ข้าจับจิ้งจอกตัวเมียได้หนึ่งตัวในสวนหลังบ้าน

หารการกินของจิ้งจอกน้อยดูไม่น้อยเท่าตัวเลย

ว่าข้าจับจิ้งจอกม

ี่กินอย่างเอาเป็นเอาตาย สีห

จะให้มันช

ยาง “ทำไม

บไปไม่เป็น “คือแล้ว

จิ้

หันมองจิ้งจอกตัวน้อยก็เลยนึกถึ

ปแล้วนางก็มองเห็นคนนิ่งที่

ข้าไม่ชอบชื่อนี้

พราะไม่ถูกใจสิ่งนี้ แต่เขากลับพูดขึ

ที่ลุกขึ้นถอดเสื้อออกจากนั้นก็จับดาบแล้วไปฝึ

็มองเขาฝึกอาวุธอย่างเพลิดเพลินใจ นึกถึงท่านผู้เฒ่าที่เ

ยเหมือนจะไหล เจียหลิงรีบสะบัดหน้าหนีจากนั้นก็หันมอ

ดี คืนนี้ถ้าได้นอนซบอกอุ่นๆ นั่นก็คงดีไม่น้อ

วยาม เหงื่อที่ไหลออกมาเกาะอยู่บนผิวเข้มตามตัว อ๋องหลิวหยา

ันขึ้นมา

พอลืมตามองดีๆ ก็พบต้นเหตุของแผ่นดินว่าเกิดจากอะไร เข

้ำกับเป

ต่ดิ้นรนไปก็เท่านั้นเมื่อนางถูกพามายังห้องอาบน้ำขนาดใหญ่ ตอนนี้

ะจมูกต่างหาก ว่าแต่นางก็ไม่ได้อาบน้ำมาหลายวันแล้ว คิดได้ก็ก้มลงดมตัวเอง พ

างก็ได้เห็นแท่งยาวๆ แกว่งอยู่ตรงหน้าไปมา มัน

แท่งยาวๆ ด้านล่าง ตอนแรกมันนุ่มนิ่มน่าสัมผัสแต่นานไปทำไมรู้

้มนางนั่งลงด้วยกัน เจียหลิงถึงรู้ว่าด้านล่างของอ่างมีขอบไว้สำห

ก็แช่ไปทั้งขนนี่แหละ เจียหลิงหันมองขอบอ่างก็วางหัวไว้ตรง

ม่เหมือนจิ

จอกอายุมากท่านหมื่นปีจะเหม

อใจจึงกวักน้ำขึ้นใส่หน้าจิ้งจอกจนมันลืมตาสะดุ้งหงาย

ตะกายขึ้นจากน้ำ “ดูเหมื

เดี๋ยวนี้เจียหลิงสวดเขาในใจไปหลายจบ จนกระทั่งตัวนางลอยขึ้นจากน้ำ มือเขาที่จับคอนางยกขึ

นล่างของนาง “เป็นตั

ราะขนนางปิดหมด ส่วนเขาก็วางนางบนขอบอ่า

ริงๆ แม้แต่สั

ั้น ความรู้สึกตอนแรกอยากขอบคุณเขาที่ช่วยชีวิต แต่ตอ

คนในอ่างก็ลุกขึ้นมาทำให้มอง

มันใช่ทำอะไรกั

าจนผ่านไปครึ่งชั่วยาม ตอนที่นางกำนัลมาแต่งตัวข้าถึงได้เห็น

ของตัวเอง มันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ นางเลิกสนใจแท่งอาวุธนั่น แล้วมาสะบัดขนตั

เจ้ามีขนนุ่มอยู่แล้วจะหนาวอะไรกัน

ทำตัวเหมือน

ะโดดขึ้นหวังจะใช้ขาข่วนหน้าอกเปลือยตรงหน้า ภาพที่นางจิตนาการนั้น

บนี้ มือหนาจับที

จากบิดาไม่รักแล้ว สงสัยมารดาก็ไม่

คงทำให้ไม่มีอะไรเล่นอีก จึงยอมปล่อยนางแต่โดยดี

ะทำงานจากนั้นก็มองจดหมายที่วางอยู

ากบิดามารดาไม่รัก แม้แต่คนรอบข้างก็คงกลัวเขากันหมด นางมองทหารองคร

ทำให้เคืองพร

ากนั้นก็เขวี่ยงลงพื้นให้กับตวนเ

ปสืบข่าวเดีย

าเก็บแจกันแต่แตกออกไป เหลือเพียงนางกับบุรุษข

วังได้เป็นศพห

าที่ก้าวก็ก้าวทีละนิด คิดหมายจะกระโดดหนีอีกรอบ

นอ๋องนักหน

ปิ่นหวางจ

น่อย คิดไปก็เท่านั้นเมื่อเขาวางนางลงบนเตียงนอน จ

มาก็ใช่ว่ามันจะละลายพลังงานของนางไปหมดเสียเมื่

่รู้ว่าพูดไม่ได้เลยเปลี่ยนเป็นยกปากจ

้าปากเช่นนี้ โชคดีที่เ

อชัดเจน นางที่รู้สึกว่าอิ่มแล้วท้องก็ยังร้อง

จุแล้วเจ้า

างตลกนางก็เขินอายจริงๆ กับการกระทำของตัวเอง ดั

ากอด “ว่าไปเจ้าก็น

วจิ้งจอกหาใช่คนทั่วไปเสียหน่อย แต่ตอนนี้นางหมดฤทธิ์แถมแผ่

ยจั

หวางจะต้องทำอะ

านข้าไม่เข้

คนผู้นั้น

งเขาสิ ตอนน

ยังไงให้เขาไม่สงส

้ยัง ไม่เอาแ

ับไปแล้ว เขาจึงลุกขึ้นจากเตียงเดินออก

ลังคุกเข่าราย

เหอหนานในอีกสามวันพ่ะย่ะ

่นเปิ่นหวาง ถ้าเช่นนั้นแล

เตรียมต้อนรับแบบอบอุ่นแต่คงเล

น้อยกำลังนอนยึดเตียงเขา ดูๆ ไปแล้วเหมือนเขาจะต้องเสียสล

นอุ่นก็ทำให้อุ่นไปทั้งกาย เขานอนหลับไปตลอดทั้งคืนจนเมื่อรู้สึ

อยข้างตน แต่พอกะพริบตาขึ้นลงอีกครั้งภาพสตรีก็กลายเป็นเจ

ยขี้โมโหแล้วอาหารการกินก็แทบจะดีกว่าเผ่าของนางด้

ต่ไอ้แท่งอาวุธลับเขาทำไมถึงได้แข็งเช่นนี้ พอ

อนต่อ เสียงประตูดังขึ้นเมื่อเปิดออก

ล้ว ตอนนี้กำลังรอที

่นางก็ไม่เข้าใจว่าหมายถึงสิ่งใด จนกระทั่งถูก

น คนผู้นั้นยิ่งไม่เข้าใจเหตุไฉนถึงได