icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เมื่อรักย่อมต้องเจ็บ

บทที่ 5 โชคดีจริง ๆ ที่ได้ทานอาหารเช้าที่คุณฟู่ทำ

จำนวนคำ:1110    |    อัปเดตเมื่อ:12/06/2023

พอได้ยินสิ่งที่ฉันพูด ใบหน้าเล็ก ๆ ของ ลู่ชินหรานก็ชะงักไป ดวงตาสีดำของเธอมืดลง เธอมองกลับไปที่ฟู่เชิ่นเหยียนพลางดึงที่มุมเสื้อผ้าของเขาแล้วพูดเบา ๆ ว่า “พี่เชิ่นเหยียน เมื่อคืนฉันเอาแต่ใจตัวเองเกินไป มารบกวนพี่กับพี่เสิ่น พี่เรียกพี่เสิ่นทานอาหารเช้ากับเราได้ไหมคะ? ถือเป็นคำขอโทษของฉันนะคะ?”

ฉัน...

เฮอะ ๆ คนบางคนไม่จำเป็นต้องพยายามอะไรเลย พวกเธอแค่พูดจาอ้อน ๆ ให้ดูเหมือนอ่อนแอก็สามารถได้ทุกสิ่งทุกอย่างจากคนอื่นแล้ว

ทีแรกฟู่เชิ่นเหยียนนั้นไม่สนใจฉันเลย แต่พอชินหรานออกปากมาแบบนี้แล้ว เขาก็หันกลับมามองฉันแล้วพูดว่า “ทานข้าวด้วยกัน!”

น้ำเสียงนั้นเย็นชา และแฝงไปด้วยคำสั่ง

มันเจ็บไหมน่ะเหรอ? ชินแล้วล่ะ

ฉันยกยิ้มขึ้นมาพลางพยักหน้า “ขอบคุณค่ะ!”

ฉันไม่สามารถปฏิเสธฟู่เชิ่นเหยียนได้อย่างเช่นเคย มันยากที่จะปล่อยวางคนที่ตัวเองรักทั้งหัวใจไปได้ง่าย ๆ

โชคดีจริง ๆ ที่ได้กินอาหารเช้าที่ฟู่เชิ่นเหยียนทำเป็นครั้งแรก ไข่ดาวกับโจ๊กถั่วเขียว มันดูธรรมดาแต่ก็ไม่ธรรมดา ฉันคิดมาตลอดว่าผู้ชายแบบฟู่เชิ่นเหยียนนั้นเป็นลูกรักของพระเจ้า มือของเขามีไว้สั่งอย่างเดียว

“พี่เสิ่นคะ ลองชิมไข่ดาวของพี่เชิ่นเหยียนดูสิคะ มันอร่อยมากเลยนะคะ ตอนที่เราคบกัน เขามักจะทอดให้ฉันกินอยู่บ่อย ๆ ” ลู่ชินหรานพูดพลางคีบไข่ใส่ชามของฉัน

จากนั้นก็คีบไข่อีกอันหนึ่งใส่ชามของฟู่เชิ่นเหยียนอย่างสนิทสนมพลางยิ้มตาหยี “พี่เชิ่นเหยียน วันนี้คุณสัญญาว่าจะพาฉันไปชมดอกไม้ที่หนานเจียง ห้ามเบี้ยวนัดนะคะ”

“อืม!” ฟู่เชิ่นเหยียนเอ่ยปาก และทานอาหารเช้าด้วยท่าทางองอาจ เขานั้นเป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว แต่พออยู่กับลู่ชินหรานแล้ว เขาก็ดูเหมือนจะตอบทุกอย่าง

เฉิงจวิ้นยวี่นั้นดูเหมือนจะชินแล้ว เขาทานอาหารเช้าด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย และมองดูพวกเราราวกับเป็นคนนอก

ฉันลดสายตาลง และขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว วันนี้เป็นงานศพของคุณปู่ ถ้าฟู่เชิ่นเหยียนไปกับลู่ชินหรานแล้ว งั้นทางบ้านตระกูลฟู่...

อาหารเช้ามื้อนี้ เป็นใครก็คงไม่มีกะจิตกะใจกินแน่ ๆ หลังจากกินไปได้สองสามคำก็เห็นฟู่เชิ่นเหยียนขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากกินเสร็จ ฉันเลยวางชามและตะเกียบแล้วเดินตามไป

ที่ห้องนอน

พอฟู่เชิ่นเหยียนรู้ว่าฉันตามมาก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงเรียบว่า “มีอะไรรึป่าว?”

ตอนที่เขาพูดนั้น เขาก็ถอดเสื้อผ้าออกราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เผยให้เห็นรูปร่างที่ล่ำสันของเขาโดยไม่มีอะไรปิดกั้น ฉันหันหลังให้เขาตามสัญชาตญาณและพูดว่า “วันนี้เป็นงานศพของคุณปู่นะคะ!”

มีเสียงดังขึ้นมาจากข้างหลังเล็กน้อย มีทั้งเสียงรูดซิป และใส่เข็มขัด จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชาว่า “เธอไปก็พอแล้ว”

ฉันขมวดคิ้ว “ฟู่เชิ่นเหยียน นี่คือปู่ของคุณนะ” เขาเป็นลูกหลานคนโตของตระกูลฟู่ ถ้าเวลานี้เขาไม่ไป แล้วคนอื่น ๆ ในบ้านจะคิดยังไง?

“เรื่องงานศพ ฉันให้เฉินอี้จัดการเรียบร้อยแล้ว ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมก็ไปคุยกับเฉินอี้ได้” เขาพูดเรียบ ๆ ราวกับว่าเขากำลังพูดเรื่องที่ไม่สำคัญอย่างไรอย่างนั้น

พอเห็นเขาเดินไปที่ห้องทำงาน ฉันก็ขึ้นเสียง และพูดออกมาอย่างไม่สบายใจว่า “ฟู่เชิ่นเหยียน สำหรับคุณแล้ว นอกจากลู่ชินหราน คนอื่นจะเป็นจะตายยังไงก็ช่างงั้นสินะ? สำหรับคุณ ครอบครัวไม่สำคัญเลยใช่ไหม?”

เขาหยุดเดิน และหันกลับมามองฉัน แววตาสีดำเข้มของเขาหรี่ลงเล็กน้อย ท่าทางของเขาเย็นชาซะจนฉันอดที่จะสั่นขึ้นมาไม่ได้ “เรื่องของตระกูลฟู่นั้น เธอไม่มีสิทธิ์พูด”

หลังจากหยุดไป เขาก็ยกริมฝีปากบาง ๆ ขึ้น และพูดขึ้นมาอย่างประชดประชันว่า “เธอไม่คู่ควร!”

แค่คำพูดไม่กี่คำนั้นเหมือนกับมีน้ำเย็น ๆ สาดลงมาที่ตัวฉัน จนตัวนั้นรู้สึกเย็นวาบไปหมด

พอได้ยินเสียงเดินออกไป ฉันก็หัวเราะไม่ออก

ฉันไม่คู่ควรงั้นเหรอ!

เฮอะ ๆ !

สองปีมานี้ ฉันไม่สามารถทำให้คนเย็นชาเปลี่ยนใจได้จริง ๆ

“ทีแรกคิดว่าเธอแค่หน้าด้าน ไม่คิดเลยว่าจะชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นแบบนี้” มีเสียงเยาะเย้ยดังขึ้นมาจากข้าง ๆ

ฉันหันกลับไปก็เห็นว่าลู่ชินหรานที่ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่นั้นยืนกอดอกพิงกรอบประตูอยู่ ใบหน้าไร้เดียงสา และน่ารักนั้นหายไปจนหมดสิ้น เหลือไว้เพียงสีหน้าเย็นชา

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ท้องแล้ว2 บทที่ 2 ไม่ไปได้ไหม?3 บทที่ 3 ฉันตกลงหย่า4 บทที่ 4 บุกรุกบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต5 บทที่ 5 โชคดีจริง ๆ ที่ได้ทานอาหารเช้าที่คุณฟู่ทำ6 บทที่ 6 ลู่ชินหรานท้อง7 บทที่ 7 งานศพคุณปู่8 บทที่ 8 ดูแลลู่ชินหราน9 บทที่ 9 เดิมพัน10 บทที่ 10 ฟู่เชิ่นเหยียนแสร้งทำเป็นไม่เห็น11 บทที่ 11 เธอจะคืนคำไหม?12 บทที่ 12 พวกอันธพาลมาก่อเรื่อง13 บทที่ 13 ฉันอยู่ที่สถานีตำรวจ14 บทที่ 14 เธอคิดว่าเฉิงจวิ้นยวี่ชอบเธองั้นเหรอ?15 บทที่ 15 เขารู้ว่าฉันท้องแล้ว16 บทที่ 16 ต้องเอาเด็กออก17 บทที่ 17 ท่าทางของฟู่เชิ่นเหยียน18 บทที่ 18 ฉันตัดสินใจทำแท้ง19 บทที่ 19 ตกลงหย่า20 บทที่ 20 เธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจว่าลูกจะอยู่หรือจะไป21 บทที่ 21 ทำแท้งแล้วจริง ๆ เหรอ?22 บทที่ 22 มารับผู้ชายของเธอที่บาร์ซะ23 บทที่ 23 ฉันไม่ได้แก้แค้นคุณ24 บทที่ 24 รับผิดความล่าช้าในการชำระเงินงวดสุดท้าย25 บทที่ 25 โดนมองออกว่าท้อง26 บทที่ 26 ฟู่เชิ่นเหยียนอยากมีลูกใหม่27 บทที่ 27 บังเอิญเจอลู่ชินหราน28 บทที่ 28 คุณเสิ่นเล่นไหวไหม?29 บทที่ 29 เธออยากจะไปงั้นเหรอ?30 บทที่ 30 อดีตของเขา31 บทที่ 31 จุดเริ่มต้นของความขัดแย้ง32 บทที่ 32 เรื่องเมื่อสี่ปีก่อน33 บทที่ 33 ไม่กล้าเผชิญหน้าเขา34 บทที่ 34 โครงการใหม่ที่ปัญหาเยอะ35 บทที่ 35 ข้อตกลง36 บทที่ 36 คุยเรื่องเงื่อนไข37 บทที่ 37 ใจเย็นลงแล้วค่อยมาคุยกัน38 บทที่ 38 เฉินชิง ผู้บริหารบริษัท ซินไต้39 บทที่ 39 ภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของฟู่เชิ่นเหยียน40 บทที่ 40 ปัญหาของฟู่ซือ กรุ๊ป41 บทที่ 41 การประมูล และตัดสินผลการประมูล42 บทที่ 42 ไปหาฟู่เชิ่นเหยียน และขอความช่วยเหลือจากเขา 143 บทที่ 43 ไปหาฟู่เชิ่นเหยียนขอความช่วยเหลือจากเขา 244 บทที่ 44 ฉันไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อของเด็กงั้นเหรอ?45 บทที่ 45 ผมหิว46 บทที่ 46 ช่วยคิดวิธีให้หลี่มู่จื่อ47 บทที่ 47 ช่วยคิดวิธีให้หลี่มู่จื่อ48 บทที่ 48 ลูกสาวของหลินหว่าน49 บทที่ 49 ความไม่เชื่อใจของฟู่เชิ่นเหยียน50 บทที่ 50 ผู้ชายของเธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของคนอื่น51 บทที่ 51 ถ้าไม่มีลูกแล้วล่ะ?52 บทที่ 52 หลี่มู่จื่ออยากไปเที่ยว53 บทที่ 53 ฉันไม่สามารถรั้งเขาให้ไปหาคนที่เขารักได้54 บทที่ 54 ฉันอาจจะป่วยแล้วจริง ๆ55 บทที่ 55 ฉันเป็นผู้หญิงแบบนั้นงั้นเหรอ?56 บทที่ 56 หาคนใหม่ได้เร็วขนาดนี้เชียว?57 บทที่ 57 ความโกรธของฟู่เชิ่นเหยียน58 บทที่ 58 เธอไปอาบน้ำ59 บทที่ 59 เฉินชิงเมา60 บทที่ 60 การปรากฏตัวของเสิ่นยวี่61 บทที่ 61 พาดหัวข่าวซุบซิบ62 บทที่ 62 ขอโทษฟู่เชิ่นเหยียน63 บทที่ 63 ฟู่เชิ่นเหยียนห่วงใย64 บทที่ 64 เฉินชิงต้องการเปิดเผยความสัมพันธ์?65 บทที่ 65 การคุกคามของเสิ่นยวี่66 บทที่ 66 เข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของหลินหว่าน67 บทที่ 67 ลูกสาวของหลินหว่าน68 บทที่ 68 ความบ้าระห่ำของลู่ชินหราน69 บทที่ 69 ทำไมถึงไม่เหมาะสมล่ะ?70 บทที่ 70 ความสัมพันธ์ที่ยุ่งเหยิง71 บทที่ 71 ฟู่เชิ่นเหยียนกับเสิ่นยวี่72 บทที่ 72 ทะเลาะกับฟู่เชิ่นเหยียน73 บทที่ 73 จุดจบของเรื่อง74 บทที่ 74 นิสัยดื้อรั้นของฟู่เชิ่นเหยียน75 บทที่ 75 ช่วยฉันเช็ดผมหน่อย76 บทที่ 76 เขาเป็นห่วงลู่ชินหราน77 บทที่ 77 อยากให้ฉันนอนเป็นเพื่อนเหรอ?78 บทที่ 78 แฟนของหานชวง79 บทที่ 79 ต่อให้ตาย ฉันก็จะปกป้องเธอให้ดี80 บทที่ 80 เธออยากให้คุณไปอยู่กับเธอ81 บทที่ 81 เรามารอดูกัน82 บทที่ 82 ไม่ตายก็โอเค83 บทที่ 83 ฉันกำลังกินหม้อไฟอยู่84 บทที่ 84 ลู่ชินหรานโดนตำรวจจับไป85 บทที่ 85 เราเป็นสามีภรรยากัน86 บทที่ 86 ความหน้าซื่อใจคดของลู่ชินหราน87 บทที่ 87 เธอไม่คิดถึงพี่ชายเหรอ?88 บทที่ 88 เธอไม่ได้อยากให้ฉันสนองความต้องการให้หรอกเหรอ?89 บทที่ 89 ความชั่วร้ายของเสิ่นยวี่90 บทที่ 90 รู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่?91 บทที่ 91 ต่อไปจะไม่ทำอีก92 บทที่ 92 เป็นตัวของตัวเอง93 บทที่ 93 พวกคุณเคยมีอะไรกันรึป่าว?94 บทที่ 94 ยังเหลืออีกหกเดือน95 บทที่ 95 ประทับใจการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขา96 บทที่ 96 เลขาคนใหม่ของฟู่เชิ่นเหยียน97 บทที่ 97 เกิดเรื่องกับฟู่เชิ่นเหยียน98 บทที่ 98 จัดการอย่างใจเย็น99 บทที่ 99 ไปจากฟู่ซือ กรุ๊ป 1100 บทที่ 100 ไปจากฟู่ซือ กรุ๊ป 2