อุ้มท้องหนีพ่อสามีทรราช

งไปให้ถึงเรือนของอนุหม้ายในสกุลตง หรือเรียกง่ายๆ อย่างตรงตัวว่า เรือนหม้าย แน่นอนว่ามีคำถามมากมายผุดในหัวซ่างเป่าเหลียน ทว่าจะให้เอ่ยปากถามใครได้ก็ไม่สะดวกใจ นางก็ได้แต่คิดถึงเจ้าของ

ยมต่างๆ สักเท่าใด และนอกจากหวังตันผู้เป็นแม่บ้าน ยังมีสาวใช้นางหนึ่งอายุนั้นคงพึ่งพ้

ม่ให้ความไม่สนใจ ทว่าเป

มืองหลวง ข้ารู้ว่าเป็นเมืองที่ใกล้ทะเลด้วย หากมีโจรสลัดขึ้นฝั่ง ข้าอาจถูกจับตัวไปใช้

หลียน เจ้าจงกลับไปอยู่ที่ค่ายตามเดิม ทำงานดูแลความสะอาดเสื้อผ้า และโรงครัวดีหรือไม่ เอ... ไม่สิ ในเมื่อเส

น แล้วหันมาทางเจ้านายใหม่ของ

วนป้าย ทั้งที่สติไม่อยู่กับเนื้อตัว พออุ่นเตียงกับแม่ท

ห้ไปรับใช้แม่ทัพใหญ่ จนเขาให้แม่บ้านหวัง พา

ลันเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้าง ดวงตานา

นหน้านี้ ควรปิดปากอย่างสนิท เจ้าก็เห็นไม่ใช่หรือ ทหารสองคนที่พาแม่นางเหลียนไปส่งที่กระโจมแม่ทัพใหญ่ก่อนห

บไปนั่งเงียบๆ แม้แต่การหายใจก็พย

นางเห

ามประสงค์ของตงเยี่ยหรง ซี่งนางไม่ได้มีตำแหน่งใดๆ ไม่ได้เป็นแม้ก

ณชายหลายคน ร่วมถึงเป็นพี่เลี้ยงวัยเด็กแก่ตงเยี่ยหรงด้วย เขานับถือนางเป็นเสมือนพี่สาวคนหนึ่ง แม้อีกฝ่ายจะปากแข็ง ทั้งแสร้ง

มทรงจำหลายสิ่งเอาไว้ จึงยากที่นางจะล่วงรู้สิ่งต่างๆ ในเวลานี้ ส่วนความทรงจำในภายหลังของโลกคู่ขนาน ก็ยังไม่เปิดเผยต่อน

ใจว่าจะไม่ส่งผลให้เกิดการตั้งครรภ์” คำพูดของหวังตัน ยิ่งสะท้อนภาพและเสียงในคืนที่ผ่านมา ซ่าง

มที่แม่บ้าน

ยบๆ และนั่งรถม้าไปสักพ

า มีพ่อค้าเร่ กับข้าราชการเดินทางไกลไปตามเมืองต่างๆ

้าขาวสะอาดหมดจด ผิวกระจ่างใส ยิ่งกว่านั้นคือกลิ่นหอมละมุนอ่อนจาก

เหม็นหืนจัดมาดื่ม หญิงสาวได้ยังมือไว้ แ

าถ้วยนี้ไม่เหมือนก

ดาวหายนะ ต่อฮูหยินคนใหม่ของบิดา ทว่านางพอมีความรู้ อ่านออกเขียนได้ ฝ่ายวิญญาณสาวที่มาสว

้วงหยิบเข็มเงินจากสาปเสื้อ แล้

ใจต่อมาก็คือ ปลาย