โอบอุ่น

างกระเป๋าลงบนโต๊ะทำงานหลังจากทักทายเพื่อนๆ ใ

ุท

มือสั่นเทาเล็กน้อ

ยวจะมีรถไปรับที่หน้าบ้าน” เสียงห้าวทุ้มของค

่ว่

ๆ ที่กร้าวขึ้นทำให้ริมฝี

ล้วเขาก็วางสายไปโดยไร้ซึ่งการ

วางโทรศัพท์ในกระเป๋าถือก่อนหันมาส

ายแล้วสินะที่หล่อน

ิทินด้วยปฏิกิริยาที่เหม่อลอย ทอดถอนใจอย่างเหนื่อยอ่อน

ท้ายของเธอแล้ว พวกเราขอไปเลี

าลัยที่ทำงานแห่งแรกและแห่งเดียวมาตลอดสองปีหลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัย ถ้าเพียงแต่ชีวิตหล่อนไม่ผกผันคว่ำหงายราวโชคชะตากลั่นแกล้ง หล่อนก็คงร่

านเลี้ยงเล็กๆ ในบริษัทวันก่อนก็ไม่รู้จะขอบคุณอย่างไรแล้ว ไม่ต้องเลี้ยงหรอกช่วงนี้ใกล้ปิดไตรมาสทุ

นใหม่เลย” ณพล เพื่อนคู่หูในแผนกเปรยค

่ะไอ้พล... ไม่รู้จะดีขึ้นอย่างที่คิดหร

้เสมอนะถึงไม่ได้ทำงานด้วยกันแล้วก็ยังเป็นเพื่อน

ื่อนร่วมงานที่กำลังจะกลายเป็น

นปัญหาที่ใครต่อใครฟังแล้วก็คงไม่เข้าใจ และ