เธอ...ที่ไม่คิดจะรัก

ัณย์ที่ยังคงปักหลักอยู่โพธาร

ะถิรมันเป็นคนบอก “อีกสอง

ังคงพบเจอกับเขา แม้จะเป็นการสวนกันโดยไม่ได้ทักทายหรือพูดคุย แต่เธอก็นำเรื่องนี้มาเป็นหัวข้อ

งนี้จะได้เจอกับเขาบ่อยๆ อาทิ วันนี

ที่ไป น้องได้ยินคนเขาคุยกั

พื่อนเจ

าทำงานกับนัก

เจ้านายมันเป็นลูกหลานนักการเมืองเก่าน่ะ

องคนกลุ่มนั้นมีแต

นด้วย ก่อนเขาจะให้ความสนใจไปที่ลวดลายตรงหน้าที่รติรสเป็นคนออกแบบ แต

กติเหมือนเรื่องดินฟ้าอากาศ แต่โดยปกติแล้วเธอหาใช่คนเช่นนี้ ทว่าวันนี้ ที่จริงหากใช้คำว่าช่วงนี

ดูจะชัดเจน

งจะแต่

ียแล้ว

ว อีกห้าวันเอง ยังมาถาม

้คิดอะไรแบบนั้นเลย เห็นเป็นเพื่

้สาวกับเจ้าของชื่อที่ตกเป็นหัวข้อสนทนาแต่อย่างใด ทว่าการ

่รอบตัว สนใจงาน สนใจสภาพแวด

่เพียงนิด เธออาจจะเปลี่ยนแปลงมันได้ จนกระทั่งได้พบกับเขา เธอที่เหมือนคนกำลังจะจมน้ำ สิ

ู่ตรงหน้า ณ เวลานี้คืออรัณย์ เธอ

ี่จ

ว่

ยน้องได้ไหม” นัยน์ตาเรียวเล็กเริ่มคลอหน่วย “น้องไม

ของหญิงสาวเป็นอย่างดี แต่การยื่นมือเข้าไปเกี่ยวก

ยแล้ว ไม่รวมฉากหลังที่เลี้ยงมือปืนไว้เป็นสมุนจนนับไม่ถ้วน ขืนเข้าไปแส่ มีหวังลูกตะกั่วไ

ร รติรสไม่ได้อยากเป็นตัวปัญหาหรือตัวน่ารำคาญในสายตาใคร

อยากมีปัญหากับเสี่ยคิด แม้

ื่น ไอ้อาร์ตมันก็ยังต้องอยู่ที่นี่ ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรขึ้นมาเสี่ย

ำถามด้วย

ีแบบนั้น อีกอย่างเจ้านายมันก็มีลูกมีเมียกันหมด ถึงจะเป็นคนใหญ่คนโต แต่ใค

าย หัวใจบีบรัดจนปวดหนึบ และมั

ย่างน้อยก็ต้องเป็นเพื่อน ไม่ก็คนที่รักกัน แล้

ใช่ทั

ด้แปลว่ามันใจร้ายด้วย ขนาดคนที่เป็นครอบครัวของ

บุคคลที่ใจร้ายที่สุดแล้ว ที่ช่วยกันผลักผู้หญิงคนนี้ให้กลายเป็นหนังหน้าไฟ ไม่ว่าอะไรก็ให

ได้ ทางที่ดีพี่ว่าตี้ต้องทำใจยอมรับให้

ออกแบบลายสักต่อก็กลัวว่าน้ำตาจะไหล จึงได้แต่แ

ิ่งบีบรัดแน่นกว่าเดิม เพิ่งจะรู้ว่าการมีชี

อมรับให้ได้ แต่

เธอจึงเหลือบสายตาไปมอง ก่อนพบว่าเป็นเพื่อน

ักแค่ครู่เดียว แล้วจึงยื่นก

งคน มึงซื้อ

าน ด้านคนไม่ถูกนึกถึงแค่แค่นยิ้มเป็นคำตอบ เขาจึงไม่คิดพูดอะไ

ไหนว่าอ

“ก็จัดการหมดแล้ว ที่เหลื

เลยแวะ

ะมาณ

หน้า แม้ว่าการฝืนมีสมาธิ ณ ขณะนี้จะถือเป็นเรื่องที่ยากเกินกำลัง แต่เธอก็ทำมันได

จะเดาได้ เพราะมีไม่กี่เรื่องนักที่รติ

อื

มาดูห

าตัว หุ่นของรติรสนั้นเป็นที่ใฝ่ฝันของสาวน้อยสาวใหญ่ ย่างกรายไปไหนเป็นอันต้องเหลียวมอง ทว่าอรัณย์กลับเห็นว่ารู

บการณ์มากพอในการสัก แต่ถ้าเป็นการออกแบบลวดลายแล้วยากจะมีใครทัดเทียม

คิวแล้ว ที่มีก็สักไปเรียบร้อยตั้งแต่ช

งไปก่อนไม่ดีกว่าเหรอ มันสักหลัง

กพูดออกไปเช่นนั้น พี่ชายอาจจะนึกรำคาญใจได้ เพราะมันเป็นปัญหาขอ

ย์หยัดยืนขึ้นพร้อมเอ่ยปากบอก

ๆ ก็กลับมา

อกร้าน ทว่าเพียงแค่ก้าวขาไปข้างหน้าได้เพียงก้า

่อาร

ป็นเชิงถาม ด้านถิรมันนั้นรู้ได้ทันทีว่าน้องสาวมีจุดประสงค์ใด จึงไม่แปลกใจที่เ

มีเรื่องจ

คุยกัน ถึงกระนั้น เมื่อเพื่อนเป็นคนออกปากจึงยังยืนอยู่ที่เดิม จดจ้องสา

จะเป็นเรื่อง” อรัณย์หรี่ตาแคบมองเพื่อนสนิท อีกฝ่

ิงๆ แล้วผลลัพธ์มันไม่ได้สวยหรูขนาดนั้น แต่ลำพังคำพูดของเขามันคงไม่พอให้เธอนึกภาพออก ในเมื่อคิดดันทุรัง เขาก็ไม่ขัดขวา

นี้ เขาเดาว่าเธอค

์จะตามมาหรือไม่ รออยู่เกือบนาที ชายหนุ่มหน้ายุ่งก

งความต้องการ แต่รติรสกลับ

ลิกความตั้งใจ ทว่าเ

งพอมาฟังอยู่แล้ว” เขาตั้งท่าจะหมุนตัวกลับไปด้านน

ะเดินออกไปด้านนอก อรัณย์จึงหันมาสบตากับเธอ นัยน์ตากร้าวอย่างไม่สบอารมณ์ ทำให้คนถูกมองสะท้าน

รื่องจะคุ

รีบพูด

องพี่จบไปก่อนประมาณปีสองปี ตอนน้องเข้าม.หนึ่งก็เลยไม่ทันกัน ส่วนมหา’ลัย น้องรู้ว่าพี่ไปเรียนที่กรุงเทพฯ เคยมีป้ายติดอยู่หน้าโรงเรียน ส่วนน้องไปเรียนที่จอมบึง จบม

ม่เคยรู

୨୧˚　˚