icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ราคี(ร้าย)รักอชิระ

บทที่ 2 สัญญา

จำนวนคำ:3356    |    อัปเดตเมื่อ:23/05/2024

ละขับรถกลับบ้านไม่ไหวจึงแวะมาพักนอนที่นี่ พอมาถึงห้อง เขาก็ไม่รอช้าที่จะปลดเปลื้องชุดของตัวเองออกเพื่ออาบน้

คนหลังจากเสร็จกิจกรรมร่วมกัน พวกหล่อนๆ ก็จะกลับ เพราะเขาไม่ชอบให้ใครมานอนค้

จึงรีบเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวที่ผืนใหญ่กว่าที่พาดไหล่มาพันรอ

๊ดด

เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วเห็

ดก็ไสหัวไปซะ” เขากระชากเสียงสั่งเธอให้

ยัง พอเห็นว่าเขามีผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวแล้วก็ค่อยยังชั่วหน่อย แต่ก็ยังรู้สึกร้อ

ิระแต่งตัวก

ตอบเสียงเรียบแล้วสะบัดหัวแรงๆ ไล่น้ำที่เกาะติดตามผมท

ก็มองไปยังทางประตูห้อง เธอไปไม่ได้ เธอไม่มีที่ไป พาขวัญจึงทำได้แค่เงียบและยอมรับสถานการณ์ต

้นอีกนานไหม ฉันจะนอน” เขา

ข้างเตียงแล้วมองไปยังโซฟาตัวเล็กที่มุมห้อง

ดว่าที่นี่เป็นห

างสบายใจ เขาไม่ชอบใส่เสื้อเวลานอน มันรู้สึกอึดอัดไม่เหมือนนอนเปลือยเปล่าสบายตัวและหลับสนิท ทั้งๆ

รู้สึกปั่นป่วนที่ช่องท้องก็ตาม แต่จะทำยังไงได้ พาขวัญคือคน

าก่อนจะเดินไปนอนบนโซฟาตัวใหญ่ เธอนอนกอดตัวเองในความมืด นอนไม่หลับ ด้วยความระแ

น้าอกแล้วก็หายใจเข้าปอดแรงๆ ด้วยความหงุดหงิด และตอนนี้จมูกของเขาก็ได้กลิ่นหอม

ขวัญ” เขาถามคน

ีย

อบ เขาจึงถ

งพาขวัญ” ครั้งนี้อชิ

..ยั

ธอยังไ

ม่หลั

ดพูดไปเมื่อคิดว่าไม่ควรจะให้เกิดขึ้นอีก เขาจึงขยั

ชิระ” เธอร

น อย่าส่งเสียงดัง ฉ

่าจะให้เธอขึ้นมานอนบนเตียง เพราะเธอท้องอยู่ ส่วนเขาไปนอนท

ง ฉันนอนตรง

อ่อนๆ ของพาขวัญช่างรบกวนเหลือเกิน และที่สำคัญภาพในคืนนั้นก็มักฉายซ้ำเข้ามาให้คิดถึงจนอยากจ

ิ ตรงนั้นแอร์ตก มันเย

เป็น

าไปก็เอาไ

้องแล้วกระตุกดึงผ้าห่มไปกอดไว้แล้วเดินกลับไปนอนที่เดิม ส่วนอชิระก็ได้แต

ขาแล้วล้มตัวนอนลงโซฟาพร

ีย

าหลับไปแล้วจึงไม่พูดอะไรต่อ พาขวัญพยายามข่มตาตัวเองให้นอนหลับ แต่ก

คนเดียวเอง เราไม่ต้องการ ให้ตายสิวะ!’ อชิระพยายามข่มอารมณ์ตัวเอง เมื่อคิดว่ายัง

าน ส่วนเธอก็มานอนบนเตียงแทนฉัน เพราะฉันจะไม่ขึ

ม่สนใจเลยว่าคนที่อยู่ในห้องจะทำอะไร พูดหรือรู้สึกอย่างไร อชิระรู้เพียงว่าต้องออกจากห้องนี้โดยเร็วที่สุด เพราะว่าร่างกายเ

่ใจว่าเขาไม่ได้แอบอยู่หน้าห้อง พาขวัญถอนหายใจอย่างโล่งอก ในที่สุดก็ได้พักผ่อนเสี

าก็ได้แต่หงุดหงิดตัวเองที่เป็นฝ่ายเดินออกมา ทั้งๆ ที่ห้องนอ

งรู้สึกอะไร

ั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาลืมเธอไปแล้วด้วยซ้ำ ลืมไปแล้ว แม้ว่าช่วงที่หล่อนมาทำงานแทนเพื่อน เขาจะรู้สึกชอบความสวยอ่อนหวานของหล่อน แต่เ

นคนมานอนที่ห้อง

ล่อนมานานสี่เดือนกว่าแทนที่จะไร้อารมณ์ความรู้สึก แต่ใบหน้าสวยหวาน ร่างอวบอิ่มมีน้ำมีนวล กลิ่นตัวหอมอ่อ

้เคยหลับที่ทำงานก็บ่อย แต่ไม่ใช่หลับทั้งๆ ที่ยังมีอารมณ์ร้อนรุ่มอยู่แบบตอนนี้ แล

องทำงานด้วยความหงุดหงิดตัวเอง เขาอยากจะบ้าตาย อยากจะเดินกลับข

างเขากับพาขวัญก็นำมาให้อ่าน อชิระที่มีหน้าตาไม่สดใส ดวงตาดำค

งไหนเพิ่มเติมตรงไหนบอกได้เลยครับ” ทนายสิงขรเอ่ย

ล้ว เดี๋ยวสักพักเธอก็จะลงมาเซ็

กเป็นลูกของคุณ” สิงขรถามเจ้านายหนุ่มด้วยความสงสัย อชิระไม่เคยทำอะไรแบบนี้ และไ

ขวัญ...ช่างเถอะ เดี๋ยวพอเซ็นสัญ

นรู้รึย

านนี้แหละ ยังไงท่านก็ต้องรู้อยู่ดีถ้

นของคุณล่ะคร

นจะพาเธอไปอยู่ที่บ้านฉัน” พาขวัญเปิดประตูเข้ามาพอดี เขาจึ

งหน้าอชิระราวกับตัดสินใจอีกครั้ง ทนายส่งเอกสารให้ เขาดูสุ

ู้เสียหาย” อชิระบอกให้เธออ่าน แต่ก็แค่ให้อ่านไม่ไ

ไม่คิดจะแก้ไขเนื้อความในสัญญา” เธอตอบเขาพร้อมกับอ่านข้อความที่ขีดเ

ก็ต้องหายไปเงียบๆ ห้ามมาให้เห็นหน้าอีก แต่ฉันจะให้เงินเธอไปตั้งตัว แต่ถ้าลูกไม่ใช่ลูกฉัน เธอก็ออกไปจา

ยู่แล้ว ฉันขอแค่ให้เขามีชีวิตที่ดี

พื่อลงลายมือในสัญญาให้เสร็จ ก่อนจะนำสัญญาอีกฉบับให้เธอเซ็น สัญญาค

ะเอ่ยถามทนายของตัวเองพร้อมกับเซ

สองฉบับมาเซ็นลงนามเป็นพยาน ก่อนจะประทับตราประจำตัวของอชิระที่ตัวเองมีแ

ราะเธอต้องไปอยู่ที่บ้านฉันจนกว่าจะคลอดลูก ว่าแต่ข้าวของเ

ามาด้วยแค่สามชุดเอง และย่ามของเธอก็ใหญ่พอใส่ ไม่มีข้าวของอะ

ไว้เลยนะ ไปอยู่ที่นั่น

ันจะเจ

้อย่างที

่ทำปกติ และวันนี้เขายังมีนัดกับคู่หมั้นสาวอีก แม้ไม่อยา

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 0 บทนำ2 บทที่ 1 เหนือความคาดคิด3 บทที่ 2 สัญญา4 บทที่ 3 ผู้หญิงชั้นต่ำ5 บทที่ 4 ชีวิตในบ้านหลังใหญ่6 บทที่ 5 ขอนอนด้วยได้ไหม7 บทที่ 6 พ่ายแพ้8 บทที่ 7 เมื่อไหร่จะไปให้พ้น9 บทที่ 8 ไม่อาจพูดว่าคิดถึงได้10 บทที่ 9 เจ็บก็ต้องทน11 บทที่ 10 ต่างจากกลางคืน12 บทที่ 11 ร้าวไปทั้งใจ13 บทที่ 12 อยากหยุดเวลาไว้ ณ ตรงนี้14 บทที่ 13 เวลาที่เหมือนฝัน15 บทที่ 14 เวลาเดินถอยห่าง16 บทที่ 15 เลื่อนลอย17 บทที่ 16 ฉันพยายามแล้ว แต่ก็...ไม่ได้18 บทที่ 17 ได้แต่บอกรักในใจ19 บทที่ 18 ยิ่งใกล้วันยิ่งเจ็บ20 บทที่ 19 ได้แต่สมเพชตัวเอง21 บทที่ 20 แค่เศษเสี้ยวเวลา22 บทที่ 21 ฉันและเธอ23 บทที่ 22 อยากจะให้เป็นแบบนี้ไปนานๆ24 บทที่ 23 กลับเข้าสู่ภาวะปกติ25 บทที่ 24 ไม่อยากให้เขาเป็นของคนอื่น26 บทที่ 25 วิวาห์ร้าวกับอีกหนึ่งชีวิตที่เพิ่มมา27 บทที่ 26 ห้องหอที่ถูกลืม28 บทที่ 27 ผิดอะไร29 บทที่ 28 เป็นคนอื่นต่อกันไปแล้ว30 บทที่ 29 ถนนชีวิตที่ต้องเดิน31 บทที่ 30 สุดท้ายก็ลืมเธอไม่ได้32 บทที่ 31 ทำได้เพียงแค่คิดถึง33 บทที่ 32 เธอเป็นของฉันคนเดียว34 บทที่ 33 ใจมันรักหรือเพราะความเคยชินกับการที่มีเธอกันแน่35 บทที่ 34 คุณมาทำไม36 บทที่ 35 กลับบ้านเรานะขวัญ (บอกรักตอนนี้ไม่สายไปใช่ไหม)37 บทที่ 36 ตอนพิเศษ ปรารถนาร้อนคืนสวาท