icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
พลาดรักยากูซ่า

พลาดรักยากูซ่า

ผู้เขียน: ยาหยี
icon

บทที่ 1 โยชิโอกะ ริว

จำนวนคำ:2491    |    อัปเดตเมื่อ:21/11/2023

ตึก

จากห้องนอนส่วนตัวชั้นสองภายในเพนท์เฮ้าส์ ที่ตก

ทย เนื่องจากธุรกิจของตระกูลกำลังประสบปัญหาอย่างหนักจากการรุกราน

ทยหลังจากที่พ่อกับแม่ของเขาแต่งงานแ

นลูกชายคนสุดท้องของตระกูล ที่ตัดสินใจอาสามาดูแลธุรกิจที่ไทยแทนพี่ชาย

ยคนแรกของตระกูลโยชิโอกะกำลังจะ

านของเหมือนฝันผู้เป็นมารดา ที่ออกจะเป็

ป็นความประสงค์ของเจ้าตัวเธอจึงไม่ก

มารุ่นต่อรุ่น ต้นตระกูลของเขาชื่อเสีย

นซึ่งเขาไม่เป็นสองรองใคร แต่ที่ริวเก่งและดูจะชอบเป็นพิเศษคือการต่อยมวยเขาถึงขั้นมีสน

ตัวให้เป็นผู้สืบทอดของตระกูลรองจากพี่ชาย ที่ทำห

วเพียงใดและริวก็เป็นแบบนั้นเพียงแค่เขาตวัดสายตาดุใส่ใคร คนๆนั้นก็ถึงกลับกลัวจนขนลุกซู่ไป

ชา บางครั้งดูน่าเกรงขามมากกว่าผู้เป็นพ่อและพี่ชาย และริวเองก็เป็นแบบนั้นตามคำที่เขาว่ากัน

ับความอ่อนโยนที่อยู่ภายใน จึงไม่มีผู้หญิงคนไหนได้สัมผัสความอ่อนโยนของเขา จะมีเพ

บพ่อและพี่ชาย และก็อยากมีตัวเล็กๆเอาไว้สืบทอดตระกูล แต่เขาเอ

ให้เขาใจเต้นแรงได้ เขาจะไม่รีรอที่จะคว้าเธอมาแนบกายถึงแม้เขาจะไม

งเขามันไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะผู้หญิงคนนั้นอาจจะต้อง

มากพอหลังจากจบบทสอบแล้วเธอกั

เกงยีนส์ขายาวสีดำเดินลงมาจากชั้น2ของเพนท์เฮ้าส์ ดวงตาคมเข้มสีน้ำต

าดไดจิผู้ที่เป็นมือซ้ายของริวอีกคน แต่ทันทีที่ย่างกรายมาถึงเมืองไทยเขาก็ได้รับคำสั่งจากริวให้แฝงตัวเข้าไ

ห่งตระกูลต้องมาประเทศไทยแบบลั

ยทักทายผู้เป็นนายด้วยภาษาญี่ปุ่นอย่างลืมตัว

ง?" น้ำเสียงเข้มถูกเปล

จิรวมถึงลูกน้องคนอื่นที่จะติดตามมาให้ใช้ภาษาไทยเป็นกา

อรู้ว่าผิดฟุโดรีบก้มห

จแล้วอย่าผิดอี

ทษผู้เป็นนายก่อนจะเอ่ยถามประโยคต่อม

น้องนับสิบตรงไปยังห้องทำงาน เพื่อที่จะศึ

นส่วนรถยนต์ บริษัทผลิตอาหารแช่แข็งและอย่างอื่นอีกมากมาย แต่ทว่าเบื้องหลังคือธุรกิจผิดก

ด~ค

ียบในห้องทำงานที่ตกแต่งไปด้วยโทนสีดำ มีดาบซามูไรวา

ก้าอี้ผ่อนลมหายใจออกช้าๆล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดรับ โดยที่ฟุโดที่นั่งอ่านเอ

นุ่มถูกพ่นออกมาก่อนที่เขาจะยกม

ไม่ทิ้งแม่ไปอยู่ที่ไทยหรอก)" น้ำเสียงประชดประชัน

ยงอ้อนๆถูกเปล่งออกมาทำให้ปลายสายอย่างเหมือนฝัน

งจะพุ่งตรงมาฟัดแก้ม

ม่แบบนี้ แต่แม่ก็ไม่ยอมใจอ่อนให้หรอกนะ

ุกยิ้มหัวเราะในลำคอก

รเช้าหรือยัง ที่ไทยกี่โมงแล้ว

ครับ ตอนนี้ที่ไท

ึงได้กินแค่กาแฟแก้วเดียว หรือแม่ต

บ้านถามออกมาอย่างอารมณ์ดี เขารู้ดีว่าพ่อของเขาติดแม่ข

ครอยากเข้าใกล้ แต่พอใด้อยู่กับเมียก็ดูเป็นแมวน้อยออกจะ

วางอะไรแม่ไม่ได้หรอกนะ เอาล่ะริวหา

ให้ฟุโดยกอาหารมาให

งวางแล้ว ต้องไปดูไอโกะซะหน่อยได้ยินว

ับแ

สาวไทยสวยๆเยอะนะหาที่ถูกใจสักคนสิ

ครับแม่ ใครๆ

ผู้โหดเหี้ยมหรอก แม่เคยได้ยินว่าไม่ไกลจากเพนท์เฮ้าส์ของลู

ะคิดดูค

แค่นี้ก่

างโทรศัพท์บนโต๊ะทำงาน เลิกคิ้วเป็นเชิงส

มีอะ

ายไม่ได้กลัวใบหน้าที่เย็นชาของริว เพราะทั้งเขาและฟุโดถูกเลี้ยงควบคู่กันมากับนา

ป๋ากางเกงหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ ก่

้ยินเอ

กไปยกอาหารเ

รั

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 โยชิโอกะ ริว2 บทที่ 2 มะลิ3 บทที่ 3 ธุรกิจสีเทา4 บทที่ 4 ตอนที่4 หัวใจที่เต้นเร็ว5 บทที่ 5 ยากูซ่า6 บทที่ 6 อันตราย7 บทที่ 7 ศัตรู 8 บทที่ 8 โรงพยาบาล9 บทที่ 9 หงุดหงิด10 บทที่ 10 ข่มขู่11 บทที่ 11 ลงโทษ12 บทที่ 12 จูบแรก13 บทที่ 13 ลูกสาว14 บทที่ 14 ขี้อ้อน15 บทที่ 15 เด็กน้อย16 บทที่ 16 หวาดกลัว17 บทที่ 17 เด็กแสบ18 บทที่ 18 อีเด็กเวร19 บทที่ 19 โกรธแค้น20 บทที่ 20 โกรธจัด21 บทที่ 21 เมียNC25+22 บทที่ 22 หนูไม่เคยNC25+23 บทที่ 23 อยากฆ่าก็ฆ่า24 บทที่ 24 เกรี้ยวกราด25 บทที่ 25 ลงโทษNC25+26 บทที่ 26 คาสิโน27 บทที่ 27 ลิลลี่28 บทที่ 28 ใจคอไม่ดี 29 บทที่ 29 พี่ชายที่แสนดี30 บทที่ 30 ยั่วยวน31 บทที่ 31 เดือดดาล32 บทที่ 32 ทะเลาะ33 บทที่ 33 รู้อยู่แก่ใจ34 บทที่ 34 เจ้าอารมณ์NC25+35 บทที่ 35 เมียจ๋าNC25+36 บทที่ 36 ไร้เดียงสา37 บทที่ 37 ลูกเป็ดขี้เหร่38 บทที่ 38 ตื่นกลัว39 บทที่ 39 หงุดหงิด40 บทที่ 40 ร้ายร่างกาย41 บทที่ 41 นายตำรวจใหญ่42 บทที่ 42 หนูกลัว43 บทที่ 43 หนูเจ็บ44 บทที่ 44 โรงพยาบาล45 บทที่ 45 ขี้หึงขี้หวง46 บทที่ 46 เด็กขี้อ้อน47 บทที่ 47 พี่ชายสุดหล่อ48 บทที่ 48 เกิดเรื่องใหญ่49 บทที่ 49 ยากูซ่า50 บทที่ 50 เคลียร์ใจ51 บทที่ 51 เด็กขี้แย52 บทที่ 52 ปฏิเสธ53 บทที่ 53 เด็กดีNC25+54 บทที่ 54 กระอักกระอ่วน55 บทที่ 55 เมียกูยังเด็ก56 บทที่ 56 ฟ้าที่ผ่าลงกลางใจ57 บทที่ 57 เมีย58 บทที่ 58 ทะลึ่งNC25+59 บทที่ 59 เก่งมากเด็กดี60 บทที่ 60 โกดังร้าง61 บทที่ 61 อันตราย62 บทที่ 62 แทบบ้า63 บทที่ 63 แต่งงาน64 บทที่ 64 มัดหมี่พิมพ์ดาว65 บทที่ 65 The End