เรือนรักร้าว

เกินจริง พลอยลดาคิดว่าชีวิตตัวเองสมบูรณ์พร้อมมาเสมอแต่เมื่

ดีพร้อมไม่มีสิ่งใดให้ติ พ่อสามีรักและเอ็นดูเธอเหมือนลูกสาวในไส้ ส่วนสามีก็ร

ว่าไหมจ๊ะ” ประณีตสังเกตว่าเจ้านายไ

วันแต่งงานแล้ว

หนูไม่ดีใ

ละ สามปีแล้วไม่มาสั

ล้วผัวเมียอยู่ด้วยกัน

มีสักที นายน้อยเคยคิดจะพากันไปทำเด็กหลอดอะไรสักอย่างที่เมือง

ว่าเด็กหลอดคืออะไรแต่พอได้ยินว่าเมืองนอกเ

ป็นถุงเป็นถังคุณท่านก็จ

็ไหนว่าอยา

ยอะแยะ ต้องฉีดต้องเติมอะไรบ้างก็ไม่รู้ เมื่อคิดไตร่ตรอ

หนูเลย มันเป็นเรื่องส

จะวุ่นวายหรอกแค่เป็น

เถอะวันนี้ เผื่อค

้จ้ะ

ไปเก็บมะม

ับข้าวเหรอ ฉันเก็บพ

ลูกมือไม่ต้องเยอะแต่มะม่วงเย

จะเก็บให้เราล

บบนี้แต่ฉันปีนต้น

ม่เคยปีนเลย

นแขนขาก็จะมีแต่แผล

่ามันด

ีตไม่เข้าใจความนึกคิดของพลอยลดา เธอมักค

ถไงจ๊ะ การทดลองลงมือทำด้วยตัวเองคือการเรียนรู้ที่ดีที่สุด ฉันคิดแ

ค่างให้ป้ากับยายได้เอ็ด ไม่ใ

กษ์แก่สายตาใครหรอกแค่เรามีความสุขและไม่เดือดร้

ณที่สั่งสอนให้ฉัน

้แค่มีลูกยังไม่มีปัญญา

ชื่อว่าทุกอย่างจะเกิด

่อแบบนั

ี คุณพงศ์ก็เช่นกัน คนดีต้องได้รับสิ่งด

ยินแบบนี้ฉันสบา

ร้าส่วนพลอยลดาถือร่มเพราะสามีย้ำทุกวันเรื่องแดดเรื่องลม เขาไม่ได้กลั

ำปลาหวานนะจ๊ะ อย่าลืมแวะมากิน

เธอปีนขึ้นไปอย่างคล่องแคล่วแล้วโยนผ

ะคุณหนู ล

ฉันว่าคงสุกกว่าลูก

คุณหนูรับ

า กลัวพลาด ถ้าหล

วย” ประณีตเงยไปเห็นรัง

เหรอ ม

่ะ ไม่ได้ยินเสียงด้

นุ่มอบอุ่นดีจัง ณีแ

ปีนขึ้นไปดู

ณี อย่าเลย

ค่ะ … มีไข่สามใบค่ะคุณหนู”

แล้วแม่มัน

ไปหาอาห

ไข่เป็นยังไงเหรอณี มี

ู ไม่มีลายอะไรเลย ใบเล

ึงบ้านแต่ไม่เจอภรรยาจึงมาหาที่โรงค

มกลับเร็วจัง

่วันนี้ไม่มีงา

ข้าวยังไม่เสร็จ

นตามปกติแหละ เก็บ

หมจ๊ะณี” พลอยลดาถ

์กับคุณหนูอยากได้ล

พอแล้ว ณี

อนกันครับ

ีไข่อยู่สามใบแต่ไม่มีนกสักตั

บ เดี๋ยวเย็นๆ ค่

ไม่อย่างนั้

มาเก็บมะม่วงกันครับ ถึง

ปีนเก่งมากด้วย ฉั

ไมล่

นไม้ซะที่ไหนเล่า แค่ปราย

อยู่แล้วนะครับ

่จะห้ามปรามกัน” พ

หายสักหน่อย อีกอย่างพลอยก็โตแล้ว อ

ได้พงศ์พลเป็นสามี เขารักทุกอย่างในตัวเธอทั้งด้านดีและไ

ยังหัดไม่กี่วันเอง นี่ปีนต้นไ

่ามากๆ” ประณีตสน

นต้นไม้ตอนเป็นสาวออกเรือนช่างประหลาดนักแต่เธอก็จะทำ มันคือความฝันที

กิ่งไม้มันคันยุ่บยั่บดีจัง กลิ่นเปลือกไม้ก

อกกล้วย” พงศ์พลชื่นชมภรรย

ขึ้นมา

รับ ไม่อยากโ

ยลดากับประณีต

อย่าให้ผมขึ้นไปเลย ห

นอยากเห็นร

ณหนูค่อยๆ ข

ของนกน้อย เธอชะโงกหน้าไปดูอย่างเงียบเชียบเพราะไม่อยาก

าดูกันอีกได้ไหมณี

ค่ะคุ

ไหมจ๊ะ พงศ์จะได้ไป

คุณหนูนำไ

เลยนะครับ” พงศ์

บแขนเผื่อไว้” พงศ์พลวางภ

ะคุณหนู คุณพง

่ะพงศ์” ทั้งสองถอยไปข้างหลังเ

กระโดดลงแต่เท้าด

้พงศ์ช่วยก็ไม่เชื่อ เจ็

สึกอะไรสักนิด” ประณีตยืนแล้วยิ้มแ

์พลอาสาถือตะกร้าให้แล้วทั