ปราณ ปรารถนา

วยการ

้นหาประวัติเ

ณพิมคุยด้ว

ช่

จากกล้องวงจรปิดภายในโ

ขาวซีดแต่หน้าตาช่างน่ารักสดใส

ทีเดียวเพราะนิสัยไ

เด็กทั่วไปที่เคยพบเห็นในโรงพยาบาล ซ้ำแล้วยังเป็นลูกหลา

รถของเลขาเจ้าเก่าของครอบครัว

ีอะไรรึเ

้าเอามาขึ้นบอร์ดแผนกกุ

รอบแว่นให้เข้าทีก่อนจะตอบรับ จากนั้

ิ่งเปลี่ยนมานานมานี้ และนั่นก็เป็นรูปเ

งก็คือคำ

ี๋ยวผมจัด

่วนน

.

ึงภายใ

นจะทุ่มแล

ีบกลับบ้

ผมขอส

ญิงสาววัยเหยียบย่ำเข้าสามสิบปีเป็นถึงผู้อำนวยการ เลขาทวี

าทีต

รามาตั้งหลายรุ่นแล้วครับ และวันนั้นเธอก็มาร

่ใจ

นดูประวัติทั

ก็ไม่พบ

ิ๊

มากมายในมือ เธออดเสียดายไม่ได้ที

บ้านเ

ุณพิมล

นะคะ ถามทำไม” คนอ่อนว

ขาต้องรู้ทุกอย่างในชีวิตของเธอแต

่งคุณพิมทุกวันก็ได้นะครับ คนขับรถคนนี้ผ

แหละค่

รั

กครั้งเมื่อเจ้านายลุ

์เนมราคาแสนแพงสะพายบ่า ตาม

ท่านั้น เธอก็ยังคงเปิดดูเมล์ต่างๆ และเอกสารข

านปลอดภัยนะ

่ะ

ตอบกลับเลขาส่วนตัว คนขับรถเปิดประตูแล

ดูหน้าเครียด

บฉันได้กี่เ

เดือนแล

ันไหนฉันไม่เ

ทษคร

สารเบาะหลังแล้วคนขับรถก

ที่ถามไถ่ด้วยความห่วงใยเพราะวันนี้ผ

ละมีเสน่ห์เกินต้านทานเวลาเธอพักสา

กขนาดนั้

.ครั

จากด้านหลังเอนศีรษะพิงกับเบาะ พิมสุดาคลึงขมับทั้งสอ

เข้าเวร เข้าห้องผ่

า ที่ก้าวขึ้นม

ต่บางครั้งผ.อ

เนี้

าตนอาจพูดจาล่วงเกินเจ้านายเข้าให้แล้ว

ไหว้ขอโทษแล้วหันไปตั้งห

ม่เห็นจะกลัว

รนะค

ับรถดีๆ นะฉั

รั

ยหนุ่มชอบที่ส

กลัดมันชอบมองพิมสุดา

ับเทพธิดาที่

วน่าอิจฉาผู้ชายที่ได้

่.

รายตามองหมาวัด

่และป่วยขี้โรคแต่ก็

นสิ้นบุญจากไป เพราะลูกชายเพียงคนเดียวหายหน้าไปและไม่มีใครไ

สจดทะเบียนกับคุณท่านพุฒิพงศ์ แต่ทุกอ

๊ยด

ับ! ผ.อ

ือ

รา พิมสุดาฝันร้ายที่เหมือน

นแล้วคร

ืม

ละไอแพดออกจากประตูร

เจ้าของบ้าน แต่มันกลับเงียบก

หย่อนก้นนั่งลงที่โซฟารับ

รบกวนเธอตลอดเป็น

็แค่ฝ

ิตใจ มันมีมูลเหตุ มันไม่ได้เกิดขึ้นเอง ความฝันเราไม่ไ

่มีใครอื่นแล้วนอกจ

หนื่อ

้วนะว่างานบริหา

กวนใจพิมได้ไหม” หญิงส

กลับบ้านทุกวันนั้น

นต่างใช้ชีวิตอยู่ร่ว

าใจโลกหมดแล้ว ฉันไม่อยากได้ไม่อยากเอาอะไรทั้งนั้นเพราะ

ำให้ต้องเหนื่อยใจไปมากกว่านี้ได้ไหมคะ พิมขออยู่สงบๆ เงียบ

เธอทั้งนั้น คนแก่ขี้โรครอวันตายนี้ต้องขอบคุณเธอต่า

ัวไปเลยไม่เคยมาดู

อนอะไร เขาต้องขอบคุณที่เธอ

วามผิดที่อยู่ในใจเธอ มันไม่มีวันหายไปไหนถ้

ไร! พิมไม่เคยทำอะไรย

นเหร

ลือยัยนิล มันต่างหาก

ได้พูดอะไรถึงย

๊ดด

ั้นสะสมจนโพล่งปากพูดความลับดำมืดนี้ออกมาเอง และเมื่อยอมร

เมื่อสองปีก่อนตามหลอก

็นเด็กทารกตัวเปื้อนเ

ณเด็กหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวมาแล

กก็คือยานอนหลับขนานแรง

และคนคนนั้นให้อภัย เธอจะหายจากสิ่งที่เป็

ฉันว่าน้องให้อภั

ง ง

กบ้านหลังใหญ่และกระแทกประตูปิดดังปังเพื่อ

ไหลหยดลงมาเ

ากพูดทุกอย่างที่เก็บไว้ใ

้ายโดยสันดานเสียจนไม่รู้

แรงจะยืนไหวทรุ

นมันเลว..พ