ของหวงท่านอ๋องอำมหิต

ร่างกายของโม่หรานกำลังลุกราวกับมีไฟแผดเผา เลือดในการพลุ่งพล่านโดยไม่อาจควบคุม เขาตรึงร่างของนางเอาไว้ พัวพันด้วยริมฝีปากร้อนแรง ริมฝีปากของหลินจื่อเว่ยยังถูกรุกรานอย่างหนัก ในใจเฝ้าวนเวียนคิดหาวิธีเอาตัวรอด ถึงนางจะเคยยิ่งใหญ่เพียงใดแต่เมื่อถูกคนผู้นี้กดข่มนางกลับไม่อาจสู้เขาได้เลย

อดีตชาติที่เคยเกิดเป็นฮองเอา ยามนั้นนางไม่อาจเอาชนะฮ่องเต้ผู้เป็นใหญ่ได้ แม้แต่ใจเขานางก็ไม่ได้ครอบครองบัดนี้นางกำลังพ่ายแพ้แก่คนบุรุษผู้ยิ่งใหญ่อีกครั้ง บุรุษที่นางรู้ดีว่าเขามีมังกรทองพิทักษ์รักษาอยู่ข้างกาย มังกรทองที่เฝ้าปกปักรักษาผู้ที่เป็นโอรสสวรรค์ที่แท้จริงเท่านั้น

เพราะหลินจื่อเว่ยล่วงรู้อนาคตของเขา นางจึงใช้สิ่งนี้มาเป็นเครื่องต่อรอง และทำให้เขายื่นมือมาช่วยเหลือ ทว่าบัดนี้คนที่กำลังกลายเป็นเหยื่อคือตัวนางเสียเอง

อาจจะเป็นเพราะตัวของโม่หรานกำลังบ้าคลั่งจนสมองพร่ามัว รสสุราร้อนแรงที่เผาไหม้ในกายไม่อาจสู้กำหนัดภายในร่างที่ร้อนแรงยิ่งกว่ารสสุราเสียอีก

"ข้าไม่อาจทนไหวแล้ว"

เขาเลื่อนริมฝีปากลงมาที่จะงอยถันสีหวาน อ้าปากกว้างดูกกลืนผลอิงเถาเข้าไปในปาก ดูดอย่างกระหายราวทารกผู้หิวโซทั้งบดเบียดร่างกายหนักหนาของตนเองลงมา