ฮูหยิน แค่ภรรยา

าสองคนไปคุยกันตรงนู้นดีกว่า ปล่อยให้ผู้ใหญ่คุยกับเถิด” ฝ่ามือหนาดันแผ่นหลังเผยอิงให้เดินออกจากวงสนทนา ไม่สนใจอาการขัดขืนของเผยอิง “ไปเถิดน่า ปล่อยให้ผู้ใหญ่คุยกันไปเถิด อยู่ไปก็ต้องยืนฟังคำอวดบุตรสาวข

ต่ไม่ได้หยิบติดมือมา เอาไว้พรุ่งนี้ก่อนออกเดินทางจะเอาให้ก็แล้วกัน” “จริงหรือเจ้าค่ะ” เผยอิงยิ้มจเต็มดวงหน้า หนังสือกลอนของปราชผู้หนึ่ง หาเล่มคัดลอกที่เมืองชิงหลงไม่ได้เสียด้วย เอ้นหลันบอกว่ามีขายแค่ในเมืองหลวงเท่านั้น “แน่สิ แค่เจ้าเปรยว่าอยากได้ข้าก็ไปดันด้นหามาให้” “ขอบคุณเจ้าค่