คุณสามีเป็นผู้พิการ

จะไป

ซื่อหมิงที่หันหลังกลับเตรียมจะออกไ

เจ้าบ่าวว่าเขาจะยอมแต่งงานกับเจ้าสาวหรือไม่ แต่แล้วฉินซื่อหมิงที่เป็นเจ้าบ่าว

น โรคซึมเศร้าของเธอจึงกำเริบขึ้น

ความอดทนเต็มทนแล้ว จาก

พลง เธอล้มลงไปกับพื้น แต่ก็ยังยื่นมืออ

อย่าง คุณอย่าลืมนะว่า ไป๋เวยเคยนอกใจคุณมาก่อน เธอทำร้ายคุณถึงข

ับไป๋เวยไม่จำเป็นต้องให้คุณมาออกความคิดเห็น ต่อให้เธอจ

สึกเจ็บปวดหั

ไป๋เวยไม่ลง แล้วเธอก็ไม่มี

หรอ ทำไมคุณถึงต้อง

งจะจบลงอยู่แล้ว รอให้แลกแหวนกัน

“คุณไม่มีความเป็นห่วงชีวิตของคน ๆ หนึ่งเลยสักนิด คุณห่วงแค่เรื่อง

กไป ค่อยจัดขึ้นมาให

ชิง เขาเดินพลางปลดดอกไม้ที่หน้าอกของออกไปด้วย ไม่ได้

บนี้ ทำให้คนในงานต่าง

งล่ะ คุณอย่าไป

แล้ว ฉันจ

ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ น้ำตาไหลอาบลงมา

ิงอีกคนโดยไม่ลังเลและไม่คำนึงถึงห

ไป๋เวยเท่านั้น แต่เขากลับไม่ได้คิดเลยว่าตอนนี้เธอต้

อ บางคนก็มองด้วยความเยาะเย้ยและความสงสาร แต่ยิ่งก

ต้องทนทุกข์ทรมา

ธอกลับไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะจ้องมองตามาเขม็งพลางด่าทอเธอขึ้นมาว่า “

ทออยู่หลายประโยคจนจบ เขาก็ดึงหวงฉินผู้เป็

าว พี่นี่มันไร้ประโยชน์จริง ๆ เลยนะ！ ในงานแต่งงาน เจ้าบ่าวดันหนีไปจนพี่โดนคนหัวเ

งเข่อซินก็หันหล

าตัวในงานเพียงลำพัง ไม่มีใครให้การสนับสนุนเธอเลยสักคน ทางฝ่ายชายท

นว่าเจ้าสาวเองคนนี้ต้องมีบางอย่างผิดปกติแน่

้หญิงดี ๆ มีเหรอที่เจ้า

่า ไม่อย่างนั้นเจ้าบ่า

ยงดังขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้ถังเลี่ยนเป็นเหมือนต

สียงดังอึกทึกม

ำลังนั่งอยู่บนวีลเชร์เพียงลำพัง นักบวชที่เป็นประธานในงาน

กงานที่เดินผ่านไปมาถามว่า “เจ้าสาว

จริงว่า “เจ้าสาวไม่ได้มาครับ ผมได้ยินมาว่าเป็นเพราะรับ

รออยู่ที่นี่มาโด

หน้า เธอจึง

สองคนห่างกันพอสมควร เธอไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของชายคนนั้นได

จริง ๆ พวกเขาทั้งคู่ต่างก็เป็นคน

ึ่ง ดวงตาของถังเลี่ย

ซื่อหมิงก็ยังทรยศความสัมพันธ์ของเธอกับ

อหมิงไม่ได้สักหน่อย เธอ

า แขกผู้มีเกียรติที่กำลังกระซิบกระ

ตัว แล้วก็เห็นว่าเธอยกชายกระโปรงขึ้น จากนั้

แต่งงานสีขาวเดินเข้ามา แขกฝั่งเจ

ียงฮือฮาขึ้นมา เขาจึงห

ะหลาดใจขึ้นมา จากนั้นเธอก็ยื่นมือออกไปและพูดว่า “สวัสดีค่ะ ฉันได้ยินมาว่างานแต่งงา