ปราบพยศเชลยยักษ์

พยศเชล

วนถาม พลันคิดขึ้นในใจ ‘ คงต้องมีสิ่งแลกเปล

ไม่รู้อะไรเลย.. เขาเสนอมาขนาดนี้คงจะต้องมีข้อแลกเปลี่ยนแ

ย์พนาสูรย์ตอบก

บใช้และเหล่าทหารองครักษ์ ต้องมาถูกคุมขังไปต

จำเป็นด้วยหรือ? ที่กษัตริย์อย่างเขา จะต้อ

จักให้ข้าต

อกไปตามตรงพร้อมกับจ้

ให้เจ้าออกราชกิจพร้อมกับข้า เราต้องไปเยี่ยมเยียนราษฎร

..

ะจบ อยู่ ๆ กษัตริย์อสุราก็หยุดพู

” เอ่ยถามเ

ยรับใช้ แลปร

อสุรีตัวน้อยดวงตาเบิกโพลงด

ัดเจนทุกค

หาราษฎรเขาคงก็ต้องพึ่งนาง “ แต่ที่จักให้ข้าคอยรับใช

้องใจของอสุรีตัวน้อย กษัตร

องเสวยประจำวันให้ข้า แลแนะนำทุกซอกทุกมุมของนครกัณฑ์กาศให้ข้าได้รู้จั

ขาสิ้นดีเลย ‘ ให้ตายเถิด! ใยข้

ม่ยอมตกลง เขาจำต้องหลอกล่อนางไว้ก่อน ในเมื่อนางพยศ ก็ต้องใช้เล่ห์

..

ากจักให้มีสงคราม

มีอย่างอื่นอี

กเท่าไหร่นัก ดวงตากลมจ้องมองใบหน้าหล่อเหลานิ่งอย่าง

้วยล่ะ? ข้าก็มิได้ขัดข้องอันใดหนา ”

︵⁠⁠ー

ำตอบที่ได้รับ ตอบก็เหมือน

รณา เจ้าจักยอม

ิดดูก่อน

ามวันข้าจักมาทวงคำ

ได้รีบร้อน เพราะถึงอย่างไรกรรณาจะต้องตอบ

มโตจ้องมองตามแผ่นหลังกว้างของกษัตริย์อสุราที่กำลั

ถึงได้ยื่นข้อเสนอนี้ให้กับนาง จุดป

ก็มีอยู่มากโข หากจะเรียกใช้ตอนออกราชกิจก

งยอมตกลงหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ? ” กุเรนเอ่

่ช้า..นางจักต้องตอบตกลงแน่ นางคงไม่ยอมให้ข้ารับใช

..

ปปัดกวาดตำหนักเดิมของ

ะย่ะ

️

วัน

ำตอบ เจ้าตัดสินใจ

..

ส้นตรง เมื่อกษัตริย์พนาสูรย

ย่างไร

ช้แลทหารองครักษ์ของข้าเมื่อใด ” นางแค่อยาก

ู่ในตำหนักเดิมของเจ้า ข้าร

ด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น เพ

ล้ว

ยมีข้าเป็นกษัตริย์ หรือจักออกไปใช้ชีวิตเฉกเช่นชาวบ้านธรรมดาทั่วไป ” กรรณาไม่ทันจะ

ไหม ท่านพนาสูรย์? ” กรร

. ข้าเป็นกษัตริย์!

⁠‿⁠

ระกายออกมา ทำเอากษัตริย์อสุราที่กำลังมองอยู่ถึงกับใจเต้นแ

ง ” เป็นคำตอบที่ทำให้พ

ควรทำ คือพูดกับข้าเฉกเช่นที่พ

...

าลงเล็กน้อย ริมฝีปา

รณา เข้าใจที่ข

ึ้น นัยน์ตาสีเข้มจ้องสบตานิ่งพร้

ข้าใจ เ

ทำให้กษัตริย์พนาสูรย์

. ดีมาก

️

ัน และกลับเข้ามาอยู่พระตำหนักเดิมของนางเป็นที่เรียบร้อย

ต่อนางให้กลับไปอยู่กับครอบครัว และหากผู้ใดต้องการเข

าย เมื่อดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว หลังจากสรงน้ำเ

งกษัตริย์พนาสูรย์กำลังเดินตรงมาโดยมี มาลา อสุรีรับใช้ที่เคย

าลา

ียงดีใจ เพราะตอนถูกคุมขังทั้งคู่ถูกจับแยกไป

⚜️

้าเล่ห์ไม่แพ้น้องชายหรอก ค

ิ่มเข้าชั้น + ถู