ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี1980
0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี1980
บทที่ 4 พยาบาลทหาร
จำนวนคำ:2045
|
อัปเดตเมื่อ：28/07/2024
ว่าจะมีเรื่องกระอักกระอ่วนบ้างก็ตาม นาน ๆ ครั้ง กองทัพห
่าแรงสองเท่าเป็นสิ่งที่คุ้มค่า เช้าวันนี้คุณนายทหารกลุ่มเมื่อคืนมาที่บ้านและช
แบบให้ แม่ของพวกเธอรับจ้างตัดเย็บมาตลอดและนำอุปกรณ์มาด้
ดภาคเรียนกันดีกว่าไหมคะ ย้ายมาที่นี่หลักสูตรจะต่า
งเสมอ "เธออยากอ่านหนังสือก็อ่านหนังสือเถอะ เรื่อ
มีรายละเอียดที่ชัดเจนก็พอแล้ว อีกอย่างเธอเคยเป็นดีไซเนอร์ชื่อดัง เรื่องแค่นี้ใช้เวล
ชุด เธอต้องหาลูกค้ามาตัดชุดด้วย ไม่อย่างนั้นการซื้อม้วนผ
องอย่างอื่นเธอใช้ของแม่ฉิน ระหว่างลองวาดลงไปบนม้วน
จะตัดเย็บเอง" ฉินเสี่ยวหลิงไม่ได้ดูถูกพี่สาว แต่ว่าเธอไม่เคยเห็น
้เธอกลัว "แน่นอนว่ามันจะสำเร็จ เธออย่าลืมสิว่าพว
ียดายผ
จะได้เอาไปส่งให้พ่อกับแม่" ฉินเสี่ยวห
็ไ
ุดที่ตัดเย็บเป็นชุดที่คนนิยมใส่ในตอนนี้ แต่จะแตกต่างออกไปเธอจะเพิ่มบางอย่างที่
็จ และถ้าอารมณ์ไม่คงที่ ฉินเสี่ยวหรานจะตัดชุดที่ดีออกมาไม่ได้ เธอเก็บของในห้
อะไ
องและผักนิดเดียวเท่านั้น ทำอะไรไม่ได้มาก พ
า เมื่อเช้ามีอาหารที่เหลือจากเมื่อคืน พ่อของพวกเธอไปรับมา ที่บ้านจึงมี
อ
เก็บของเข้าในบ้านพัก ล็อกกุญแจบ้านก่อนแยกย้ายนำอาหารไปส่ง ก่อนหน้านี
่าจะมีคนมารังแกน้องสาว พ่อของเธอทำงานในกองทัพคล
หรานลูกสาวพันต
พ่อ เธอพบเข้ากับผู้ชายที่เคยเจอคือพันโทเว่ย พันตรีเว่ย แต่ผู้ห
ค
าลหญิงเว่ยเฉินลู่ เป็นพยา
่ะ เป็นลูกสาวของพันตรีฉินที่ย้ายมาอยู่ใหม่" เธอ
านที่ทำงานของเจ้าหน้าที่ทหารหล
ไป แถวนี้ไม่เห็นคนที่จะให้ถาม" ใช่ ที่น่าหงุดหงิดใ
ทางที่พันตรีฉินทำงานพอดี ไปด้วยก
วนด้
หน้า "ถ้าจำไม่ผิดเธอคงใกล้จบมัธยมปลายแล้วใช่หรือไม่ หน่วยแพทย์ของกองทัพต้อ
ให้สิทธิ์ก่อนคนนอกที่มาสมัคร แต่ว่าถ้าไม่ใส่ใจหรือมาส
ุดมากกว่า อีกอย่างที่บ้านอยากให้เรียนต่อมหาวิทยาลัย ค
ตเผื่อแต่งงานออกไปจะได้ไม่ถูกครอบครัวสามีรังแก อีกอย่างหนึ่งคือพ่อ
อชอบอะไรก็เรียนอย่างนั้นจะดีกว่า น้องสาวของฉันไม่ชอ
วเราะความชอบของแต่ล
พ น้องชายก็จะทำงานในกองทัพ ถ้าฉันไม่ทำง
มองผู้ชายที่เงียบที่สุดในกลุ่ม เขาทำเพียงเดินตามหลังมาอย่าง
นเอง ไม่ค่อยพูดคุยเท่าไรเพราะขี้เกียจ ฮ่า ๆ" พันโ
ขาส่งเสียงด
องเธอแล้วจึงขอตัว "ขอบคุณที่ให้เด
ชค
ลโทเว่ยสะกิดน้องชายที่มองไม่วางตา "เก็บอาการหน่อย
หร่พี่จ
ายหน้า “ไป ๆ พ่อกับแม่คงรอกินข้
ปส
องเธอ และบอกให้ซื้ออาหารสดกลับบ้านพักก็กลับบ้านก่อน เพราะย
สิ้นสุดบท
1 บทที่ 1 ย้ายบ้านใหม่2 บทที่ 2 ครอบครัวบ้านนอก3 บทที่ 3 เสียหน้า4 บทที่ 4 พยาบาลทหาร5 บทที่ 5 ลูกค้าคนแรก6 บทที่ 6 คุณนายเว่ยซื้อให้จริง ๆ หรือ7 บทที่ 7 คุณนายทหารน้อยหน้าไม่ได้8 บทที่ 8 เข้าโรงเรียนกลางคัน9 บทที่ 9 ทบทวนความรู้สึกตนเอง10 บทที่ 10 ปฏิเสธความสัมพันธ์11 บทที่ 11 ความพยายามของเว่ยเซียว12 บทที่ 12 ว่าที่ลูกเขยพันตรี13 บทที่ 13 ร้านเช่าสำหรับร้านเสื้อผ้า14 บทที่ 14 ขายหลานสาว15 บทที่ 15 ผู้ชายของฉินเสี่ยวหราน16 บทที่ 16 ตึกคูหาสองชั้น17 บทที่ 17 เดินหน้าจัดการร้านเสื้อผ้า18 บทที่ 18 ร้านเสื้อผ้าหรานหลิง19 บทที่ 19 เสี่ยงที่จะลอง20 บทที่ 20 สัญญางานสิบปี21 บทที่ 21 หมั้นหมายเอาไว้ก่อน22 บทที่ 22 ซื้อม้วนผ้าระยะยาว23 บทที่ 23 ไม่แต่งงานออกจากบ้าน24 บทที่ 24 ออกจากตำแหน่ง25 บทที่ 25 โรงงานม้วนผ้า26 บทที่ 26 ช่วยเหลือกันและกัน27 บทที่ 27 สวนผักขนาดใหญ่28 บทที่ 28 ซื้อพันธุ์ต้นไม้ ดอกไม้29 บทที่ 29 รวมตัวในงานเลี้ยง30 บทที่ 30 สายตาอันโกรธแค้น31 บทที่ 31 ข่าวดีที่รอคอยแต่ต้องรอไปอีก32 บทที่ 32 เดินไปข้างหน้าอย่างเติบโต33 บทที่ 33 บ้านฉิน34 บทที่ 34 ปี 198435 บทที่ 35 ลูกชายตัวอวบอ้วน36 บทที่ 36 ฉินเสี่ยวหลิงเรียนจบแล้ว37 บทที่ 37 ฉินเสี่ยวเว่ยหนึ่งขวบ38 บทที่ 38 กลับไปทำงาน39 บทที่ 39 ปี 198740 บทที่ 40 ครอบครัว (จบบริบูรณ์)