7Leaders เกมรักปิดฉากนายคาสโนว่า เล่มที่ 3 ของซีรี่ย์
” มิรินพยายามแกะมือผ
่เหมือนเท่าไร ผมเลยถือว่าตัวเองไม่ผิดที่จะแย่งชิงมาเป็นของตัวเอง และลากเจ้าตัวออกจากพื้นที่เกิดเหตุวิวา
ี้นะเว้ย!” แต่ดูท่าว่าคนอย
ารกระทำเอาแต่ใจตัวเองของผม เพราะผมตัดสินใจว่าจะทำตามแบบที
้ปล่อยเม
ม
ป
งมิรินมาโอบแน่นข้างตัว แต่ไม่ใช่แค่ไอ้อาชิที่เป็นตัวปัญหา เพรา
พอกูสนใจอยากได้บ้างเลยเกิดเสียดายหรือยังไง?” ผมจ้องหน้
้านมิรินก็ดิ้นแรงพยายามสู้
ไม่อยู่ ผมยิ้มมุมปากมองด้วยความสะใจ เพราะทางด้านผมก็มีนิสัยเส
ักคน ผมมั่นใจว่าผมจะด
นไปจากกูได้อย่างงั้นเหร
นแน่นเพื่อเกาะกุมมิรินให้อยู่ในอ้อมแขน เพราะคุณเขาก็แรงเยอะใช้ได้เลยที
ี้เท่านั้นแหละ
อยยิ้มเจ้าเล่ห์ของไอ้อาชิอย่างไม่วางใจ แน่นอนว
ล่อย” แต่ความไม่ยินยอมของผมก็ทำให้แรงต้านข
ย่าพยายามเลยนะ เพราะยังไงมิรินก็เลือกกู และเล
ตอนนี้” ผมพูดสีหน้าจริงจัง แต่ไม่ใช่แค่สีหน้าเท่าน
ูดว่าจะจีบมิริน กูพูดจริง” มิรินหันขวับมองหน้าผมทันทีหลังจากผมพูดจบ ผม
ผมก็ไ
นผมเห็นไฟลุกท่วมบนหัวไอ้อาชิ นั่นสินะ เป็นผมคงหัวไหม้ไปเลยเหมือนกัน ไม่แปลกหรอกเพราะมิรินสวยขนาดนี้ แต่แค่ความสวยค
กับผมคงไม่ต้องมายื้อ
พักเลยแหละ แต่จะว่าไป กูก็พอมีคำตอบให้หนึ่งคำถามทิ้งท้ายของมึ
นะกูได้ยังไงล่ะ” คำพูดของผมสามารถสั่นสะเทือนอารมณ์ของทั้งสองคนได้อย่างพร้อมเพร
ป็นความจริง แม้กระทั่งตัว
น! เ
ยงเร่งเครื่องยนต์ของรถเลกซัสเอลเอสสีดำเงาสุดหรูที่ผมคุ้นตา รถถูก
ีหน้าท่าทางกวนประสาทแต่ยังคงความนิ่งเฉยอยู่ดี ของคนที่เป็นทั้งเพื่อ
บอยากเป็นนักศึกษาเกียรตินิย
้อง ไ
ะกู?” บทสนทนาอาจจะฟังดูเหมือนท้าต่
ะ เพราะไม่ว่าพวกผมจะทำเหมือนเกลียดกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน แต่ก็พร้อ
วามหวังดีของไอ้โนอา ก่อนจะเปลี่ยนจากโอบไหล่มิรินเป็นโอบเอว
่อนจะรีบปิดประตูรถและล็อกด้วยกุญแจ โชคดีที่รถผมมีกลไลล็อกจากด้านนอกได้ เพราะงั้นมิรินก็เลยติดแหง็ก
ิ่งเงียบอย่างเจียมตัว มันอาจจะชนะผมเรื่องมิริน แต่ถ้าเป็
กลับกันไ
ีแบบนี้แหละนะ “แล้วรุ่นพี่ล่ะครับ? ให้พวกผมสองคนส่งกลับบ้านไห
รณ์ครั้งนั้นก็มีพี่น้องของผมร่วมวงครบทุกคน เรื่องท
ลย” น้ำเสียงเรียบนิ่งกับสายตาอาฆาตมาดร้ายของไอ้
ตัวเอง และไม่นานก็ขับรถออกไปจากบริเวณหน้าตึกคณะ โดยขับผ่าน
เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของไอ้โนอาบอกถึงการรู้แ
่มิรินนั่งด้วยแววตาเย็นชา “ครั้งนี้อะไร
ฉลาดหลักแหลมของเพื่อนรัก “เสีย
ทำสีหน้าเหมือนมีภาระมากมายต้องจัดการ ก่อนจะเลื่อนกระจกและขั
ทายตามหลังรถมัน แต่ที่จริงแล้ว รอ
บรวมสติใหม่อีกครั้งและ
าเรื่องให้คนที่นั่งข้าง ๆ ด่าเล่นสักหน่อย เพราะตั้งแต่น
ังดีกว่าไม่พูดอะไร…ถึงจ
รับมือกับความบ้าพลังของมิรินอยู่ครู่หนึ่งเลยล่ะ แต่ว่าดันผิดคาด เพราะเจ้าตัวนั่งนิ่งเหม่อมองประตูทางออกมหาวิทยาลัยอยู่แบบนั้น ไม่ใส่ใจผมที่เข้ามานั
ยะ เล่นทำเอาผมติดพฤติกรรมนั้นมาโดยไม่รู้ตัว แต่พอรู้ตัวก็หยุ
เป็นโหมดจริงจัง เอาเข้าจริง เรื่องนี้สำหรับมิรินไม่ใช่เรื่องที่จะมาล้อเล่นหรอก
มิริน และ …ควา
ืม
อเ
นมิ
พการณ์ของผู้หญิงที่ผมยกให้เป็นบุคคลคนเดียวที่ชนะผมได้ ตอนนี้ดูไม่ได้เลยทีเดียวล่ะ หน้าแด
หายใจไปด้วยยังไงยังงั้น ผมมองดูอย่างเหลืออดแต่ก็
ว้าง เดิมทีก็รอให้มิรินลงจากรถนั่นแหละ แต
ผมด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ และยากที่จะคาดเดาความรู้สึก
รักคนเลวอย่างมัน แต่ว่า…” ผมหยุดพูดเพื่อชั่งน้ำหนักคำพูดต่อจากน
มิรินเข้าใจสิ่งที่ผมกำลังจะพูด “กลับไปซะ อย่ามายุ่งกับฉันอีก
้น้ำตาผู้หญิง (เคยบอกไปแล้วใช่ไหม) แล้วทำไมหัวใจถึงเจ
ยู่ดี ๆ มันก็เอื้อมไปสัมผัสน้ำตาอุ่นที่เริ่มไหลอาบทั้งแก้ม และ
ผมเลื่อนมือบีบคางเล็ก และจ้องนัยน์ตาสี
ป
ับคืน ผมรีบลุกขึ้นกะทันหัน เพื่อหนีจากท่าทางการกระทำขอ
เหมือนเดิม ที่สำคัญ ใบหน้านั้นไร้ซึ่งอารมณ์
พยายามเพ่งมองแต่มองเห็นไม่ชัด เพราะผู้ชายคนนั้นยืนอยู่มุมมืดมี
้กลับเหมือนรู้จักกับคนนั้นดีอยู
(ฮึ่ม) แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร ผมก็ชักจะชอบ
รินดูมีทีท่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ณะ ก่อนจะตั้งสติและหันไปมองเสียงฝีเท้าของ
เมื่อครู่ นี่คือความจริงจากใจของผม ซึ่งเป็นผู้ชายแท้คนหนึ่งที่ไม่ได้มีความผิดปกติท
่ะ แล้วลัมโบร์สีเหลืองสุดเห่ยไปไหนซะแล้ว” (ฮึ่ม ๆ
แต่ทางนั้นกลับแสดงท่าทางเหมือนมิรินตอนเย็นชาเสียอย่างงั้น
น พี่เป็นใครเหรอครับ?” ผมยิ้มกริ่มพอใ
ชาของตัวเอง ผมฉีกยิ้มด้วยความรู้สึกยินดีที่ได้เจอมารุคนนี้ และยื่นกำปั้นต่อหน
ัวใจกับเจ้าของลัมโบ
นาทีก็ฉีกยิ้มมุมปากพอใจกับการแนะนำตัวข
ป
ี คนเป็นพี่สาวปัดมือน้องชาย
้อนผมที่ยืนยิ้มหน้าระรื่น
ดูเหตุการณ์อยู่ใกล้ ๆ ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิง
่งหยุดไปได้ไม่นาน “เพราะพี่สารภาพรักน่ะ ก็เลยร้องไห้ใหญ่
ยิ้มมุมปากกวนประสาท และกอดอกย
้วไป” และผมเชื่อว่า มารุก็น่
้ายกับนิสัยของตัวเอง เพราะคนเป็นน้องชายไม่อยู่ฟังพี่สาวตัวเองด้วยซ้ำ พูดเออออกับผมจบก็โบกมือลา แ
้รู้สึกอบอุ่นใจมาก เห็นแล้วนึกถึงพี่น้องตัวเองแฮะ แต่อาจจะต่างก
สึกโล่งอกไปที เพราะเวลาแบบนี้…