วิวาห์รอง

ตกแต่งไว้อีกห้องในบ้านจันทร์ฉาย ผู้ใหญ่ที่เข้ามาส่งและกล่าวอ

ขในชีวิตคู่ หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะลูกนะ” คุณหญิงอวยพรให้ลูกชายกับล

แล้ว กลับไปพักผ่อนกันเถอะครับ อย่าเสียเวลากันอ

ภ

ม่ใช่เหรอครับ ห

องแล้ว ทั้งเข้าพิธีรดน้ำสังข์ทั้งจดทะเบี

ะทำยังไงกันต่อก็เชิญตามสบาย” พูดจบภูริชก็ถอดพวงมาลัยวางไว้ที่เตียง แล้วก้าวยาวๆ ไป

ั่นภูจ

ะกลั

้ภูควรนอน

อก ก่อนจะหันมาหาลูกสะใภ้อย่างเห็นใจ สถานการณ์เช่นนี้ช่างคล้ายกับวันที่พรรษรดามาที่นี่เพื่อให้คำตอบว่าจะเลือกแต่งงานกับใค

ี่ทำให้หนูต้องมาเจอ

ารณ์ดี ไม่ต้องห่วงพรรษนะคะ คุณป้าพักผ่อนเ

ต้องมาแต่งงานกับตาภูแทนที่จะได้แต่งกับตาภาส” คนสูงวัยจ้องมองขณะรอคอยคำตอบ

า แต่เรียกรอยยิ้มแห่งความโล

แบบหนุ่มสาว แบบที่มีความวาบหวามหวา

างใจในตัวพี่ภาสเสมอ” เธอเลี่ยงที่จะตอบคำถามแบบตรงไปตรงมาอย่

วตาภ

รษ พรรษไม่กล้ารู้ส

้ก็เพราะว่าการแต่งงานในวันนี้มันไม่ใช่แค่ละครแก้หน้าแล้วก็จบเท่านั้น คนในสังคมรับรู้หมดแล้วว่าหนูพรรษเป็นภรรยาข

านใหญ่โต คนในสังคมรับรู้ แล้วหากวันหนึ่งเธอต้องหย่าแล้วไปแต่งกับภาสกรอีก มันจะกลายเป็นว่าพี่กับน้องมีเมียคนเดียวกัน แม้จะแต่งกันแค่ในนาม แต่ก็คงไม่พ้นที่จะถูกติฉินนินทาอ

ันตาภูต้องใจอ่อน ต้องเห็นในความน่ารักของหนูพรรษ ยังไ

ะ อีกไม่นานคุณภูก็

ษ ตาภูน่ะยังไม่มีแฟน ป้

โต้เถียงผู้ใหญ่ แต่มันคือการแย้งให้คุณหญิงได้ฉุกคิด แม้ว่าลึกๆ เธอจะเคยอยากแต่งงานกับภูริช แต่เ

็งนอกอ่อนใน ป้าว่าหนูพ

้พี่ภาสหายก

หมือนคำโบราณก็คือ ตาภาสกับหนูพรรษไม่ใช่คู่กันถึงได้คลาดแคล้วกันแบบนี้ คืนนี้พักก่อนเถอะ ถ้าจะไปเยี่ยมตาภาส พรุ่ง