อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ

ม จนบางครั้งเภาแอบสงสัยว่า ณศรินทร์ทนอยู่ที่นี่ทำไม ทั้งที่ไปจากบ้านหลังนี้ได้ทุกเมื่อ โดยไม่มีใครเหนี่ยวรั้ง ห

องว่าง ปนัดดาเจ้าของอาณาจักรไร่ชวนชม ไม่แม้แต่มองหน้าคนยกของมาให้

ียวกับกรชวิลที่ถามณศรินทร์เมื่อเช้านี้ คนถูกถามหน

เพิ่ม ให้เอาดอกคาร์เนชั่นจัดใส่แจกันไปวางในห้องออยค่ะ

” ปนัดดาพูดยิ้มๆ “อยากให้ลงเอยก

รานใจให้อยู่ในนั้น หาทางออกไม่ได้ จำต้องกล้ำกลืนความรู้สึกไว้ใน

ารเลี่ยงไปจากตรงนี้คือทางเดียว เ

ร์ใจเศร้าหนักขึ้นหลายเท่า “อ้อ...เย็นนี้ไม่ต้องเสนอหน้ามาร่วมโต๊ะอ

กัดพื้นที่ ไม่ให้มีส่วนร่วมกับกิจกรรมใดใดทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นงานวันคล้ายวัน

เศร้าโศกเหลือแสน พอพ้นประตูบ้านน้ำตาที่กลั้นไว้นาน ไหลรินผ่านแก้มหล่อนรีบป

เครื่องนุ่งห่มล้วนเป็นของแบรนด์เนม กระเป๋าราคาสามสี่แสนก็ซื้อให้ ของขวัญชิ้นใหญ่มอบให้ในวันเรียนจบพยาบาลคือ รถบีเอ็มดับบลิวรุ่นใหม่ราคาเกือบเจ

ล ความเมตตาไม่เคยได้รับเช่นกัน บุญเท่าไหร่ที่ปนัดดาส่งเสียให้ร่ำเรียนหนังสือ และให้อาศ

ที่นอน หมอน ผ้าปูที่นอน ทีวี แอร์ แม้กระทั่งผ้าม่านก็ถูกเปลี่ยน ณศรินทร์เป็นคนดูแลเรื่องเค

ที่ทำให้ครอบครัวน้องสาวร้าวฉาน จนถึงขั้นแตกแยก โดยไม่คำนึงถึงจิตใจตัวเองว่า เจ็บร้าวทรวงในมากแค่ไหน ในความเศร

นชอบมากที่สุด มันออกดอกให้ณศรินทร์ชื่นชมเสมอ แล้วทุกครั้งที่มันออกดอก หล่อนจะมาเก็บดอกไม้ไปไว้ในห้อง นอกจากดอกไม้มีรูปทรงสวย ก

นักท่องเที่ยวมาตรงจุดนี้สักเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะถ่ายรูปกันกลางสวนที่มีจุดให้ถ่ายรูป ใกล้

ั่ง ส่งกลิ่นหอมมาแต่ไกล ณศรินทร์ยืนสูดดมความหอมเข้าไปเต็มปอด มีความสุขใจอย่างบอกไม่ถูกกับการมายืนอยู่ตรง

เดินเข้ามาใกล้หล่อน ยกกล้องถ่ายรูปขึ้นมาถ่ายภาพสาวสวยชุดเดรสก

บคนนี้ส

หันมองต้นเสียง หล่อนคลี่ยิ้มกว้

มประสาคนคุ้นเคย ก้าวเดิน

ฒนาตอบ “วันนี้เอยสวยมากเลย

คนฟังมาก เพราะน้อยครั้งหล่อน