icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เมื่อรักย่อมต้องเจ็บ

บทที่ 4 บุกรุกบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

จำนวนคำ:1150    |    อัปเดตเมื่อ:12/06/2023

ทางเดินไม่กว้างมากนัก พอเจอกันเขาก็ชะงักไปพักนึง ก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วพูดขึ้นว่า “คุณเสิ่น ผมมาดูอาการชินหรานครับ”

เฉิงจวิ้นยวี่เป็นเพื่อนตายของฟู่เชิ่นเหยียน มีคนบอกว่าการจะดูว่าผู้ชายคนหนึ่งรักคุณหรือไม่นั้น ให้ลองดูท่าทีที่เพื่อนของเขาปฏิบัติต่อคุณก็รู้แล้ว

ไม่จำเป็นต้องดูท่าที แค่ฟังจากชื่อที่เรียกก็รู้แล้ว เสิ่นชูนั้นมีชื่อเรียกแค่ชื่อเดียวคือคุณเสิ่น

ช่างเป็นชื่อเรียกที่สุภาพและห่างเหินมากทีเดียว!

คนเรานั้นอย่าไปคิดอะไรยิบย่อนนัก ไม่งั้นจะรู้สึกหดหู่ได้ ฉันเลยยิ้ม และหลีกทางให้เขา ก่อนจะพูดว่า “อืม เข้าไปเถอะค่ะ!”

บางครั้งฉันก็รู้สึกอิจฉาลู่ชินหรานมาก แค่เธอหลั่งน้ำตาไม่กี่หยดก็ได้รับความอบอุ่นที่ฉันพยายามมามากว่าครึ่งชีวิตได้แล้ว

พอกลับมาที่ห้องนอน ก็หาชุดที่ฟู่เชิ่นเหยียนไม่เคยใส่ ก่อนจะกอดมัน และลงไปที่ห้องนั่งเล่น

เฉิงจวิ้นยวี่รีบตรวจดูอาหารของลู่ชินหราน วัดอุณหภูมิ จ่ายยาลดไข้ และเตรียมตัวกลับ

พอเขาลงมาข้างล่างก็เห็นฉันยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น เขาก็ยิ้มออกมาอย่างสุภาพ “นี่ก็ดึกมากแล้ว คุณเสิ่นยังไม่นอนอีกเหรอครับ?”

“ค่ะ เดี๋ยวก็นอนแล้วค่ะ!” ฉันยื่นเสื้อผ้าในมือให้เขาแล้วพูดว่า “เสื้อผ้าของคุณเปียกหมดแล้ว ข้างนอกฝนยังตกอยู่ เปลี่ยนชุดก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา”

เขาอึ้งไปพักนึง คงจะเพราะว่าไม่คิดว่าฉันจะเอาเสื้อผ้ามาให้เขา ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มขึ้นมาพลางพูดว่า “ไม่ต้องหรอกครับ ผมแข็งแรงดี ไม่เป็นไรง่าย ๆ หรอก!”

ฉันยื่นเสื้อผ้าให้เขา และพูดว่า “ฟู่เชิ่นเหยียนไม่เคยใส่มาก่อน ป้ายราคายังติดอยู่เลยค่ะ พวกคุณตัวพอ ๆ กัน ฉันว่าน่าจะใส่ได้!”

พอพูดจบฉันก็ขึ้นไปชั้นบน และกลับไปที่ห้องนอน

ฉันไม่ได้หวังดีอะไรขนาดนั้น แต่ตอนที่คุณยายของฉันเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล เฉิงจวิ้นยวี่เป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ของที่นั้น เขาเป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลฟู่ เขาคงไม่มีทางยอมผ่าตัดคุณยายของฉันแน่ ๆ เสื้อผ้านั้นถือว่าเป็นการขอบคุณละกัน

วันถัดมา

เช้าตรู่หลังจากคืนที่ฝนตกหนักนั้น แสงแดดมีกลิ่นอายของดินตลบอบอวลไปหมด ฉันตื่นเช้าจนชินแล้ว พอฉันอาบน้ำ และลงไปชั้นล่างก็เห็นฟู่เชิ่นเหยียนกับลู่ชินหรานอยู่ในครัว

ฟู่เชิ่นเหยียนสวมผ้ากันเปื้อนสีดำ รูปร่างสูงโปร่งยืนทอดไข่อยู่หน้าเตา ความเย็นชาในตัวเขาได้อันตรธานหายไป เผยให้เห็นว่าเขาก็ดูมีชีวิตชีวา

นัตย์ตาสีดำที่เป็นประกายระยิบระยับของลู่ชินหรานนั้นมองเขาไปมา ดูเหมือนว่าไข้เพิ่งจะลด ใบหน้าจิ้มลิ้มยังคงแดงนิด ๆ มันดูน่ารักและน่าหลงใหลมากทีเดียว

“พี่เชิ่นเหยียน ฉันอยากทานไข่ดาวเกรียม ๆ” ตอนที่พูดนั้น ลู่ชินหรานก็ยัดสตรอเบอร์รี่เข้าไปในปากของฟู่เชิ่นเหยียน และพูดต่อว่า “แต่อย่าเกรียมมากนักนะคะ ไม่งั้นมันจะขม”

ฟู่เชิ่นเหยียนเคี้ยวสตรอเบอร์รี่ และนัตย์ตาดำขลับคู่นั้นก็จับจ้องไปที่เธอ แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่แค่มองก็รู้แล้วว่ามันเต็มไปด้วยความรัก

ผู้ชายหล่อกับผู้หญิงสวย พวกเขาเหมาะสมกันมากจริง ๆ !

บรรยากาศแบบนี้ ทั้งอบอุ่น และโรแมนติก ดูแล้วสวีทสุด ๆ

“พวกเขาเหมาะสมกันดีไม่ใช่รึไง?” มีเสียงดังขึ้นมาจากข้างหลัง ฉันถึงกับชะงัก พอหันไปมองก็เห็นว่าเป็นเฉิงจวิ้นยวี่ ฉันลืมไปว่าเมื่อคืนนั้นฝนตกหนัก และลู่ชินหรานก็มีไข้สูง ฟู่เชิ่นเหยียนไม่มีทางให้เขากลับไปแน่

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ!” ฉันเอ่ยพลางยิ้มออกมา สายตาจับจ้องไปยังเสื้อผ้าที่เขาสวมอยู่ ซึ่งเป็นชุดที่ฉันยื่นให้เขาเมื่อคืนนี้

พอสังเกตเห็นสายตาของฉัน เขาก็เลิกคิ้ว และยิ้ม “ชุดนี้ใส่ได้พอดีเลย ขอบคุณนะครับ”

ฉันส่ายหน้า “ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ!” ฉันซื้อชุดนี้ให้ฟู่เชิ่นเหยียน แต่เขาไม่เคยคิดจะแตะมันเลย

อาจจะเพราะว่าได้ยินเสียง ลู่ชินหรานก็หันมาเรียกเรา “พี่เสิ่น พี่จวิ้นยวี่ พวกคุณตื่นแล้วเหรอคะ พี่เชิ่นเหยียนทอดไข่ดาว มากินด้วยกันสิคะ!”

คำพูดแบบนี้ ราวกับว่าตัวเองเป็นคุณนายเจ้าของบ้านชัด ๆ

ฉันยิ้มเล็กน้อย “ไม่ต้องหรอก เมื่อวานฉันซื้อขนมปังกับนมมาแล้วอยู่ในตู้เย็นน่ะ เธอเพิ่งจะหายดี กินเยอะ ๆ ล่ะ” เพราะนี่คือที่ ๆ ฉันอยู่มากว่าสองปีแล้ว โฉนดที่ดินนั้นก็เป็นชื่อของฉันกับฟู่เชิ่นเหยียน

ต่อให้ฉันจะอ่อนแอแค่ไหน ก็ไม่อยากให้คนอื่นมาบุกรุกถิ่นของตัวเองโดยไม่ได้รับอนุญาต

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ท้องแล้ว2 บทที่ 2 ไม่ไปได้ไหม?3 บทที่ 3 ฉันตกลงหย่า4 บทที่ 4 บุกรุกบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต5 บทที่ 5 โชคดีจริง ๆ ที่ได้ทานอาหารเช้าที่คุณฟู่ทำ6 บทที่ 6 ลู่ชินหรานท้อง7 บทที่ 7 งานศพคุณปู่8 บทที่ 8 ดูแลลู่ชินหราน9 บทที่ 9 เดิมพัน10 บทที่ 10 ฟู่เชิ่นเหยียนแสร้งทำเป็นไม่เห็น11 บทที่ 11 เธอจะคืนคำไหม?12 บทที่ 12 พวกอันธพาลมาก่อเรื่อง13 บทที่ 13 ฉันอยู่ที่สถานีตำรวจ14 บทที่ 14 เธอคิดว่าเฉิงจวิ้นยวี่ชอบเธองั้นเหรอ?15 บทที่ 15 เขารู้ว่าฉันท้องแล้ว16 บทที่ 16 ต้องเอาเด็กออก17 บทที่ 17 ท่าทางของฟู่เชิ่นเหยียน18 บทที่ 18 ฉันตัดสินใจทำแท้ง19 บทที่ 19 ตกลงหย่า20 บทที่ 20 เธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจว่าลูกจะอยู่หรือจะไป21 บทที่ 21 ทำแท้งแล้วจริง ๆ เหรอ?22 บทที่ 22 มารับผู้ชายของเธอที่บาร์ซะ23 บทที่ 23 ฉันไม่ได้แก้แค้นคุณ24 บทที่ 24 รับผิดความล่าช้าในการชำระเงินงวดสุดท้าย25 บทที่ 25 โดนมองออกว่าท้อง26 บทที่ 26 ฟู่เชิ่นเหยียนอยากมีลูกใหม่27 บทที่ 27 บังเอิญเจอลู่ชินหราน28 บทที่ 28 คุณเสิ่นเล่นไหวไหม?29 บทที่ 29 เธออยากจะไปงั้นเหรอ?30 บทที่ 30 อดีตของเขา31 บทที่ 31 จุดเริ่มต้นของความขัดแย้ง32 บทที่ 32 เรื่องเมื่อสี่ปีก่อน33 บทที่ 33 ไม่กล้าเผชิญหน้าเขา34 บทที่ 34 โครงการใหม่ที่ปัญหาเยอะ35 บทที่ 35 ข้อตกลง36 บทที่ 36 คุยเรื่องเงื่อนไข37 บทที่ 37 ใจเย็นลงแล้วค่อยมาคุยกัน38 บทที่ 38 เฉินชิง ผู้บริหารบริษัท ซินไต้39 บทที่ 39 ภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของฟู่เชิ่นเหยียน40 บทที่ 40 ปัญหาของฟู่ซือ กรุ๊ป41 บทที่ 41 การประมูล และตัดสินผลการประมูล42 บทที่ 42 ไปหาฟู่เชิ่นเหยียน และขอความช่วยเหลือจากเขา 143 บทที่ 43 ไปหาฟู่เชิ่นเหยียนขอความช่วยเหลือจากเขา 244 บทที่ 44 ฉันไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อของเด็กงั้นเหรอ?45 บทที่ 45 ผมหิว46 บทที่ 46 ช่วยคิดวิธีให้หลี่มู่จื่อ47 บทที่ 47 ช่วยคิดวิธีให้หลี่มู่จื่อ48 บทที่ 48 ลูกสาวของหลินหว่าน49 บทที่ 49 ความไม่เชื่อใจของฟู่เชิ่นเหยียน50 บทที่ 50 ผู้ชายของเธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของคนอื่น51 บทที่ 51 ถ้าไม่มีลูกแล้วล่ะ?52 บทที่ 52 หลี่มู่จื่ออยากไปเที่ยว53 บทที่ 53 ฉันไม่สามารถรั้งเขาให้ไปหาคนที่เขารักได้54 บทที่ 54 ฉันอาจจะป่วยแล้วจริง ๆ55 บทที่ 55 ฉันเป็นผู้หญิงแบบนั้นงั้นเหรอ?56 บทที่ 56 หาคนใหม่ได้เร็วขนาดนี้เชียว?57 บทที่ 57 ความโกรธของฟู่เชิ่นเหยียน58 บทที่ 58 เธอไปอาบน้ำ59 บทที่ 59 เฉินชิงเมา60 บทที่ 60 การปรากฏตัวของเสิ่นยวี่61 บทที่ 61 พาดหัวข่าวซุบซิบ62 บทที่ 62 ขอโทษฟู่เชิ่นเหยียน63 บทที่ 63 ฟู่เชิ่นเหยียนห่วงใย64 บทที่ 64 เฉินชิงต้องการเปิดเผยความสัมพันธ์?65 บทที่ 65 การคุกคามของเสิ่นยวี่66 บทที่ 66 เข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของหลินหว่าน67 บทที่ 67 ลูกสาวของหลินหว่าน68 บทที่ 68 ความบ้าระห่ำของลู่ชินหราน69 บทที่ 69 ทำไมถึงไม่เหมาะสมล่ะ?70 บทที่ 70 ความสัมพันธ์ที่ยุ่งเหยิง71 บทที่ 71 ฟู่เชิ่นเหยียนกับเสิ่นยวี่72 บทที่ 72 ทะเลาะกับฟู่เชิ่นเหยียน73 บทที่ 73 จุดจบของเรื่อง74 บทที่ 74 นิสัยดื้อรั้นของฟู่เชิ่นเหยียน75 บทที่ 75 ช่วยฉันเช็ดผมหน่อย76 บทที่ 76 เขาเป็นห่วงลู่ชินหราน77 บทที่ 77 อยากให้ฉันนอนเป็นเพื่อนเหรอ?78 บทที่ 78 แฟนของหานชวง79 บทที่ 79 ต่อให้ตาย ฉันก็จะปกป้องเธอให้ดี80 บทที่ 80 เธออยากให้คุณไปอยู่กับเธอ81 บทที่ 81 เรามารอดูกัน82 บทที่ 82 ไม่ตายก็โอเค83 บทที่ 83 ฉันกำลังกินหม้อไฟอยู่84 บทที่ 84 ลู่ชินหรานโดนตำรวจจับไป85 บทที่ 85 เราเป็นสามีภรรยากัน86 บทที่ 86 ความหน้าซื่อใจคดของลู่ชินหราน87 บทที่ 87 เธอไม่คิดถึงพี่ชายเหรอ?88 บทที่ 88 เธอไม่ได้อยากให้ฉันสนองความต้องการให้หรอกเหรอ?89 บทที่ 89 ความชั่วร้ายของเสิ่นยวี่90 บทที่ 90 รู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่?91 บทที่ 91 ต่อไปจะไม่ทำอีก92 บทที่ 92 เป็นตัวของตัวเอง93 บทที่ 93 พวกคุณเคยมีอะไรกันรึป่าว?94 บทที่ 94 ยังเหลืออีกหกเดือน95 บทที่ 95 ประทับใจการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขา96 บทที่ 96 เลขาคนใหม่ของฟู่เชิ่นเหยียน97 บทที่ 97 เกิดเรื่องกับฟู่เชิ่นเหยียน98 บทที่ 98 จัดการอย่างใจเย็น99 บทที่ 99 ไปจากฟู่ซือ กรุ๊ป 1100 บทที่ 100 ไปจากฟู่ซือ กรุ๊ป 2