รักหย่า อย่ารัก

มณี มีทีมงานมืออาชีพแบบครบครัน แต่ช่วงค่ำปิดห

้คน เหมาะแก่การส่งเสี

างไกลแบบนี้ นั่งรับไอเย็นจากสายน้ำสบา

าทิตย์ลับเหลี่ยมเขาด้วย

ลงเป็นห้องพัก ตอนนี้คณิศรเข้ายึดครอง เพราะเป็น

ปิ่นโตกินกันยาว ๆ กับคณิศรก็คือ

มาหรือเปล่

เมาจริงนะ

น ถ้าเกิดมันลุกขึ้นมาเดิน แล้วตกน้ำตกท่าต

ับไปนอนที่บ้านของย่ามณีเสียเมื่อไร อีกอย่างมันบอกกูแล

ล้วมันทำไมต้องแดกเ

อกจะไปแสดงความยินดีกับไอ้ดินที่มหาลัย

ยอยู่ดี ๆ ตอนนี้เปล

แต่เสือกโง่เรื่องผู้หญิงนะไอ้ดิน... อุบ

กน่า ไม่มี

หัวกันเป็นกลุ่ม คุยกันโฉงเฉงไม่มีใครฟ

ด” แต่ทั้งสองคนมองตาก็

้กินตับสุธา

น. ค่ำ

ก็เดินลงไปที่แพ โดยที่ไม่แยแ

พื่อนคนห

ยศบุ้ยใบ้ให้ลือกฤ

ต่อไปมันจะเป็นยังไง กูว่ามันหลงยัยห

ลีลา” ใครคนใดคนห

้วว่าอย่าปากหมา แดกเหล้

ยิ้ม

็ดดวงจริง ๆ เว้ย แต่จะให้กูยกเอาเป็นเมีย แล้วแต่

ลิ้งหลุน ๆ เพราะฤท

ละเพื่อน ๆ จึง

กูเจ็

. เอาอี

ือนไม่มีหูรูดอยู่แล้ว คืนนี้ยิ่งดื่ม

เหล้านะโว้ย แล้วพวกมึง มึง มึง ก็อย่าพ

ห้ามทัพ เอาตัวมากั

ิกพูด เฮ้ย ๆ ใครไปหย

ากันต่อ ฉลองที่สอบเสร็จในวันนี้ จ

คณิศร ด้วยความที่พ่อแม่ของคณิศรจากไปตั้งแต่เขายัง

ายเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ เรียกได้ว่าไม่เอาอ่าว กิจการมากมายไม่ยอมเข้าไป

ศรมีครอบครัว จะได้มีความรับผิดชอบที่มากกว่า

มลำไย สวนส้มโชกุนที่ขึ้นชื่อ แปลงผลไม้เมืองหนาวออร์

ันกำแพง อำเภอดอยสะเก็ด และที่น

นือก็ว่าได้ เรื่องเงินทองไม่เคยได้ขาดมือ เพราะตั

ทำอะไรอยู่คะ มาแล

งประตูของแพห้องพัก คณิศรได้ยินแล้ว แต

้งเมาไปเท่านั้นแหละ เพราะว่างานม

ที่งานยุ่งให้ไปกินข้าวเที่ยงกัน ถ้าสุธาวีมาเธอก็จะ

นจะได้เลิกตามตอแยเขาให้แต่งงาน หาเมียเสียที

ร่างเขา จากนั้นก็ก้มลงไ

่แล้ว และที่หวายไม่ไปตอนกลางวันน่ะนะ เพราะว่าวันนี้เป็นวันสอบ

่างเร็วจี๋ ร่ายเห

้ว่าหวายไม่พลาดต้องถ่ายรูปเก็บไว้แน่ คิดดูสิคะเวลาที่อากาศร้อน ๆ ถ่ายรูปมา หวาย

ายไปซื้อรองพื้นใหม่คะ เพราะไม่มีรองพื้นยี่ห้อดี ๆ เคาน์เตอร์แบรนด์ในห้าง

้นโยนความ

ถึงจะเป็นหน้าหนาว แต่แดดเมืองไทยยังแร

ือนทุกครั้งที่เขาทำท่าจ

บนี้ล่ะก็ หวายก

ล่มเกวียนก็ได้ถูกหญิงสาวงัดมาใช้ ส

มาไหมค

ไปหอมแก้มของคณิศรอีก ทำเหม

่แปลกไป ทำให้คนน

ใครซื้อให้” เขาจ้องหน้

ยขายที่ได้แหละ ได้เงินมาตั้ง 10 กว่าล้าน พ่อโอนเข้าบัญชีมาให้ใช้เป็นทุนตั้ง

เองด้วยว่าเรื่องที่สุธาวีพูดนั้น ให้หารครึ่งไ

้าม ๆ มันไป คนเราต้องมีข้อเสียสักอย่างสองอ