icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เมื่อรักย่อมต้องเจ็บ

บทที่ 3 ฉันตกลงหย่า

จำนวนคำ:1158    |    อัปเดตเมื่อ:12/06/2023

ฉันรู้ดีว่าต่อให้อยากจะรั้งเขาไว้ก็ไม่มีประโยชน์ แต่เรื่องบางเรื่องนั้นต้องลองดู ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขา และพูดออกมาว่า “ฉันตกลงที่จะหย่า แต่ฉันมีเงื่อนไขคืนนี้คุณต้องอยู่กับฉัน และไปงานศพคุณปู่กับฉัน หลังจากจบงานศพ ฉันจะรีบเซ็นชื่อให้ทันที”

เขาหรี่ตาลง มีรอยยิ้มเย้ยหยันในดวงตาสีเข้ม มุมปากขยับเล็กน้อย “เอาใจฉันสิ” เขาปล่อยมือ หรี่ตาลงแล้วโน้มตัวมาใกล้หูของฉัน “เสิ่นชู เรื่องทุกเรื่องนั้นต้องอาศัยความสามารถของตัวเอง แค่พูดเฉย ๆ นั้นไม่มีประโยชน์หรอก”

น้ำเสียงของเขาเย็นชา แต่ฟังดูยั่วยวน ฉันรู้ว่าเขาหมายความว่าอะไร ฉันยกแขนไปโอบเอวเขา และเงยหน้าขึ้นพยายามที่จะเข้าใกล้เขา ความสูงของคนสองคนนั่นต่างกันมาก ท่าทางแบบนี้มันเลยทำให้ฉันดูตลก

ในใจก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ารู้สึกยังไง ใช้วิธีนี้เพื่อดึงคนที่ตัวเองชอบไว้ มัน...น่าสมเพชจริง ๆ

ฉันอยากจะขยับมือไปตามสัญชาตญาณ แต่กลับถูกมือของเขากดไว้ ฉันลืมตาขึ้น และเห็นว่าดวงตาสีดำขับของเขานั้นดูยั่วยวน “พอได้แล้ว!”

ฉันอึ้งไปทันทีที่ได้ยินคำพูดที่เฉยเมย และเย็นชานั้น ไม่รู้ว่าเขาหมายความว่าอะไร พลางเห็นเขาดึงเอาชุดนอนสีเทาที่วางอยู่บนเตียงมาสวมใส่

ตอนนั้นฉันชะงักไปชั่วครู่ แล้วจึงได้สติกลับมา เขา... ไม่ออกไปแล้วเหรอ?

ยังไม่ทันได้มีความสุข ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังแว่วมาท่ามกลางสายฝนนอกหน้าต่าง “พี่เชิ่น...”

ฉันชะงักไป แต่ไม่เร็วเเท่าฟู่เชิ่นเหยียน และก็เห็นเขาเดินไปที่ระเบียง จากนั้นเขาก็ดึงเสื้อโค้ท และออกจากห้องนอนไปด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก

นอกระเบียง ลู่ชินหรานยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก เธอสวมชุดเดรสบาง ๆ ยืนอยู่ท่ามกลางสายฝน คนสวยที่แต่เดิมนั้นป่วย และแลดูบอบบาง ตอนนี้พออยู่ท่ามกลางสายฝนก็แลดูน่าสงสารมากขึ้น

ฟู่เชิ่นเหยียนเอาเสื้อโค้ทคลุมตัวให้เธอ ยังไม่ทันที่จะดุเธอ ลู่ชินหรานก็กอดเขาไว้แน่นพลางสะอื้นเบา ๆ

พอเห็นภาพนี้แล้ว จู่ ๆ ฉันก็เข้าใจขึ้นมาว่าทำไมฉันอยู่กับฟู่เชิ่นเหยียนมาสองปีถึงเทียบกับโทรศัพท์สายหนึ่งของลู่ชินหรานไม่ได้

ฟู่เชิ่นเหยียนกอดลู่ชินหรานเข้ามาในวิลล่า และพาเธอขึ้นมาชั้นบน ฉันยืนอยู่ที่บันได มองคนสองคนที่เปียกโชกไปด้วยน้ำฝน พลางขวางทางพวกเขาไว้

“หลีกไป!” ฟู่เชิ่นเหยียนพูด น้ำเสียงของเขาเย็นชา และเคร่งขรึม เขามองมาที่ฉันด้วยความรังเกียจ

เสียใจงั้นเหรอ?

ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่เจ็บกว่าคือการที่เห็นคนที่ตัวเองรักดูแลคนอื่น และเหยียบย้ำตัวเองแบบนี้

“ฟู่เชิ่นเหยียน ตอนที่แต่งงานกันคุณสัญญากับคุณปู่ว่าถ้าฉันเสิ่นชูอยู่ที่นี่ คุณจะไม่พาเธอเข้ามาที่นี่” นี่เป็นที่ ๆ ฉันกับฟู่เชิ่นเหยียนอาศัยอยู่ด้วยกัน ฉันให้เขาไปอยู่กับลู่ชินหรานมาหลายต่อหลายคืนแล้ว ทำไมถึงต้องมาเหยียบย่ำกันถึงในถิ่นของฉันด้วย

“เฮอะ!” จู่ ๆ ฟู่เชิ่นเหยียนก็ยิ้มเยาะขึ้นมา ดึงฉันออกไป และพูดอย่างเย็นชาว่า “เสิ่นชู เธอสำคัญตัวเองไป”

ช่างเป็นประโยคที่น่าขันจริง ๆ และก็เห็นเขาพาลู่ชินหรานเข้าไปในห้องรับแขก สุดท้ายฉันก็ได้แต่ยืนมองเหมือนเป็นคนนอก

คืนนี้ไม่สงบแน่ ๆ

ลู่ชินหรานเปียกฝนมา แต่เดิมเธอนั้นอ่อนแออยู่แล้ว แต่ฝนตกหนักทำให้เธอมีไข้สูง ฟู่เชิ่นเหยียนดูแลเธอ พลางเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ และใช้ผ้าขนหนูเช็ดตัวให้ไข้ของเธอลดลง

บางทีเขาอาจจะรู้สึกขวางหูขวางตาที่ฉันอยู่ข้าง ๆ เลยมองฉันอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า “กลับบ้านตระกูลฟู่ไปซะ! ชินหรานเป็นแบบนี้ คืนนี้กลับไปไม่ได้แล้ว”

ให้ฉันกลับไปที่บ้านตระกูลฟู่ตอนนี้เนี่ยนะ? เฮอะ ๆ ...

ฉันขวางหูขวางตางั้นสินะ

ฉันมองฟู่เชิ่นเหยียนอยู่นาน แต่กลับไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรเพื่อเตือนเขาว่าบ้านตระกูลฟู่อยู่ห่างจากที่นี่มากแค่ไหน ตอนนี้ดึกแค่ไหนแล้ว ฉันเป็นผู้หญิง ไปที่นั่นคนเดียวมันไม่ปลอดภัยมากขนาดไหน

แต่เขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลย สิ่งที่เขาสนใจคือการที่เธออยู่ที่นี่นั้นจะเป็นการรบกวนการพักผ่อนของลู่ชินหราน

ฉันระงับความเจ็บปวดในใจ ก่อนก็พูดขึ้นมาเรียบ ๆ ว่า “ฉันจะกลับไปที่ห้องนอน ตอนนี้ไปที่บ้าน... คงจะไม่เหมาะสม!”

เขาไม่ใส่ใจฉัน ฉันเองก็ไม่สามารถให้เขามาเหยียบย่ำฉันได้ตามอำเภอใจเช่นกัน

พอออกมาจากห้องรับแขก ก็เจอเฉิงจวิ้นยวี่ที่เดินเข้ามาอย่างรีบร้อนตรงทางเดิน เห็นเขาที่รูปร่างสูงโปร่งสวมชุดนอนสีดำ คงจะรีบมาก ไม่ได้เปลี่ยนแม้กระทั่งรองเท้า และชุดก็เปียกไปกว่าครึ่ง

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ท้องแล้ว2 บทที่ 2 ไม่ไปได้ไหม?3 บทที่ 3 ฉันตกลงหย่า4 บทที่ 4 บุกรุกบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต5 บทที่ 5 โชคดีจริง ๆ ที่ได้ทานอาหารเช้าที่คุณฟู่ทำ6 บทที่ 6 ลู่ชินหรานท้อง7 บทที่ 7 งานศพคุณปู่8 บทที่ 8 ดูแลลู่ชินหราน9 บทที่ 9 เดิมพัน10 บทที่ 10 ฟู่เชิ่นเหยียนแสร้งทำเป็นไม่เห็น11 บทที่ 11 เธอจะคืนคำไหม?12 บทที่ 12 พวกอันธพาลมาก่อเรื่อง13 บทที่ 13 ฉันอยู่ที่สถานีตำรวจ14 บทที่ 14 เธอคิดว่าเฉิงจวิ้นยวี่ชอบเธองั้นเหรอ?15 บทที่ 15 เขารู้ว่าฉันท้องแล้ว16 บทที่ 16 ต้องเอาเด็กออก17 บทที่ 17 ท่าทางของฟู่เชิ่นเหยียน18 บทที่ 18 ฉันตัดสินใจทำแท้ง19 บทที่ 19 ตกลงหย่า20 บทที่ 20 เธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจว่าลูกจะอยู่หรือจะไป21 บทที่ 21 ทำแท้งแล้วจริง ๆ เหรอ?22 บทที่ 22 มารับผู้ชายของเธอที่บาร์ซะ23 บทที่ 23 ฉันไม่ได้แก้แค้นคุณ24 บทที่ 24 รับผิดความล่าช้าในการชำระเงินงวดสุดท้าย25 บทที่ 25 โดนมองออกว่าท้อง26 บทที่ 26 ฟู่เชิ่นเหยียนอยากมีลูกใหม่27 บทที่ 27 บังเอิญเจอลู่ชินหราน28 บทที่ 28 คุณเสิ่นเล่นไหวไหม?29 บทที่ 29 เธออยากจะไปงั้นเหรอ?30 บทที่ 30 อดีตของเขา31 บทที่ 31 จุดเริ่มต้นของความขัดแย้ง32 บทที่ 32 เรื่องเมื่อสี่ปีก่อน33 บทที่ 33 ไม่กล้าเผชิญหน้าเขา34 บทที่ 34 โครงการใหม่ที่ปัญหาเยอะ35 บทที่ 35 ข้อตกลง36 บทที่ 36 คุยเรื่องเงื่อนไข37 บทที่ 37 ใจเย็นลงแล้วค่อยมาคุยกัน38 บทที่ 38 เฉินชิง ผู้บริหารบริษัท ซินไต้39 บทที่ 39 ภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของฟู่เชิ่นเหยียน40 บทที่ 40 ปัญหาของฟู่ซือ กรุ๊ป41 บทที่ 41 การประมูล และตัดสินผลการประมูล42 บทที่ 42 ไปหาฟู่เชิ่นเหยียน และขอความช่วยเหลือจากเขา 143 บทที่ 43 ไปหาฟู่เชิ่นเหยียนขอความช่วยเหลือจากเขา 244 บทที่ 44 ฉันไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อของเด็กงั้นเหรอ?45 บทที่ 45 ผมหิว46 บทที่ 46 ช่วยคิดวิธีให้หลี่มู่จื่อ47 บทที่ 47 ช่วยคิดวิธีให้หลี่มู่จื่อ48 บทที่ 48 ลูกสาวของหลินหว่าน49 บทที่ 49 ความไม่เชื่อใจของฟู่เชิ่นเหยียน50 บทที่ 50 ผู้ชายของเธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของคนอื่น51 บทที่ 51 ถ้าไม่มีลูกแล้วล่ะ?52 บทที่ 52 หลี่มู่จื่ออยากไปเที่ยว53 บทที่ 53 ฉันไม่สามารถรั้งเขาให้ไปหาคนที่เขารักได้54 บทที่ 54 ฉันอาจจะป่วยแล้วจริง ๆ55 บทที่ 55 ฉันเป็นผู้หญิงแบบนั้นงั้นเหรอ?56 บทที่ 56 หาคนใหม่ได้เร็วขนาดนี้เชียว?57 บทที่ 57 ความโกรธของฟู่เชิ่นเหยียน58 บทที่ 58 เธอไปอาบน้ำ59 บทที่ 59 เฉินชิงเมา60 บทที่ 60 การปรากฏตัวของเสิ่นยวี่61 บทที่ 61 พาดหัวข่าวซุบซิบ62 บทที่ 62 ขอโทษฟู่เชิ่นเหยียน63 บทที่ 63 ฟู่เชิ่นเหยียนห่วงใย64 บทที่ 64 เฉินชิงต้องการเปิดเผยความสัมพันธ์?65 บทที่ 65 การคุกคามของเสิ่นยวี่66 บทที่ 66 เข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของหลินหว่าน67 บทที่ 67 ลูกสาวของหลินหว่าน68 บทที่ 68 ความบ้าระห่ำของลู่ชินหราน69 บทที่ 69 ทำไมถึงไม่เหมาะสมล่ะ?70 บทที่ 70 ความสัมพันธ์ที่ยุ่งเหยิง71 บทที่ 71 ฟู่เชิ่นเหยียนกับเสิ่นยวี่72 บทที่ 72 ทะเลาะกับฟู่เชิ่นเหยียน73 บทที่ 73 จุดจบของเรื่อง74 บทที่ 74 นิสัยดื้อรั้นของฟู่เชิ่นเหยียน75 บทที่ 75 ช่วยฉันเช็ดผมหน่อย76 บทที่ 76 เขาเป็นห่วงลู่ชินหราน77 บทที่ 77 อยากให้ฉันนอนเป็นเพื่อนเหรอ?78 บทที่ 78 แฟนของหานชวง79 บทที่ 79 ต่อให้ตาย ฉันก็จะปกป้องเธอให้ดี80 บทที่ 80 เธออยากให้คุณไปอยู่กับเธอ81 บทที่ 81 เรามารอดูกัน82 บทที่ 82 ไม่ตายก็โอเค83 บทที่ 83 ฉันกำลังกินหม้อไฟอยู่84 บทที่ 84 ลู่ชินหรานโดนตำรวจจับไป85 บทที่ 85 เราเป็นสามีภรรยากัน86 บทที่ 86 ความหน้าซื่อใจคดของลู่ชินหราน87 บทที่ 87 เธอไม่คิดถึงพี่ชายเหรอ?88 บทที่ 88 เธอไม่ได้อยากให้ฉันสนองความต้องการให้หรอกเหรอ?89 บทที่ 89 ความชั่วร้ายของเสิ่นยวี่90 บทที่ 90 รู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่?91 บทที่ 91 ต่อไปจะไม่ทำอีก92 บทที่ 92 เป็นตัวของตัวเอง93 บทที่ 93 พวกคุณเคยมีอะไรกันรึป่าว?94 บทที่ 94 ยังเหลืออีกหกเดือน95 บทที่ 95 ประทับใจการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขา96 บทที่ 96 เลขาคนใหม่ของฟู่เชิ่นเหยียน97 บทที่ 97 เกิดเรื่องกับฟู่เชิ่นเหยียน98 บทที่ 98 จัดการอย่างใจเย็น99 บทที่ 99 ไปจากฟู่ซือ กรุ๊ป 1100 บทที่ 100 ไปจากฟู่ซือ กรุ๊ป 2