เล่ห์ร้ายจำนนรัก

ย่างเหลืออด ความยับยั้งชั่งใจ ความสุขุมเรียบร้อยที่เคยมีเคยเป็นมันหล

้ก็ยังทำได้เลยกั

ดว่าผู้หญิงอย่างฉันมันแย่นักก

จอแม่ค้าปากตลาดมากกว่

ล้วด่าคนได้ไม่อายปาก ปล่อยนะ...” พราวแสงแขหน้าแดงก่ำด้วยความโก

้นได้มั้ย

่อยสิ แล้วจะพ

กร่งของเขา... กลิ่นกายหอมสะอาดของบุรุษหล่อเริดตรงหน้ามันทำใ

อนแบให้ฉันเยอะแยะ เด็กกะโปโลอย่างเธอฉันไม่สนใจหรอ

้างอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าจะได้ยินคำพูดเช่นนี

้องได้เห็นว่าเธอทำอะไรก

ูของเขาโดยที่พราวแสงแขไม่สามารถ

เขาด้วยความสับสนหญิงสาวบีบมือตัวเองแน่นและก้มมองมันเหมือนไม่เคยเห็นมือตัวเองมาก่

่เธอได้เห็นเมื่อชั่วโมงก่อนแล้วพราวแสงแขก็สูดหายใจเข้าปอดลึกๆ และตั้งสติให้

ับเรา เธอคงรู้ดีว่าหากไม่ทำตามที่ฉันต้องการช

ทำให้พราวแสงแขสงสัยเหลือเกินว่าเกิดอะไรขึ้นกับวายุแต่ก็ไม่กล

ะฉันคิดว่าเธอไม่รู้ไม่เห็นจะดีกว่า” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย

รื่องราวของผู้ชายคนนั้

งฉันเกือบตายและต้องเสียลูกไป เธอมันก็เลวร้ายไม่ต่างก

ีว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นและฉันเองก็ไม่ได้รู้เรื่อง

องตนก็จึงเงียบไปทั้งที่ในใจอยากจะพูดออกไปมากกว่

แสงแข เพราะฉันไม่ใช่คนใจดีสักเท่าไหร่ ท

มตตากรุณาฉันขนาดนี้” หญิงสา

งเธอฉันลดตัวลงมาคุยด้วยขนาดนี

ดูถูกเธอขนาดนี้ คนอย่างเธอก็มีความเป็นคนพอๆ กับเขานั่นล่ะ เขาจะวิเศษมาจ

ต้ต้นไม้นั่นก็ได้แล้วฉันจะเร

ดกับหญิงสาวที่เชิดหน้าคอแข็

ย่างคุณหรอกนะ จอด” พราวแสงแขพูดเสียงดังอย่างหมด

ธอคาดเข็มขัดนิรภัยทำให้ไม่ลื่นไถลไปจนกระแทกกับส่วนใดๆ ของคอนโซลหน้ารถคันหรูของเขาแต่ด้วยความตกใจ

ม่วายจะปากไวตั้งฉายาให้เธอแต่มันก็ทำให้คนที่ได้รับฉายาใหม่กะพริบตาปริบมอง

บตายยังจะมาเรียกฉันแบบ

เป็นไรมากแล้ว ปา

น้าตาธรรมดา ไม่ได้สวยโดดเด่นและลักษณะเงียบๆ เรียบร้อยอย่างพราวแสงแขเวลาที่เธออยู่ใน

เจ้าตัวพยายามข่มกลั้นอารมณ์นั้นทำให้เธอดูเซ็กซี่อย่างไม่น่าเชื่อ... โอ๊ะ นี่เข

ันไม่ไปกับคุณแล้ว