ปราณ ปรารถนา

ภูมิ 0

ีครับค

ไรไอ้กลม! มึงไม

นั้นก็เถอ

เห็นปลานิลมายืนคุยโทรศัพท์ข้างๆ เต็นท์เขาก็ไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว และเมื่อรู้ว่าเธอป่วยไข้ไร้เรี่ยวแรงคนเป็นหมอ

้เธอจะเอาแต่พูดถึงคนอื่นตลอดเวลาก็ตาม พุฒิภัทรได้ใช้เวลาดูแลอดีต

ฟลต์บินกลับประเทศบ้านเกิดโดยเร็วหลังจากรู้ตัวแล้วว่าตน

รุ่มร้อนราวกับไฟจนต้องบินตามมาดูว่าอ

์คนหนึ่งเท่านั้น ตามจรรยาบรรณแพทย์ต้องมั่นใจ

หมอนายนี้ก็กลับไปนั่งเลียแผลใจอี

ยดีน

รั

คนอื่

่โรงแรมB เพื่อดูอาการครับ

มายถ

_

ปลานิล เพราะคนที่พุฒิภัทรพูดถึงนั้น ปฐมรายงานอยู่เ

องที่ก

ยครับ นี้

ม.

ถือแล้วมองด้วยความคิดถึงสุดใจ ชายหนุ่มร่างใหญ่ไม่รู้ใจ

เดิม แต่คราวนี้พุฒิภัทรเลือกมายื

ียบเรียบร้อยเช่นเดิม เหมือ

ังคงตั้งไว้ เจ้าของบ้านมองมันด้วยสายตาเศร้าสร้อยเ

ีใจที่ได้พบปลานิลอีกครั้งแต่ก็เจ็บปวดที่รู้ว่าตัว

.0

๊ดด

! ปพน...

ี้! หม

อึ

หม่ามี้ ไม

หม่ามี้

่นะครับคนดี

๊ด.

้ำหูน้ำตาไหลเปียกอาบใบหน้าน้อยๆ ที่กรีดร้องจน

ายและลูบไล้แผ่นหลังจนหลับคาอ้อมกอดแม่ของเขา แต่วันนี

ที่ปลานิลต้องเข้มแข็งและเอาลู

งเม็ดแล้วเม็ดเล่าเพราะไม่อยากร้อ

งมารดาแต่หาเธอไม่เจอก็ยิ

ี้! หม

ห้ลูกชายร้องไห้แบบนี้จนเหนื่อยและหลับไปเ

่ยังคงต้องเฝ้าระวังดูอาการจนกว

แพร่กระจายออกไปและเธอก็ไม่อยา

แกจะ

ออกจาก

้าเห

่ได้แล้วนิว แค่นี้

พอหลังช่วงเวลาอาหารเย็นแล้วจะไม่มีพยาบาลม

สถานที่กักตัวผู้ป่วยติดเชื้อคว

เงียบออกไปแล้วกลับเข้

แฮ่

าย

่ยนทดแทนชุดของโรงพยาบาลสะด

กาวน์สีขาว มีแมสปิดบังครึ่งหน้าโผล่มาแค่ตาต้องจ

่ และจะไม่มีสิ่งใดมาร

ไรตรงนี

ิฉันมาเยี่

มทุ

ดี” คนโกหกไม่เนียนหัวเราะแห้งๆ หน้าเ

ป็นใครหน้าตาแบบไหน เนื่องจากเป็นโรคที่สามารถแพร่กระจายด้วยกา

๋ยวค

ึ

ับตัววิ่งหนีแต่ก็โ

อต้องจำเธอได

อกต้องใส่แม

ณค่ะคุ

ปลานิลก็กลับตัวหันหลังรีบวิ่งตร