เมื่อรักย่อมต้องเจ็บ

่เชิ่นเหยียนพลางดึงที่มุมเสื้อผ้าของเขาแล้วพูดเบา ๆ ว่า “พี่เชิ่นเหยียน เมื่อคืนฉันเอาแต่ใจตัวเอง

น.

ย พวกเธอแค่พูดจาอ้อน ๆ ให้ดูเหมือนอ่อนแ

ต่พอชินหรานออกปากมาแบบนี้แล้ว เขาก็หัน

เย็นชา และแฝ

มน่ะเหรอ？

มาพลางพยักหน้

ด้อย่างเช่นเคย มันยากที่จะปล่อยวา

วกับโจ๊กถั่วเขียว มันดูธรรมดาแต่ก็ไม่ธรรมดา ฉันคิดมาตลอดว่าผู้ชายแบ

นอร่อยมากเลยนะคะ ตอนที่เราคบกัน เขามักจะทอดให้ฉันก

างสนิทสนมพลางยิ้มตาหยี “พี่เชิ่นเหยียน วันนี้คุณสัญญ

ยท่าทางองอาจ เขานั้นเป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว แต่พอ

ว เขาทานอาหารเช้าด้วยท่าทางสง่าผ่

นนี้เป็นงานศพของคุณปู่ ถ้าฟู่เชิ่นเหยียนไ

ินไปได้สองสามคำก็เห็นฟู่เชิ่นเหยียนขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยน

ห้อ

นตามมาก็พูดขึ้นมาด้วยเสี

น เผยให้เห็นรูปร่างที่ล่ำสันของเขาโดยไม่มีอะไรปิดกั้น ฉันหันห

ั้งเสียงรูดซิป และใส่เข็มขัด จากนั้นเขา

ณนะ” เขาเป็นลูกหลานคนโตของตระกูลฟู่ ถ้าเวล

อะไรเพิ่มเติมก็ไปคุยกับเฉินอี้ได้” เขาพูดเรียบ ๆ รา

ายใจว่า “ฟู่เชิ่นเหยียน สำหรับคุณแล้ว นอกจากลู่ชินหราน คนอื่นจะเ

ี่ลงเล็กน้อย ท่าทางของเขาเย็นชาซะจนฉันอดที่จะสั่นขึ้

บาง ๆ ขึ้น และพูดขึ้นมาอย่างป

บมีน้ำเย็น ๆ สาดลงมาที่ตัวฉั

เดินออกไป ฉัน

ู่ควรงั

อะ

ามารถทำให้คนเย็นชา

ลยว่าจะชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นแบบนี

มื่อไหร่นั้นยืนกอดอกพิงกรอบประตูอยู่ ใบหน้าไร้เดียงสา