icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

โฉมงามของอ๋องอสูร

บทที่ 4 ความจริง

จำนวนคำ:3000    |    อัปเดตเมื่อ:19/02/2024

ขึ้นมาเธอไม่ได้อยู่ในโรงเก็บฟืนแห่งนั้นแล้ว ในตอนที่เธอหมดสติ

เวลานี้เธอไม่ได้อยู่ในโลกเดิมอีกต่อไปแล้วจากปาก

ละได้แต่งงานกับท่านอ๋องโหย่วเฉาผู้มีชื่อเสียงเล

างกายใหญ่โตทว่ามีใบหน้

้เสิ่นหรั

จะมีคู่หมายอยู่แล้วแต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ ลงมือฉุดองค์หญิงมาในคืนหนึ่ง กร

หรันอยู่ไ

ล้ชายแดนต้า

รันหรันยังได้พบกั

ได้โหดร้ายเหมือนสายตาของโหย่วเฉ

เป็นคนที่ค่อนข้างขี้อายเมื่อต้องเผชิญกับคนแปลกหน

กล่าวย้ำกั

แล้ว ท่านคือพระชายาของโหย่วเฉาอ๋องแห่งต้าถังจดจำให้ขึ้นใจว่

็นบ้านเกิดขององค์หญ

่านอ๋อง ต่อไปด้วยความคุ้มครองของต้าถังจะไม่มีใครกล้ารุกรานเผ่าหุยเจียนอีก

กสั่นระริก เมื่อคิดถ

้ชายคนนั้นคื

้าพร้อมกับจ้อ

ำให้นางดูน่ารักไม่น้อย คงเป็นเพราะว่านางคือโฉมงามอย

่วเฉา แม้ว่าเขาไม่อยากพูดมากแต่ก็

ามอบให้ท่าน เขายังได้รับบาดเจ็บที่แผ่น

รคะ คนนั้น ห

ว เมื่อรู้ว่าผู้ชายคนนั้นต้อง

ใดไม่ได้สัก

ันหรันพ

รันหรัน ความจำเสื่อม จำไม่ได้จริง ๆ นะคะ ลืมไปหมดแล้

้ตัวที่เธอค

เสิ่นหรันหรันด

ิงจะไม่ถือตัวเพียงนี้ เอาเถ

เรื่องทั้งหมดให้

รันได้เห็นตัวเองในกระจกแล้วและพบว่าใบหน้านี้ก็คือใบหน้า

เษกกับองค์ชายโหย่วเฉาซึ่งดำรงตำแหน่งอ๋องแห่

มขององค์หญิงหลินหรัน แต่ไม่เคยสนใจมาก่อน นั่นเ

งนั้นก็เพื่อแลกกับความคุ้มครองเผ่าหุยเจียน

อาต้าถังเข้าไปมีส่วนร่วมในสงคราม

นอย่างยิ่งแต่ด้วยอิทธิพลของต้

เผ่าหมานนั้นก็ตกหลุมรักองค์หญิงมานาน เมื่อต้าถังปฏิเสธเผ่าหม

และองค์ชายซึ่งเป็นแม่ทัพ

็นทูตทางการทหารของแคว้นต้าถัง เขาก็ได้พบองค์หญิ

รือไม่...

มาย ยังเห็นองค์หญิงเป็นสตรีอ

บเข้าไปในตำหนักขององค์หญิงหลินหรัน และฉุดนางออก

ันนั้นเอ

มองก็ยิ่งคล้ายคลึงกัน เป็นเจ้าใช่หรือไม่ เป

ิงหลินหรันจึงคิดว่าเรื

เผ่าหุยเจียน และยังกดข่มอยู่หลายครั้ง เขาเป็นคนมัก

เผ่าหมาน ล้วนไม่มีผู

บจึงเสียเปรียบเผ่าหมานมาตลอดมีเพียงต้องเกี่ยวด

ายา นางจึงไม่มีโอกาสแล้วที่จะผูกสัมพันธ์ก

ังหวะที่โหย่วเฉามึนเมา และมองนางอย่างลุ่มหลง

่าหมานผู้นั้น อีกทั้งความคุ้มครองจาก

พราะเมามายในสุราและเมามายในรัก เ

องได้ทำเรื่องผิดพลาดไปเสียแล้ว เขากำลัง

องรับผิดชอบ เขาจึงลอบเข้าไปจัดการแม่ทัพของเผ่าหมานด้วยตัวเอง กลับมาพร้อมกับ

ย อีกทั้งเผ่าหุยเจียนได้อยู่ในความคุ้มครองของต้

อย แต่เขาไม่ปริปากเอ่ยถึงและในคืนนั้นเขาก็รุกรา

งกลับรอดมาได้ แน่นอนว่าคนที่วางยาพิษก็คือสตรีนางหนึ่งที่กำลังจะยกฐานะตนเอง

าก็ได้ให้ทหารนำตัวไปปล่อยให้ป่าลึก

น้าราบเรียบ ในขณะที่เสิ่นหรันหรันกลัวจับจิตจั

เอ๊ยหรันหรันถูกวางยา เป็น

นั้นไม่สามารถทำอันตรายองค์หญิงได้

จะไม่ทำอันตรายองค์หญิง แต่องค์หญิงได

่แบบนี้ และได้พบกับอ๋องน่ากลัวคนนั้นบัดนี้เข

นช่างซับซ้อนยิ่งนัก ยิ่งทำใ

หรันตัวจริงแล้วจะรับม

ป็นพระชายาให้ดี ท่านอ๋องของข้าถึงจะเป็นคนแข็งภายนอก แต่ว่

ห็นโหย่วเฉาโยนหัวคนให้เธอมาแล้ว เขายังตัดมื

ล้อมแบบไหนกัน ถึงได้เป็นคนที

กำชับให้นางกิน

ท่านอีก ท่านอ๋องก็เป็นคนเช่นนี้ ไม่ชอบให้ใครมาทำอะไรให้ ท่านอยู่ในค่ายเขาจึงมองท่านเป็นทห

ันว่า เป็นพระชายา พระช

ยทหารของท่านอ๋อง ท่านก็ไม่แตกต่างจ

อ๋องชอบล่ะคะ ไ

ายาต้องกังวล ในเมื่อท่านเป็นพร

ร้าสร้อยออกมา เธอไม่มีทางเลือกแล้วนอกจา

ต่ว่าไม่อยากแย่งผู้ช

อ พวกท่านแต่งงานกันแล้วแม้จะเป็นงานแต่งเล็ก ๆ แบบเร่งด่วน แต่ก็ไหว้ฟ้าดินถูกต้องตามประเพณี ทั้งหมดเป็นท่านเองที่ต้องการเช่นนั้

คุณหมอ เอ

นหายใจ จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปโดยพลัน แม้ว่าเธอจะตกอยู่ในเงื้อม

งมีตำแหน่งเป็นถึงพระชายา ถ้าเป็นแบบนี้หลังจากกลับวังหลวง หรันหรันก็สบายแล้

ลัวว่าเขาจะลงมือฆ่าเธอโดยไ

้ว เธอก็ยังรู้ส

อเสิ่นหรันหรันที่เอาแต่

ผู้แข็งแรงและมีความสุข

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 บทนำ2 บทที่ 2 เกิดอะไรขึ้น3 บทที่ 3 สับสน4 บทที่ 4 ความจริง5 บทที่ 5 เขาคืออ๋องปีศาจ6 บทที่ 6 เป็นภรรยาคนอื่นช่างยากนัก7 บทที่ 7 หนีสิคะรออะไร8 บทที่ 8 แย่แล้วเสบียงเสียหาย9 บทที่ 9 ลำบากยิ่งนัก10 บทที่ 10 โทสะของท่านอ๋อง11 บทที่ 11 ขอพระเจ้าอภัยให้คนผู้นี้12 บทที่ 12 ได้รับบาดเจ็บ13 บทที่ 13 แสร้งเป็นคนอื่น14 บทที่ 14 นางกำลังทำให้เขาสับสน15 บทที่ 15 ความผิดใหญ่หลวง16 บทที่ 16 เคล็ดวิชาครองเรือน17 บทที่ 17 อนาคอนดาเชื่องแล้ว18 บทที่ 18 เข้าเมืองหลวง19 บทที่ 19 เหิมเกริม20 บทที่ 20 คิดเช่นไร21 บทที่ 21 ปูที่อยากกิน22 บทที่ 22 ฟ้องร้อง23 บทที่ 23 ข้อดีของการเมา24 บทที่ 24 รอไม่ไหวแล้ว NC25 บทที่ 25 รักเข้าให้แล้ว26 บทที่ 26 คำสาปจบสิ้นแล้วจริงหรือ27 บทที่ 27 คนหนึ่งยินดีอีกคนร้องไห้น้ำตาไหลเป็นสาย28 บทที่ 28 ปิดบังเป็นความลับ29 บทที่ 29 นางอยู่ที่ใด30 บทที่ 30 อย่าจากข้าไป31 บทที่ 31 คนที่ช่วยเหลือ32 บทที่ 32 ไม่ใช่ตัวข้า33 บทที่ 33 ข้าไม่เคยรักท่าน34 บทที่ 34 นางตั้งท้องลูกของข้า35 บทที่ 35 เจ้าเข้าใจข้าหรือไม่36 บทที่ 36 ตอนจบ