมพัน10 บทที่ 10 ฟู่เชิ่นเหยียนแสร้งทำเป็นไม่เห็น11 บทที่ 11 เธอจะคืนคำไหม?12 บทที่ 12 พวกอันธพาลมาก่อเรื่อง13 บทที่ 13 ฉันอยู่ที่สถานีตำรวจ14 บทที่ 14 เธอคิดว่าเฉิงจวิ้นยวี่ชอบเธองั้นเหรอ?15 บทที่ 15 เขารู้ว่าฉันท้องแล้ว16 บทที่ 16 ต้องเอาเด็กออก17 บทที่ 17 ท่าทางของฟู่เชิ่นเหยียน18 บทที่ 18 ฉันตัดสินใจทำแท้ง19 บทที่ 19 ตกลงหย่า20 บทที่ 20 เธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจว่าลูกจะอยู่หรือจะไป21 บทที่ 21 ทำแท้งแล้วจริง ๆ เหรอ?22 บทที่ 22 มารับผู้ชายของเธอที่บาร์ซะ23 บทที่ 23 ฉันไม่ได้แก้แค้นคุณ24 บทที่ 24 รับผิดความล่าช้าในการชำระเงินงวดสุดท้าย25 บทที่ 25 โดนมองออกว่าท้อง26 บทที่ 26 ฟู่เชิ่นเหยียนอยากมีลูกใหม่27 บทที่ 27 บังเอิญเจอลู่ชินหราน28 บทที่ 28 คุณเสิ่นเล่นไหวไหม?29 บทที่ 29 เธออยากจะไปงั้นเหรอ?30 บทที่ 30 อดีตของเขา31 บทที่ 31 จุดเริ่มต้นของความขัดแย้ง32 บทที่ 32 เรื่องเมื่อสี่ปีก่อน33 บทที่ 33 ไม่กล้าเผชิญหน้าเขา34 บทที่ 34 โครงการใหม่ที่ปัญหาเยอะ35 บทที่ 35 ข้อตกลง36 บทที่ 36 คุยเรื่องเงื่อนไข37 บทที่ 37 ใจเย็นลงแล้วค่อยมาคุยกัน38 บทที่ 38 เฉินชิง ผู้บริหารบริษัท ซินไต้39 บทที่ 39 ภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของฟู่เชิ่นเหยียน40 บทที่ 40 ปัญหาของฟู่ซือ กรุ๊ป41 บทที่ 41 การประมูล และตัดสินผลการประมูล42 บทที่ 42 ไปหาฟู่เชิ่นเหยียน และขอความช่วยเหลือจากเขา 143 บทที่ 43 ไปหาฟู่เชิ่นเหยียนขอความช่วยเหลือจากเขา 244 บทที่ 44 ฉันไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อของเด็กงั้นเหรอ?45 บทที่ 45 ผมหิว46 บทที่ 46 ช่วยคิดวิธีให้หลี่มู่จื่อ47 บทที่ 47 ช่วยคิดวิธีให้หลี่มู่จื่อ48 บทที่ 48 ลูกสาวของหลินหว่าน49 บทที่ 49 ความไม่เชื่อใจของฟู่เชิ่นเหยียน50 บทที่ 50 ผู้ชายของเธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของคนอื่น51 บทที่ 51 ถ้าไม่มีลูกแล้วล่ะ?52 บทที่ 52 หลี่มู่จื่ออยากไปเที่ยว53 บทที่ 53 ฉันไม่สามารถรั้งเขาให้ไปหาคนที่เขารักได้54 บทที่ 54 ฉันอาจจะป่วยแล้วจริง ๆ55 บทที่ 55 ฉันเป็นผู้หญิงแบบนั้นงั้นเหรอ?56 บทที่ 56 หาคนใหม่ได้เร็วขนาดนี้เชียว?57 บทที่ 57 ความโกรธของฟู่เชิ่นเหยียน58 บทที่ 58 เธอไปอาบน้ำ59 บทที่ 59 เฉินชิงเมา60 บทที่ 60 การปรากฏตัวของเสิ่นยวี่61 บทที่ 61 พาดหัวข่าวซุบซิบ62 บทที่ 62 ขอโทษฟู่เชิ่นเหยียน63 บทที่ 63 ฟู่เชิ่นเหยียนห่วงใย64 บทที่ 64 เฉินชิงต้องการเปิดเผยความสัมพันธ์?65 บทที่ 65 การคุกคามของเสิ่นยวี่66 บทที่ 66 เข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของหลินหว่าน67 บทที่ 67 ลูกสาวของหลินหว่าน68 บทที่ 68 ความบ้าระห่ำของลู่ชินหราน69 บทที่ 69 ทำไมถึงไม่เหมาะสมล่ะ?70 บทที่ 70 ความสัมพันธ์ที่ยุ่งเหยิง71 บทที่ 71 ฟู่เชิ่นเหยียนกับเสิ่นยวี่72 บทที่ 72 ทะเลาะกับฟู่เชิ่นเหยียน73 บทที่ 73 จุดจบของเรื่อง74 บทที่ 74 นิสัยดื้อรั้นของฟู่เชิ่นเหยียน75 บทที่ 75 ช่วยฉันเช็ดผมหน่อย76 บทที่ 76 เขาเป็นห่วงลู่ชินหราน77 บทที่ 77 อยากให้ฉันนอนเป็นเพื่อนเหรอ?78 บทที่ 78 แฟนของหานชวง79 บทที่ 79 ต่อให้ตาย ฉันก็จะปกป้องเธอให้ดี80 บทที่ 80 เธออยากให้คุณไปอยู่กับเธอ81 บทที่ 81 เรามารอดูกัน82 บทที่ 82 ไม่ตายก็โอเค83 บทที่ 83 ฉันกำลังกินหม้อไฟอยู่84 บทที่ 84 ลู่ชินหรานโดนตำรวจจับไป85 บทที่ 85 เราเป็นสามีภรรยากัน86 บทที่ 86 ความหน้าซื่อใจคดของลู่ชินหราน87 บทที่ 87 เธอไม่คิดถึงพี่ชายเหรอ?88 บทที่ 88 เธอไม่ได้อยากให้ฉันสนองความต้องการให้หรอกเหรอ?89 บทที่ 89 ความชั่วร้ายของเสิ่นยวี่90 บทที่ 90 รู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่?91 บทที่ 91 ต่อไปจะไม่ทำอีก92 บทที่ 92 เป็นตัวของตัวเอง93 บทที่ 93 พวกคุณเคยมีอะไรกันรึป่าว?94 บทที่ 94 ยังเหลืออีกหกเดือน95 บทที่ 95 ประทับใจการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขา96 บทที่ 96 เลขาคนใหม่ของฟู่เชิ่นเหยียน97 บทที่ 97 เกิดเรื่องกับฟู่เชิ่นเหยียน98 บทที่ 98 จัดการอย่างใจเย็น99 บทที่ 99 ไปจากฟู่ซือ กรุ๊ป 1100 บทที่ 100 ไปจากฟู่ซือ กรุ๊ป 2