เมื่อรักย่อมต้องเจ็บ

ู ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขา และพูดออกมาว่า “ฉันตกลงที่จะหย่า แต่ฉันมีเงื่อนไขคืนนี้ค

นสิ” เขาปล่อยมือ หรี่ตาลงแล้วโน้มตัวมาใกล้หูของฉัน “เสิ่นชู เรื่องทุกเ

ะไร ฉันยกแขนไปโอบเอวเขา และเงยหน้าขึ้นพยายามที่จะเข้าใกล้เขา

ึกยังไง ใช้วิธีนี้เพื่อดึงคนที่

มือของเขากดไว้ ฉันลืมตาขึ้น และเห็นว่าดวง

นชานั้น ไม่รู้ว่าเขาหมายความว่าอะไร พลางเห็น

ู่ แล้วจึงได้สติกลับมา

นเสียงผู้หญิงดังแว่วมาท่ามกลา

็เห็นเขาเดินไปที่ระเบียง จากนั้นเขาก็ดึงเสื้อ

ุดเดรสบาง ๆ ยืนอยู่ท่ามกลางสายฝน คนสวยที่แต่เดิมนั้นป่วย แ

ให้เธอ ยังไม่ทันที่จะดุเธอ ลู่ชิน

่าทำไมฉันอยู่กับฟู่เชิ่นเหยียนมาสองปีถึงเ

พาเธอขึ้นมาชั้นบน ฉันยืนอยู่ที่บันได มองคนสอง

ำเสียงของเขาเย็นชา และเคร่งขรึ

จงั้น

บกว่าคือการที่เห็นคนที่ตัวเองรักด

ม่พาเธอเข้ามาที่นี่” นี่เป็นที่ ๆ ฉันกับฟู่เชิ่นเหยียนอาศัยอยู่ด้วยกัน ฉันให้เขาไป

เยาะขึ้นมา ดึงฉันออกไป และพูดอย่าง

็นเขาพาลู่ชินหรานเข้าไปในห้องรับแขก ส

้ไม่ส

ตกหนักทำให้เธอมีไข้สูง ฟู่เชิ่นเหยียนดูแลเธอ พลางเปลี่

เลยมองฉันอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า “กลับบ้านตระกูลฟ

านตระกูลฟู่ตอนนี้

หูขวางต

ตือนเขาว่าบ้านตระกูลฟู่อยู่ห่างจากที่นี่มากแค่ไหน ตอนนี้ดึกแค่

่เขาสนใจคือการที่เธออยู่ที่นี่นั้นจ

นมาเรียบ ๆ ว่า “ฉันจะกลับไปที่ห้องนอ

ม่สามารถให้เขามาเหยียบย่

ร้อนตรงทางเดิน เห็นเขาที่รูปร่างสูงโปร่งสวมชุดนอนสีดำ คงจะรี