วานรักวันชัง

หล่อจึงแตะคันเร่งเพื่อบังคับให้รถออกตัว ยานยนต์คันหรูออกตัวแรง

จหนึ่งก็อยากพาไปยังหน้าโรงพยาบาล เพื่อจะได้เห็นกับตาว่าพฤติกรรมของผู้หญิงที่น้องชายเฝ้ารักเฝ้า

องที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษาเอ่ยถาม

กล่ะ มาถึง

มือนกัน ผมเพิ

ไม่อยากเอ่ยชื่อเด็กคนนั้นให้รู้สึกระคายปากตัวเอ

กครับ ต้องพาแม่ไปตรว

ลิกคิ้วเข้มขึ้นเหมือนกับไม่

รั

แกแบบนั

งเฝ้าแม่อยู่ที่โรงพยาบาลเพราะต้องใ

แบบกดดันแกมเย้ยหยันความซื่

น้ำเสียงของคิมหันต์ห้วนกระด้างขึ้นเล็กน้อ

มื่อกี้มันไม่เห

หมายความ

ันต์ดูด้วยตาตัวเอง น้องชายอึ้งไปพักหนึ่งเหมือนกัน ทว่าสุดท้ายก็

จะตาสว่างไ

่สมควรเป็นหมอ เพราะวิทยาศาสตร์หรือแม้แต่พุทธศาสนาก็สอ

ออย่างนั้นเหรอ” คณวัชณ์ถามออกมาอย

รั

ัวปักหัวปำขนาดนี้” คราวนี้เป็นพี่ชายที่แ

ินไป พี่ไวท์จะรู้ว่าพุดเป็นผู้หญิงที่ดีมากแค

และไม่เคยคิดจะญาต

พียงเพราะพุดจน

วยอคติต่างหาก สิ่งที่เขารู้สึกกับเด็กคนนั้นมันคือความเกลียด ไม่ถูกชะตา แค่เห็นหน้าแค่เข้าใกล้ก็ปวดหน่วงเจ็บลึกๆ

กซื้อหน้

ที่จำเป็นจริงๆ นั่นคือ นมข้าวโพดหนึ่งแพ็ก น้ำดื่มสองขวด ที่เหลือเก็บไว้เป็นค่าแท็กซี่พาแม่กลับบ้าน ความจริงก็อยากซื้อของบำรุง

ี่พุดใ

ี่รองรับด้วยรองเท้าผ้าใบเก่าๆ ต้องห

งมองผู้ชายวัยกลางคนคนนั้นอย่

มั้ยลูก ล

ะม้ายคล้ายกับพ่อของตน

ที่ไม่ได้เจอกันกว่าสิบปีนับตั้งแต่ที่พ่อตัดสินใจเลือกทางเดินชีวิตใหม่ที่ไม่มีเธอกับแม่