พยาบาทรักลวงใจ

ามคำถามนั้นออกไป ค

าที่นี่อีกเมื่อไหร่ หรือว่าคุณไม่อยากได้ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้แล้วก็บอกนะคะ ฉันจะได้เอาเก็บไ

ผืนนี้เป็นผืนโปรดของผม เอาอย่างนี้ดีกว่าครับ เรานัดเจอกันดีไหมครับ” วชิราภ

างนั้นก็ได้ค่ะ

แน่นอน...หญิงสาวมั่นใจว่าอีกฝ่ายจะต้องรั้งตัวเธอไว้ เป็นเพราะทั้งเขาและเธอยั

ุณเลย เบอร์โทรก็ไม่มีแล้วอย่างน

ชื่อเล่นค่ะ แต่ว่าคนมักเรียกว่าผึ้งเฉยๆ ส่วนเบอร์

เมื่อเห็นรอยยิ้มสวยงามของหญิงสาว รอยยิ้มและดวงตาช่างหวานสมกับชื่อเหลือเกิน

าเอก็ได้ครับ แล้วผมจะโทรหานะครับ ว่าแต่ค

ได้ค่ะ” เธอแสร้งทำเป็นเกรงใจ ทว่าในจิต

ผมเต็มใจถือว่าไ

ง ผึ้งก็ไม่ขัดศรัทธาค่ะ” เธอรับค

ะทำหน้าที่สุภาพบุรุษเปิดประตูรถยนต์ให้หญิงสาวสอดตัวเข้าไปนั่ง จาก

น” หญิงสาวกล่าวขอบคุณอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้ม

ยนะครับ ที่ทำงานของผมอยู่ตึกบีครับ” คำบอกเล่าของกัมปนาทเรียกรอยยิ้ม

ุณเอถึงได้ขับรถมาที่นี่ได้คล่องแคล่วเหลือเกิน ผึ้งแค่

” เขาพูดทีเล่นทีจริง มองวชิ

นะคะสายแล้ว

้นคอนกรีต จากนั้นก็ปิดประตูรถ โบกมือให้สารถีหนุ่มเป็

ให้ขาดกระจุ

ปนาทรักและลุ่มหลง จากนั้นก็จะสลัดทิ้งอย่างสิ้นเยื่อใย เธอรู้ว่าเขาไม่เกี่ยวข้องกับความแค้นระหว่างเธอ

ไหนมา โทรไปก็ไม่รับสาย แ

รุจีเอ่ยถามวชิราภรณ์เพื่อนสนิทที่เ

ไม่ใช่เหรอ” คนที่ถูกถามเลี่ยงที่จะไม่

ไห้ทำไม” รุ่งรุจี

้องไห้ ฉันไม่ได้ร้องซ

าแกร้องไห้ ตาบวมขนาดนี้ยังจะ

ปบ้าน

บเพื่อนสาว น้ำเสียงสั่นเครือของคนที่ตอบเรียกความสะเทือนใจและความสงสารให้กับคนที่ได้รับคำตอบอย่างมาก

นว่าแกสู้ไม่รู้ไม่เห็นเลยจะดีกว่า เจ็บน้อยกว่

นยังเจ็บขนาดนี้แล้วแม่ของฉันล่ะจะเ

ห้เห็นว่าทุกข์และเจ็บปวดเพียงใด ทว่าหญิงสาวรับรู้ด้วยหัวใจว่า มารดาเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส เธอน

นอะไร ใค

โต๊ะทำงาน เสียงร้องไห้ของวชิราภรณ์ทำให้หัวใจขอ