ชาตินี้ไม่ขอเป็นสตรีต่ำช้า

เพื่อสูดลมเข้าสู่ร่างกายคล้ายคนที่เพิ

ห้อาเจินสาวใช้ถึงกั

นเป็นอันใด

นางมองไปรอบ ๆ บัดนี้นางกำลังอยู่ที่ใด

าคะ เป็นอะ

างมองหน้าของอาเจินไม่ชัด

ที่นี่ที

งงงวยย

เจ้าเมือ

จ้าเป็นคนดีไยจึงไ

งวยทั้งมีสีห

คะจะไปยมโลกได้อย่างไร อีกอย

งหน้าอาเจินจากนั้นก็ดึงอา

ยังไม่ตายใ

ยนับตั้งแต่เติบโตมาเคียงข้างคอยรับใช้ม

ิใช่ว่าคุณหนูของนางเกิดอาการเห็นภ

ามที่เอ่ยปลอบจึงส

ำให้ล้มป่วย สุขภาพของท่านยังไม่ดี ตัวก็ยังร้อนเพร

งนัก ร่างกายของนางสั่นระริกเมื

ังไม่ตาย

าคุณหนูตรง ๆ ริมฝีป

่ตายเจ

เขม็ง ยิ่งทำให

ช่หรือไม่ เจ้าถูกแทงตรงนี้ข้าเห็นกับต

รากเอ่ยทั้งสะอื้น อาเจินถึงกับต

บปากแทบไม่ออกเพราะหวาดกลัวว่าคุณหนู

้าต้องตอบข

รวบรวมความกล้า พูดกับซูลี

ั้งยังตากฝนจึงได้ล้มป่วย อาการหนักไม่น้อยแต่ไม่ต้องห่วงนะเจ้าคะ ท่านหมอตรวจดูร่างกายท่านแล้

้ซูบผอมเหมือนที่ผ่านมา ส่วนนางก็ไม่ได้ผอมจนเหลือแต่กระดูกเพราะไม่มี

กเชื่อว่านาง

กทั้งน้องของข้าเล่าพวกเขาสบ

ายดีที่จวนส

ไม่ ท่านพ่อ ท่านแม่ข้

ายดีเจ้าค่ะ มีเพียงคุณหนูที่ล

คำพูดอัปมงคลเช่นนี้ไม่สมควรพูดส่งเดช แต่นางก็ได้แต่ห

วที่ผ่านโดยละเอียด เรื่องนั้นเกิดขึ้นจริงเสียยิ่งกว่าจร

ี้วันที่เท่าไหร่ ช่วงเ

ตอบคำแ

ันที่สาม เดือน

อวี่เพราะเขาเอาแต่หลบหน้าข้าหรือ ข้าไปตามเขาที่จวน นั่งคุกเข่าจนร่างกาย

ุณหนูคุกเข่าตากฝน ขอให้เขาเห็นใจอยู่หลายชั่ว

คุณหนูอยากให้ตัวเองได้รับความสนใจจากนายท่าน จึงไม่ยอมรับความช่วย

บมาวันน

วามมืดเปลือกตาไม่ขยับเลยด้วยซ

ู้สึกปวดแสบร้อนที่ลำคอ คล้ายกับว่านา

ขึ้น สวรรค์ให้

น ตบหน

็พลันยกมือขึ้นตบหน้า

ี๊

ือไม่

นูจึงได้ลุกขึ้นมาลงโทษกลางดึก แต่การทำโทษนางโดยไร้เ

องยังรู้สึกดีเส

นัก นางรีบจับมื

ตนเอง อาเจินข้าขอโทษ แต่เจ

สตรีนางนี้กลายเป็นอาเจินคนเดิมก่

หนู บ่า

ดเพี้ยนขึ้นทุกวันแล้ว นางเป็นสตรีร้ายก

จิน ถ้าเจ้

งได้ยกมือขึ้นแล้วฟาดเข้าไปที่แก้ม

นเมื่ออาเจินไม่ลงมือ น

ย เจ

แทนเถิดเจ้าค่ะ จะโกรธอันใดก็ตีบ่าวเถิด คุณหนูไม

ป้องผู้เป็นนาย เป็นมือเป็นเท้าเป็นกระโถนรองรับอารมณ์ และเป็นทุกอย่างให

นสะอื้น นางปาดน

ด ต่อไปข้าจะชดใช้ให้เจ้า จะดีต่อเจ้า

นะเจ้าคะบ่าวจะไปหาย

งใดขึ้น นางได้โอกาสในการกลับมาอีกครั้ง คำอ้อนวอนก

ัน อาเจินเดินเข้ามาพร้อมกับยาในมือ นางคุกเข่าแทบเท้าของซู

นเองจะถูกทำร้าย อาเจิน

างจะตกระกำลำบากทุกครั้งที่เห็นอาเจินทำเช่นนี้นาง

ที่คอยปกป้องนางและไม่ทอดทิ้งนางไปท

น้าเล็กของสาวใช้เบา ๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อ

ะได้หรือไม่ ชีวิตของข้านอกจากเจ้าแล้วก็ไม่มีผู้ใดอีก อาเ

ณหนู ย

ยาผิด คุณหนูจึ

รือไม่ว่าข้าไม่ได้ทำอ

คำด่าหยาบคาย คุณหนูพูดจากับนางด้วยน้ำเ

ูยิ้มอ

อคุณหนูของเจ้าสั

็คือทุกอย่างล้วนตามใจซูลี่จู ในที

้าค

า ต่อไปเจ้าไม่ต้องคุกเข

แต่เอาเถิดนางจะค่อย ๆ ใช้เวลาเยียวยาทุกอย่างที

และซูลี่จูก็ช่วยทายา

ช่นนั้นของซูลี่จู จึงรวบ

านฝันร้ายห

ย ก่อนที่จะทายาให้อาเจ

เป็นฝันที่น่ากลัวเหลือเกิน น่ากล

งยิ่งนัก นางทั้งดีใจทั้งตื่

เพียงฝันจ

กอดเจ้าอีก

ายหญิงของตนเอง ดวงตาคู

นายของนางผู้นี้เป็นคนเย่อหยิ่งและถือตัว ทว่าว

ปเอง ซูลี่จูมองหน้าอาเจิน คล้ายกับว่าเพิ่งไ

อาเจินจึงตัด

นายท่านก็เป็นเช่นนั้นเฉยชาและไม่สนใจคุณหนูเลย อย่าท

รื่องที่นางคอยตามตอแยเขาไม่เว้นวันจนเขาหาความสงบไม่ได้ ด้วยนางหึงเข

วยใจหนึ่งดื้อรั้นอีกใจหนึ่งคิดจะทำให้เขาเห็นใจนา

ี้กระมัง เขาจะหันมาสนใจนางบ้างถ้านางลำบากเพราะเข

นแล้วทว่าช่วงเวลาที่นางหลับลึกนั้นในอีกโ

นปลายของชาติที่แล้วมือนี้หยาบกร้าน นางต้องหลบหนีคนจากทางการ ใช้มือนี้ขุดหาหัวมั

ม่ทำพลาดอีกแล้ว ส่วนเขาจะทำส

วไม่น้อย แต่จะน่ากลัวเพียงพอที่จะ

มือนจะตัวร้อนกว่าเดิมแล้ว

ินสามารถรับรู้ได้ถึงความอ่อนโยนข

ม่เป็นอะไร ข้าเพียงแต่อยากจะอยู่กับเจ้า ให้แน

ิ่ง ความสงสัย

วยวิญญาณจะออกจากร่างแล้วม

ช่นนี้ก็

ร้อนที่ลำคอ ซูลี่จูไอแหบแห้งออกมา

และบัดนี้นาง

้แดงน่ากลัวเช่นนี้ เกิดอะไรขึ้น

ูเบิกต

ิงห

้าค

กระจกอย่างรวดเร็ว และภาพที่นางเห

ู้สึกเจ็บแสบพร้อม

งทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นจริง

เจ็บปวดไม่น้อย เกิดเรื

่จูเ

่เรื่องที่น่าฟังเท่าใ

าบแล้วเ

ีก แม้ว่าอย่างไรก็คิดไม่ออกว่ารอยนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร แต่เพราะที่

จะให้บ่าวไปตามท่านหมอ รอยแผลนี้แม้จะ

อ ๆ ยังกังวลจนลงมือตบตีนางอีกทว่าครานี้นางกลับดูสงบยิ่งนัก ทั้ง ๆ ที่เรื่องนี้เป็น

้าคะ บ่าวจะดูว่ามี

ค้นหาขี้ผึ้งในก

คุณหนูเจอแ

ังนั่งเหม่อลอยนิ้วเรียวยังคงล

วทาขี้ผึ้ง

ม้แต่น้อย นัยน์ตาของนางเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ยากคา

ซูลี่จูไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน ทั้งสีหน้าและแวว

กร้องให้สามีที่ไม่ไยดีสงสาร ก็ท

็บช้ำน้ำใจจนสติขอ

ูเอ่ยคำที่ทำใ

ให้ดีไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนสกุลเกาอีก ข้าไม่ชอบเขาแล้ว

านหมายความว่า

ย็น สายตามุ่

ข้องแวะกับเขาอีก ส่วนพวกเราก็