icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ต้องมนต์บุปผา

บทที่ 3 งิ้วโรงใหญ่

จำนวนคำ:4702    |    อัปเดตเมื่อ:08/08/2023

มงิ้วหรือไ

รุษตัวต้นเหตุที่ส่งสตรีให้ท่

อบของสตรีใบหน้างดงามของเขายังมีร่องรอยปื้นแดงอันเก

ชี้ชัดโดยไม่ต้องเดาว่าคนผู้

สหายคนสนิทของโจวเจ๋อฮั่น เขาเป็นศิษย์น

้จะเป็นพี่น้องร่วมตายในสนามรบแต่ชื่อเสีย

งหลงใหล เจ้าอี้เหวินแม้จะอยู่ในสนามรบกล

งไรเสียท่านอ๋องก็สามารถเอาตัวรอดจากเรื่องนี้ได้ก็อดไม่ได้ที

็พบเรื่องสน

ี้คือผู้ใดกันแน่ เป็น

าอี้เหวินมองนางที่ยังสลบในอ้

ำหน้าตาสตรีทั้งสองได้อย่างแม่นยำ ทั้งคู่ล้วนงดงามยิ่ง

องสตรีผู้นี้ยังทำให้เขาตกตะล

ย่อมกักตัวสตรีนี้ไว้เองไม่มีทางปล่อยให้นางมารับใช้ท่านอ๋

มา หากเจ้าไม่ชอบข้ายินด

ังทั้งหมดบัดนี้หาใช่มีผู้ใดที่เห็นเป็นเรื่อ

มาอยู่ในอ้อมกอดของเจ้าก

ข้าเจ้าค่ะ นางเป

หลินห

นิทของหลิวซือซือ ก่อนจะเผยฐ

อดร้อนกลายเป็นหญิงไม่สงวนตัวเข้าห้องหอไปกับชายแปลก

นแค่บุตรสาวพ่อค้าต่างเมืองคนหนึ่งเท่านั้น ไม

่อเห็นสถานการณ์ไม่สู้ดีเขาเริ่มสังเก

้ชัดว่าถูกฝึกมาอย่างดียิ่ง อีกทั้งคนผู้นั้

ในหมู่คนทั่วไป ท่าทางตำแหน่งเบ

นการดีต่อคุณหนูของเขา ต้องรีบนำตัวนางออกมาให้เ

ล่อยข้าต้องปล่

กายดูแล้วล้วนไม่อาจปฏิเสธได้ว่าน่าจะเป็นทหารฝีมื

ที่อยู่ในอ้อมแขนของคนผู้นั้นอีกทั้งยังไม่ได้สติเขาก็ยิ่

้อ คุณหนูของข้าอย่างไรเสียก็เป็นสตรีในห้องหอ หากท่านยั

หากเขาทำนางผู้นี้เสียชื่

ใช่เรื่องใหญ่โตอันใด อีกทั้งเสด็จพี่ของ

สตรีคอยอุ่นเตียงแม้เข

าในตอนนี้จะต้องใจเขาจนคิดว่าเ

้ สงสัยเหลือเกินว่าข้างกายเขาคงว่างเว้นเรื่อ

าแน่นอนย่อมไม่ปฏ

น พลางมองใบหน้างดงามของ

นก่อนดีหรือไม่ ยืนอยู่เช่นนี้อ

ประโยคดูจะบางเบาเมื่อสบสายตาที่เ

า ว่านางไม่ใช่สตรีที่เ

ินส่ายหน้า

ส่งสตรีเหล่านั้นกลับไปพร้อมเงินรางวัลแล้ว หรือว่าท่านอ๋อง สตรีผู้นี้อาจจะเป็นนักฆ่าที่

ต้องกลืนหายลงคอ เมื่อถูกสายตาเยี

้สายตาเช่นนี้กับเขา หึงหวงสตรีผู้หนึ่งทั้ง ๆ ที่ผ

กอย่างเขา ช่างทำร้ายจิตใจกันยิ่งนัก ในส่วนของชุ

ึงได้หยุดพักที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้ นางหาใช่นักฆ่าแน่นอนเจ้าค่ะ นายท่า

หยกของหลิวซือซือแล้วเลิกคิ้ว เขารู้ว

นวรยุทธ์ ดูจากการกระทำของนาง

พื่อทำให้เขาหลงใหลจนไม่

ังหารมาตลอดทางย่อมต้องระวังตนอยู่แล้วอีกทั้งยังทำ

มนางด้วยตนเองเพื่อความกระจ่าง เขา

ที่ใดได้ ข้าต้อ

้ว เขาไม่อาจให้คุณหนูตกอยู่ในเงื้อมมือของคนผู

ณหนูดูแลนางจนกว่าจะฟื้นดีหรือไม่ขอรับหลังจากน

ิษสงอย่างน้อยปล่อยไว้กับคนของนางเมื่อหญิงสาวผู้นี้ตื่นขึ้นม

ยท่าน ขอบ

ห้ความกระจ่างแก่ทุกคน แม้ท่าทางคนเหล่านี้จะดูน่

ามไว้เมื่อนางฟื้นขึ้นมาค่อยสอบถามในภายหลัง แต่ระหว่างนี้พ

ณนายท่

ามชุ่ยหลินไปยังห้องที่พวกนางพัก สตร

กว่านางเป็นเพียงบุตรสาวของพ่อค

องนางงดงามราวกับไม่เคยได

้องเดินทางไปทั่วสารทิศผิวพรรณแม้จะเป็นสตรีก

ของนางหาได้บ่งชี้ว่านางเป

นหมอมาตรวจดู

นี้คลายใจลงเป็นอย่างมากจึงขอให้นายท่านผู้นั

ื่อพบว่าคุณหนูของนางบัดนี้ร่างกายไร้อาภรณ์โดยส

ยิ่ง แต่เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้นางรีบร้อนจึงได้เก็บอาก

คุณหนูที่เกิดกับบุรุษแปลกหน้าผู้นั้นชุ่ย

ามาตรวจอาการของคุณหนู ท่าทางหมอผู้นั้นดูแล้วหาใช่หมอ

ล่อเหลาแต่น่าหวาดกลัวผู

งหน้าเขาโดยตรง ภายใต้แสงเทียนนี้ความ

อย่างยิ่ง อีกทั้งท่าทางสูงส่งเหล่านั้

อเรียบร้อย ก็เป็นคุณชายผู้นั

ั้งองครักษ์หลงยังถูกไล่ให้ออกไปด้านนอ

ูกวางยาสลบด้วยความเป็นห่วง ในใจได

ของนางเป็นนักฆ่าแล้วจับถอดอาภรณ

ากคุณหนูเป็นอะไรไปนางจะมีหน้ากลับจวนท่านเสนาบ

ที่ใบหน้านั่นแสดงให้เห็นว่านางแพ้ตังถั่งเช่าซึ่งเป็นสมุนไพรที่ใช้ในพิษชนิดนี้พ่ะย่ะค

ำให้นางได้รับอ

ตื่นขึ้นมาจะลืมสิ่งที่เกิดขึ้น คนที่วางยาแม่นางผู้นั้นไม่ต้องการให้นางจำสิ่งใดได้เป็นแน่ ส่วนผลด้านร

เถิด เรื่องนี้อย่าได้ให้ผู

่มให้ตรงเวลาอย่าได้ขาดเพียงเท่านั

กเวรมาพักผ่อนที่บ้านได้เพียงหนึ่งคืนคาดไม่ถึงว่าจะถูกค

ยเพราะเขาก็เป็นหมอหลวงมาตั้งแต่หนุ่มแน่นก็พลั

ยังเป็นจอมเกเรตั้งแต่สมัยเ

ท่านหมอแล้วส

ะย่

หลินพลันรู้สึกดีขึ้นเมื่อนายท่านในอาภรณ์ขาวผู้งดงามหาได้ทำใบห

นคุณหนูเป็นอ

ก นางเหตุใดจึงโดนว

ดนวางยาห

ั้นต่อด้วยน้ำเสียงเข้มประดุจกำลังไต่สวนนักโ

เยี่ยงนี้จะทนให้ท่านซักไซ้ได้อย่างไร เ

เช่นนั้น ชุ่ยหลินที่น้ำตาคล

วยแล้ว ครั้นเห็นเขานั่งลงข้างกายผู้เป็นนายท่าทางใกล้

หญิงของนางไม่รู้กี่

งยิ่งเพ่งพิศนางยิ่งงดงามลึกล้ำดูไร้เดียงสา ขนตาย

ื่นขึ้นมาเขาจะต้องคาดคั้นเอาความจริงถามนางว่าได้ร

เขาจึงสั่งสอบสวนบุรุษหนุ่มที่อยู่ในโรงเตี๊ยมอย

จ้ามีศัตรูท

เอ่ยถามชุ่ยห

มที่ท่านทราบแล้ว และพวกข้าน้อยกำลังเดินทางไปไหว้พระ จึงได้แวะพักที่นี่บ่าวเพียงแต่ไปนำน้ำมาให้คุณหนู กลับมาพบว่าคนที่เฝ้าอยู่หน้าประตูถูกทำร้าย จ

เจ้ามีนามว

าจเอ่ยนามจริงของคุณหนูของนาง

ซือ นามว่า

้นชื่อของคุณหนูของเจ้า

้าค

นายบ่าวคู่นี้ไม่อาจปล่อยไปได้จริงๆ เหตุใดจึงต้องพยายามปก

็จเข้ามาแล้ว ชุ่ยหลินพยายามป้อนห

อฮั่นที่ต้องลงมือ เขาใ

จมองได้ แต่เพราะคุณหนูต้องดื่มยา

เกินคุณหนูซ้

ล่อยให้คุณหนูรู

ุกขึ้น ใบหน้าของเขาเรียบเฉยอีกทั

ตอบคำถามของข

เชื่อข้า ข้าไม่รู

เอ่ยถาม คนของเขาก็เร่งเ

่านเจ้าเรือนถูก

ัด

องเขากับสตรีผู้นั้นยังไม่คลี่คลาย

นสักหลายวัน ท่านเจ้าเรือนที่คนของเขาเอ่ยถึงนั้

ทันที คอยดูนางให้ดีให้นางรอข้าอยู่ที่นี่ห

งแล้ว โจวเจ๋อฮั่นไม่รอช้า

นอันตรายแน่ เพราะองครักษ์วังหลวงล้

นห่วงไม่ได้ อีกทั้งคนที่ลอบสังหารคงมีฝ

งเสด็จแม่ก็ไม่อาจละเล

็นผู้มีวรยุทธ์สูงส่งไม่น้อย เมื่อ

อกจากโรงเตี๊ยมไปแล้ว เขาจึงสั่งคนของเขาให้

ิวซือซือที่ยังไม่ได้สติพร้อมทั้ง

ยความเร่งรีบ ความเร็วของรถม้า

นางจึงหาโอกาสเกเรไม่ยอมไปที่วัดเสียที กลับยังรั้ง

เตี๊ยมแห่งนี้และพ

ลับเข้าจวนและแจ้งแก่นายท่านว่าคุณหนูรู้สึกไม่ส

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 สตรีร่านสวาท2 บทที่ 2 ก้างขวางคอ3 บทที่ 3 งิ้วโรงใหญ่4 บทที่ 4 ของสำคัญหล่นหาย5 บทที่ 5 สมรสพระราชทาน6 บทที่ 6 ว่าที่พระชายา7 บทที่ 7 ข่าวลวง8 บทที่ 8 นางคือหวางเฟยของข้า9 บทที่ 9 กวางน้อยแสนหวาน10 บทที่ 10 กินไม่อิ่ม11 บทที่ 11 มังกรที่ไม่มีวันหลับ12 บทที่ 12 พระชายาประชวร13 บทที่ 13 โรคผื่นประหลาด14 บทที่ 14 ถูกจับตัว15 บทที่ 15 แม่ขา16 บทที่ 16 ไม่อาจทิ้งผู้ใด17 บทที่ 17 คนที่นางมีใจให้18 บทที่ 18 ผู้มีพระคุณ19 บทที่ 19 แสนหวาน20 บทที่ 20 หนีเที่ยว21 บทที่ 21 ถูกจับได้22 บทที่ 22 ข้อแลกเปลี่ยน23 บทที่ 23 เผ่าบุปผา24 บทที่ 24 เริงสวาทในรถม้า25 บทที่ 25 คำอธิษฐาน26 บทที่ 26 บ้านของเจ้าอี้เหวิน27 บทที่ 27 จับคนร้าย28 บทที่ 28 หน้ากากอัปลักษณ์29 บทที่ 29 ถูกวางยา30 บทที่ 30 ศิษย์ของเจ้าแห่งพิษ31 บทที่ 31 หายตัว32 บทที่ 32 ลักพาตัว33 บทที่ 33 ผึ้งบุปผา34 บทที่ 34 ศิษย์ผู้น้อง35 บทที่ 35 ข้าดุนะเจ้าไหวหรือ36 บทที่ 36 หรือนางจะตั้งครรภ์37 บทที่ 37 องค์หญิงต่างแคว้น38 บทที่ 38 ของขวัญชิ้นโต39 บทที่ 39 หุบเขาสุขสำราญ40 บทที่ 40 รสสวาทยามเช้า41 บทที่ 41 นักเล่านิทาน42 บทที่ 42 แผนการของไท่โฮว่43 บทที่ 43 ท่านอ๋องผิดตัว44 บทที่ 44 ตั้งครรภ์สมพระทัย45 บทที่ 45 เร่าร้อน46 บทที่ 46 บทรักของเจ้าอี้เหวิน47 บทที่ 47 ใกล้ถึงวันออกรบ48 บทที่ 48 รัชทายาทแคว้นเยี่ยน49 บทที่ 49 โอบล้อมข้าศึก50 บทที่ 50 กองทัพผึ้งบุปผา51 บทที่ 51 ขลุ่ยเพรียกบุปผา52 บทที่ 52 มิอาจอยู่เดียวดาย53 บทที่ 53 รักแรกพบ54 บทที่ 54 เด็กหลงทาง55 บทที่ 55 ข้ามเวลา56 บทที่ 56 คุณพ่อจำเป็น57 บทที่ 57 ลูกน้อย58 บทที่ 58 เจ้านายคนใหม่59 บทที่ 59 ท่านรองประธาน60 บทที่ 60 เผชิญหน้ากับแม่สามี61 บทที่ 61 เสด็จย่า62 บทที่ 62 ฉันต้องการคุณ63 บทที่ 63 ระลึกอดีต64 บทที่ 64 เซอร์ไพรส์65 บทที่ 65 กระต่ายน้อยสุดสวาท66 บทที่ 66 พยาบาลกับคนไข้67 บทที่ 67 ผมจัดการเอง68 บทที่ 68 ออนเซ็นเสียว69 บทที่ 69 ขลุ่ยช่วยชีวิต70 บทที่ 70 ประมูลหญิงงาม71 บทที่ 71 ตามหาหลิวซือซือ72 บทที่ 72 ศรัตรูคู่อาฆาต73 บทที่ 73 หวนคืนสู่ปัจจุบัน74 บทที่ 74 ชิงตำแหน่งประธาน75 บทที่ 75 ลีลาเด็ดท่านประธาน76 บทที่ 76 พบเบาะแส77 บทที่ 77 ลอบฆ่า78 บทที่ 78 คำสารภาพของคนร้าย79 บทที่ 79 แม่ของพี่ใหญ่80 บทที่ 80 สวรรค์บนดิน(ตอนจบ)81 บทที่ 81 ตอนพิเศษ ความในใจของโจวเจ๋อฮั่น(จบบริบูรณ์)