พรหมจรรย์ดอกหญ้า

ัญชีวากลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้อีกต่อไป เธอปล่อยโฮออกมา

ต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อนอกจากนั่งปลอบใจกันอยู่แบบนั้น กระท

ไรน

อามาช่วยค่ารั

่เร

่อยเอามาคืน” ปิยะดาแทบจะเทหมดกระเป๋าเหมือนกันนั่น

ับมาร้องไห้อีกแถมยังหนักไม่แพ้เมื่อครู่แม้แต่น้อย ปิยะดานั่งปลอ

ัญชีวาอยู่คนเดียวอีกครั้ง เธอเปิดดูเงินในซองที่มีอยู่จำนวนหนึ

บเงินที่เก็บสะสมมาก็พอจะเป็นค่ารักษาได้ส่วนหนึ่ง แต่มองยังไงก็ยังไม่พออยู่ดี ทุกอย่างมันบ

้าอย่างอับจนหนทางอยู่ที่เดิม จู่ๆ ก็มีเท้าคู่หนึ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้า เพราะคิดว่าเป็นหม

าบ่งบอกว่าเธอทั้งตกใจและแปล

ุณเป็นยั

โชคดีที่คราวนี้ห

กครั้ง” คำพูดของรอยส์ทำให้ขวัญชีวาไม

ฉันอยากอยู่คนเดียว” ขวัญชีวาไล่เจ้านายหนุ่

ๆ แต่แค่นั้นมันก็เพียงพอที่ทำให้เขาเข

างอย่า

ะไ

่อยดีไหม” รอยส์หันมองรอบๆ ตัว เพราะดูจากสถานที่แ

ะดวกต

งต้องตัดเรื่องความเหมาะสมของสถานที่ออกไปก่อนชั่วคราว

งไม่ทันสมัยเท่าโรงพยาบาลครอบครัวผม อีกอย่างที่นั่นขึ้นชื่อเรื่องเกี่ยวกับผ่าตัดทางสมองเป็นพิเศษ คุณก็น

รงไปตรงมานั่นเพราะข้อเสนอดีๆ แบบนี้รอยส์คงไม่ให้เธอฟร

งรีบถามทั้งๆ ท

่อมมีข้อแลกเปลี่ยนไม่ใช่เหรอ ว่

นกั

จเมื่อได้ยินข้อแลกเปลี่ยนจากอีกฝ่าย

งินจำนวนเจ็ดหลักจะถูกโอนเข้าบัญชีคุณอีกด้วย” รอยส์พูดเหมือนทุกอย่างแค่

ความผิดหวังนั่นเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะพูดทุกอย่างได้อ

าทำอะไรแล้วขาดทุนผมจะเสียเวลาทำไปทำไม” ยิ่งได้ยินคำเปร