เธอ...ที่ไม่คิดจะรัก

่เพื่อให้การต้อนรับแขกเหรื่อ เขาจากบ้านเกิดไปตั้งแต่เรียนจบ ต่างกับน้องชายที่ลงหลักปักฐานอยู่ที่โพธาราม

ขาไม่ค่อยเหลือพื้นที่ว่างมาจำเรื่องยิบย่อยเช่นนี้ เพราะมันถูกอัดแน่

ึ่ง คนที่ต่อให้อยากล

้ใหญ่หมู่สาม ไม่ค

ูทุกอย่างก็ได้อาร์ต บาง

กูอย

รั้งที่จะนับถือ คำว่าพี่มีไว้ใช้

นั

จทิ้งอย่างนึก

็พอจะรู้จักชื่อเสียงเรียงนามอย

’ ของดิฐากร ที่หลังจากได้เจอเธอที่ร้านอาหาร เพื่อนสนิทก็เซ้าซี้ไม่หยุดว่าเป็นคนรู้จักของเขาหรือเปล่า หรือพอจะคุ้นหน้าหรื

นข้างกายเสียแล้ว มิหนำซ้ำยังเป็นผู้มีอิทธิพลใน

ะแต่งแล้ว สิบสี่ก

เหมือนกูจะจำได้ว่าเขาแ

นคนที

ในลำคอ “อ้อ

เมื่อคนที่ตกเป็นหัวข้อสนทนาเดินมาถึง ต่างก็ทำความเคา

่ะพี่อาร์

ด้วยซ้ำว่าชื่อแซ่อะไร ไม่นับที่เพิ่งได้ยินน้องชายเรียกขานอีกฝ่ายว่า ‘น้องตี้’ เมื่อสั

านก็คืนสุดท้ายแล้ว ขอ

บคุณเสี่ยด้วยนะ

ยังไงก็เสียใจด้วยนะ ลุงอู๋แกเป็นค

บคุณ

ก็พูดต่อ ทว่าหนนี้เป็นการ

กกับน้องตี

ม่ร

าวจับผิด “ไม่รู้แล

ยังรู้จ

จักกับเขาสิ” ก่อนที่อนุชาจะพยักหน้าให้ก

ช่วงเที่ยงได้ยินเธอพูดชื่อที่คล้ายว่าจะเป็นเพื่อนสมัยเด็ก แต่ก็ไม่ได้สนใจ ด้วยคิดว่าอาจจะเป็นแค่ค

ั้นก็อยู่

วอะไรกั

ตี้อยู่ก

ยุ่งเหยิงที่ตนยังคงไม่เข้าใจ อนุชานั้นแค่มองตาก็รู้ไปถ

านของพี่จีนไง มึงนี

จีน กูก็งง ผัวมีเป็นตัวเป็นตนแ

ีนทำแบบนั้นจริงๆ ป่านนี้เพ

่วยเพื่อนรับแขก แต่ดันมาได้ยินชื่อตัวเอง

าใหม่ “คุยเรื่องน้อ

า ก่อนจะเจอคนที่กำลังหาอยู่ แล้วจึงค่อ

าคำว่า ‘น่าสงสาร’ เลยสักนิด อรัณย์จึงมีปฏิกิร

องเป็นน้องสาวได้ สุดท้ายเธอจึงต้องแบกรับสิ่งเหล่านั้นด้วยตัวเธอเอ

ไปเข้าห้องน้ำซึ่งตั้งอยู่ด้านหลังศาลา เป็นห้องน้ำรวมแถวยาวกว่าสิบห้อง มีไฟให้แสงสว่างเพียงพอ

ห้ผมช่วยไ

นมาใหม่ ส่ายหน้าเป็นการปฏิเสธ “มี

บลูกน้องของสามีด้วยรอยยิ้ม “วันนี้คนเยอะมากเลยนะคะ แน่นศาลา

ขึ้น “ก็โอ๋ไ

ปรดน่า

เท่าอ

จะค่อยๆ ถอยออกมาแล้วไปทำธุระส่วนตั

นข้างหน้า เธอก็ได้แต่ปั้นยิ้มจนเมื่อยขบไปทั้งหน้า ปล่อยให้คนกระเหี้ยนกระหือรืออยากแต่งได้ตอบคำถามผู้คน ส่วนเธอแค่เงียบ เ

่ยไปเป็น

ปฏิเสธ พวกฝ่ายปกครองที่มาในฐานะเจ

ย ห่างเมี

ณว่าถูกผีสิงชั่วขณะ แต่สิ่งที่คนขี้ขลาดทำได้คือยิ้ม วันนี้เธอเอาแต่ยิ้มจนคนเข้าใจผิดคิดไป

ะหว่างเดินทอดน่องไปเรื่อยเปื่อยก็หยิบมือถือขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา ในขณะที่เ

ในจังหวะนั้นเองที่ประตูบานข้างๆ เปิดออก เธอหันไปมองตามสัญชาตญาณ ตั้งใจไว้ว่าถ้ามีคนเดินออกมา จ

ที่มีค

ล้ว เพื่อนขอ

แต่เขาก็แค่ปรายตามามองแล้วเดิน

มื่อครู่ไม่ได้ส่งยิ้มไ

ได้ตลอด ไม่ใช่แค่กับวันนี้ แต่หมายถึงอนาคตกาลอันใกล้ อย่างไรก็ต้องเผช

ิหาริย์แก่ทุ

ใจโดยปริยายว่าเป็นกลุ่มของลูกชายคนโตของผู้เสียชีวิต ได้ยินฝ่ายปกครองคุยกันว่ามี ส.ส. จ

กคนใหญ่คนโตเ

สัจจะอยู่บ้าง เขาบอกว่าจะไม่นอนที่นี่หากเธอทำตามคำ

ิด เธอก็เผลอยกมือมาถูเนื้อหนังมังสาจนเกิดรอยแดง ชุดเครื่องนอนต่างๆ ก็ไม่มีสำรองไว้ แทนที่จะได้นอน

ยามจำเป็น รอสายของใครบางคนอ

งเบอร์หล

่อยเถอะพิ้ง

การงุนงงระคนเป็นห่วงทันที (ทำไ

น ในห

..

..

วนประสา

กเธอไม่อธิบาย “วันนี้มันมาที่นี่” สายตาตกกระทบที่เตียงนอนขนาดห้าฟุต

ไปที่อีกประเด็น

ามาเฉยๆ ไม่ได้ท

่งใจและหนักใจไ

ะไปซื้อ แต่วัน

แต่เพราะความจำเป็นในชีวิต ผลักให้รติรสจำต้องตกที่นั่งลำบากที่ไม่มีใครกล้าพอจะยื่นม

นอนเตียงเดียวกับเขาแล้วนะ

จะถึงนี้ เธอจะต้องตกเป็นเมียของพศุตม์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เตียงที่ใช้ห

ม่มาถึงเถอะ วันนี้แกมา

รสยิ

อให้ไ

นไร เดี๋

ี่น่ารักคอยอยู่เคียงข้าง โล

୨୧˚　˚