ของหวงท่านอ๋องอำมหิต

คืนที่ผ่านมาแม้จะไม่อาจนับว่าเป็นคืนที่ยากลำบากที่สุดในร่างใหม่ของนาง หลินจื่อเว่ยยังรู้สึกว่าช่างเป็นความรู้สึกทรมานที่ยาวนานกว่าจะจบสิ้น

ประสบการณ์แปลกใหม่นั้นหากเป็นเรื่องทั่วไปย่อมเป็นสิ่งที่ดี แต่ประสบการณ์ที่นางได้พบเจอนั้นหลินจื่อเว่ยก็ไม่อาจบรรยายได้ว่าตกลงแล้วเป็นเช่นไรดีหรือแย่มากกว่ากัน

แรกเริ่มนางทั้งหวาดกลัวทั้งรังเกียจ ทว่าในเวลาต่อมาเมื่อเห็นผู้ที่ตนเองคิดว่าสูงส่งอย่างโม่หรานส่งเสียงครางแหบพร่าราวกับถูกนางทำร้ายออกมาไม่หยุดกลับทำให้นางรู้สึกฮึกเหิม คล้ายได้อำนาจฮองเฮาอันยิ่งใหญ่ของตนเองกลับคืนมาและแน่นอนว่ายามนั้นเพียงนางพลิกปลายลิ้นตามคำสั่งของเขาคนผู้นี้ก็เหมือนจะยินยอมสยบแทบเท้าของนางโดยไม่มีเงื่อนไข

หลังจากนั้นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อโม่หรานอ้าปากครางแหบพร่าคล้ายสุดกลั้น ทั้งยังร่างกระตุกเล็กน้อยของเหลวจากร่างของเขาพุ่งเข้าไปในปากของนาง

หลินจื่อเว่ยตกใจดวงตาแทบถลนจึงกลืนน้ำของเขาเข้าไปโดยไม่คาดคิด น้ำนั้นยังพ่นออกมาไม่หยุดนางตั้งสติคิดผลักเขาออกตั้งใจจะถ่มถุยสิ่งที่อยู่ในปากทิ้งแต่กลับถูกโม่หรานบีบปากเอาไว้แล้วบังคับในนางกลืนลงท้อง

"กินให้หมด หากเจ้าคายออกมาข้าจะนับว่าเจ้าไม่จริงใจ ครานี้ข้าฆ่าเจ้าจริง ๆ แน่"

โม่หรานรู้มาว่าน้ำรักของเขานั้นดีต่อสุขภาพของสตรี เขายังหวังว่ามันจะช่วยทำให้หลินจื่อเว่ยฟื้นฟูร่างกายให้แข็งแรงในเร็ววัน สิ่งที่ทำอยู่นี้นับว่าเป็นความโอบอ้อมจากผู้สูงส่งเช่นเขาที่นางต้องยอมรับด้วยความเต็มใจ

ท่ามกลางความรู้สึกภาคภูมิใจของโม่หราน หลินจื่อเว่ยกลับไม่คิดเช่นนั้น