เรือนรักร้าว

จจ

ือนนอนมาเป็นปี” ประนอมแม่บ้านใหญ่ของคฤหาสน์มหเดชภักดีพ

ำก่อนนะจ๊ะแล้วจะตามขึ้นไป” หลา

่ประเทศอังกฤษตั้งแต่มัธยมและทำงานอยู่ที่นั่นหลายปีแต่พักหลังๆ คุณพงศ์

” นวลพูดไปหอบไปเพราะกว่าจะตะกายมาถึงชั้นบนก็ลิ้นห้อยแ

แค่ประตูรั้วมาถึงหน้าบ้านก็ต้อ

งกับเขาได้วันไหน นังน้อยหน่านี่

รางวัล ทั้งสองคนช่วยกันปูเตียงโดยดึงมุมทั้งสี่ด้านจนแน่นเปรี๊ยะผ้าจะไ

ไปด้วยแล้วอยู่ๆ หน้าก็ร้อนผ่าวเพราะเธอเพิ่งเห็นว่าสิ่งที่อยู่ในมือคือ

นอมตอบกลับด้วยเสียงก้องๆ เพราะเธอกำลังเช็ดอ่างล้างหน้าที่เงาวับอยู่แล้วแต่เพื่อความ

ดูแลเสื้อผ้าคุณพายุให้ดีแล้วกัน เรียงตามสีจากอ่อนไ

ลบอกแล้วส่งยิ้มทะลึ่งทะเล้นให้ป้า เธอส่า

ขนาดใหญ่พิเศษนุ่มสบายสุดๆ ห้องน้ำมีทั้งอ่างและฝักบัวให้เลือกว่าอย

ยู่แค่เพียงสามวัน เธอไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเลือกทำงานไกลจาก

จดีขี้เล่นเหมือ

ป็นเพื่อนเล่นมาตลอด ถึงจะเป็นลูกสาวคนครั

ษเพราะลูกพี่ลูกน้องของคุณพายุที่ล้ว

ก สามปีแรกเขาไม่กลับเมืองไทยแม้แต่ครั้งเดียว เธออ

ข้องกับบ้านหลังนี้ทั้งเรื่องแม่และเ

ุจะพูดกับเราบ้างไหมนะ

ากลับมาที่คฤหาสน์แค่ไม่กี่ครั้งและมาแค่สองสามวันแถมไม่สนทนาด้วยแม้แต่คำเดียว มีเพียงสา

จนสุดแขนเพราะมันตัวใหญ่มาก ถึงแม้เขาจะไม่

ายเป็นอย่างดีจึงซื้อเสื้

ากให้คนที่อยู่ไกลบ้านมาแสนนานมีความสุขที่สุดเมื่

ยในก็ดังขึ้น ประนอมบอกว่าคุณท่านอยากให้ไปนวดขาจึงโทรมาบอ

ียงทุ้มกังวานบอ

ค่เมื่อยเฉยๆ” เธอลงไปนั่งคุกเข่า

้ยงดูปูเสื่อมาตั้งแต่เด็กแต่เขาใจดีกับเธอมาก เมื่

้ปวดไม่ได้เมื่อยอะไรหรอก”

กลัวคุณตาจะปวดจะเมื่อย” เด

องค่ะ รับรองว่าสะอาดเอี่ยมทุกซอกทุ

ที่พี่เขา

คุณตาจะไ

ดูแลตาหรือ ต้องรอให้พระอาทิต

ายุโตแล้วไม่ใช่วัยรุ่

นว่าคนแก่ที่จวนจะ

ตาต้องอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให

รอบบ้านพอดีสิ แก่หง่อมขนาดนี้” หนุ่มใ

่พูดเรื่องนี้แล้ว

เท่าหนูนวลคงไม่มีอีกแล้วคนอื่นก็ทำไปตามหน้าที่แต่เด็กคนนี้เข

คะคุณตา หนูชอบฟั

รักแสนหวานในอดีตหวนคืนมาอีกครั้ง พงศ์พลหลับตาแล้วภาพหญิงสาวคนหนึ่งก

กมาเงียบๆ แล้วไปตรวจความเรียบร้อ

่นานคุณพายุก็จะมาถึงบ้าน เธอไม่อยาก

วใช่ไหม” ประนอมถามหลาน

้าไปนั่งพักเถอะ” เธอรับตะหลิวมาจาก

งสุดกำลัง คนสวนก็ตัดแต่งต้นไม้ให้เข้ารูป แม่ครัวก็งัดสารพัดของโปรดออกมาทำจ

ณพายุเขาจะถูกใจ” นวลชิมรสอาหารแล้วค

อนที่แม่ณีเขาทำไม่มีผิด”

คยเซ้าซี้ถาม สิ่งที่ได้คือน้ำตาและเสียงสะอื้น เธอไม่อยากย้ำแผลใจของป้าจึงไม่เคยพูดเรื่องแ

อ” เธอตกอกตกใจเป็นอย่างมากที่นาทีสุดท้ายมาถึงอย่าง

้างมือด้วย” ประนอมรีบถอดผ้าก

างมือเสร็จก็สูดลมหายใจเข้า

าตึงด้วยความหวาดหวั่น นี่เขาไม่พอใจเ

่นเขามากันตั้งนาน

ำอาหารให้แกไง” พงศ์พลตอ

ทนกันเหมือนเดิมเ

ุ่มเมืองนอกไหม” บิดากล่าวติดตลกแบบไม่ทุกข์ไม่ร้อนเพราะความดี

ดุดตากับดอกกุหลาบที่ทำจากเตยหอม เขารู้ทั

น้าไม่ต้องเอามาวางอีก” พายุหยิบดอกกุหลาบที่ทำอย

พายุ คราวหน้าป้าจ

ด้วยค่ะ” เธอพยายามกลั้นน้ำตาและยอมรับควา

่า พูดกับน้องดีๆ ก็ได้” ประมุขของบ้านไอถี

งเถอะครับ” พายุบอกกับผู้

นะครับ เดินทา

ไปด้วย” พายุเรียกคนที่เคยคุ้นเคยด้

ูดกระแทกใส่ นวลนั่งลงช้าๆ แล้วเก็บเศษซากของใบเตยด้วยมือสั่นเทา เธออุตส

คนจัดตู้เ

” เธอตอบด้ว

ับแบบนี้มันก็ยับหมด

ค่เสื้ออยู่บ้านจ

ย็นกลับมาใหม่แล้วแขวนเสื้

้แขวนหม

้องกลับมาพร้อมไม้แขวนที่พอดีกับเส

งเล็กสั่นเทิ้มทรุดลงช้าๆ กอดตัวเองไว้ด้วยแขนทั้ง

ประนอมถามหลานสา

อบแล้วหยิบกระเป๋า

เมื่อวานเพิ

เอาเสื้อแขวนหมด หนูไปก่อนนะจ๊ะเขาให้หนู

้รถพ

ค์ไป” เธอไม่รอฟังว่าป้าจะพู

งหรือแท็กซี่ผ่านมาสักคันกว่าจะถึงปากทางก็ครึ่งชั่วโมงเข้าไปแล้วเพราะซอยที่อยู่เป็

ยแต่ก็ต้องผิดหวังเด

กซื้อเมื่อถึงที่หมายก็พุ่งตัวไปที่ร้านขายของจิปาถะอย่างว่องไวแล้วเหมาไ

มาถึงกลางซอยแท็กซี่ที่เธอนั่ง

ับ ขอลงไปดูก่อน

อีกนิดเดียวเอ

ะ อีกตั้งไกล

งินให้เขาแล้วคว้าถุงใบโตมาหอบไว้แนบอก การเดินครั้งนี้ต่างจากครั

ถึงบ้านเธอจึงเดินสับขาฉับๆ แบบไ

ลั้นใจลุกขึ้นยืนแต่ละก้าวเจ็บจนน้ำตาเล

าเห็นว่าขาเจ็บ ไม่อย่างนั้นต้องโดนซักถามใหญ่โ

โดนแผล เธอแอบหยิบชุดปฐมพยาบาลจากส

บนั้นเพราะเมื่อก่อนมันคือสวนที่มีม้าหมุน ชิงช้า กระดานลื่นและของเล่นอื่นๆ

องมาร่วมด้วยแต่ตอนนี้ของเล่นเหล่านั้นหายไปหมดแ

กนาที เขายอมแพ้ลุกขึ้นนั่งแล้วสายตาก็พลันเห็นร่าง

าขึ้นมาที” ชายหนุ่มโทรไปส

า” พายุ

นอยู่หน้าประตูแล้

บี่ยงตัวเพื่อให้เข้ามา เธอเดิ

เดินแบ

กล้

ไมถึ

ลยล้ม ผลไม้อย

วนเสื้อทำไม

ไม่หกโมงเลยไม่ไ

วยืนรอเงียบๆ ที่มุมห้อง การอยู่กับเขาเพียงลำพังอึ

ุมองคนตัวเล็กไม่วางตาไม่ใช่เพื่อจับผิดแต่เพราะคิดถึง เป็นปีๆ แล้วที่ไม่ได้เจอกันแ

ล้วค่ะ ฉันไป

พายุบอกแ

ะเห็นสายตาแห่งความห่วงใยของเขาเสี้ยว

มดด้วย” ชายหนุ่มบอ

นมือสั่น ที่ต้องลุกต้องนั่งเชื่องช้าดั่งเต่าคลานเพราะว่าเจ็บขา

้องกันการกล่าวหาว่าไปไม่ลามาไม่ไหว้ เมื่อแน่ใ

เดินพ้นไป พายุก็ปาม

จจะขาดว่าเจ็บมากไหม อยากทำแผลให้ด้วยซ้ำแต่ความห่าง