รักแสนชัง ฤดูเหมันต์冬季不爱你

หมาย แต่อีกฝ่ายก็ไม่กลับม

ยู่ทางซ้าย ส่วนป๋อเหวินนั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม เขามองลี่ถิงตล

ว เช่นนี้ต้องพักการเก

็คงต้องหยุดไป ระหว่างนี้ก็ทำได้เพียงแค่เก็บรังไหมเ

่ปีนี้ผลผลิตรังไ

ภ้กล่าว ดังนั้นหลังจบฤดูเหมันต์แล้วพวกเราคงต้

เหอแล้วก็มีสกุลไป๋ที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ก

พาะต้องมองสองคนนั้นส่งสายตาหวาน

หากเจ้าจะไปก็ต้องขอนายท่านใหญ่ หากท

ปล่อยให้นางรออย่างเบื่อหน่ายจนถึงเย็นก็ยังผิดนัดอีก รอก่อ

การสนทนา ป๋อเหวินลงไปก่อน เมื่อเ

ากันตามตรง แม้พวกเขาจะเป็นญาติกัน แต่ก็ไม่ควร นางจึง

นไปคำนับขอบ

้าไปกับเ

หตุใดถึงได้... ระหว่างที่นางกำลังคิดหาสาเหตุ ป๋อเหวิน

ตรียมที่นอนที่เร

ร้น เพราะนานๆ

ป๋ซาน เจ้าไปเตรียม

ฮูหยินที่เสียไป หลายปีมานี้นายท่านรองทำงานอยู่ทางเหนือแทบจ

แต่จะว่าไป เรือนไป๋ซานตอนนี้ดูเหมือนจะ

งแผ่นหลังของคุณหนูลี่ถิง แล้วเขาก็เห

ล้ว... นี่ไม

้นก็ก้มหน้าตีหน้าเศร้าเหมือนจะร้องไห้

้สึกอะไรในตอนแรกก็ปรากฏแววเศ

ยาก แค่กลับจวนด้วยตัวเองเท่านั้น” บีบเข้าไปน่ะน้ำตา ตีหน้าเศร้าเข้า

ำให้ถูกสามีดุอยู่บ่อยครั้ง มาวันนี้ก็ทำเรื่องอีก เพิ่งจะแต่งงานเม

ด่าให้เอง เจ้าไม่ต้องห่วง ทำอย่างนี้ได้ที่ไหนกัน ออกก็ออกไปด้วยกัน กลั

ต่เรื่องที่ปิดบังไว้ก็ไม่อาจให้ครอบครัวนางรู้ได้ ค

ป็นอนุได้ อย่างน้อยก็สักครึ่งปีให้เขาอกแตกตาย จ

ห้นางเดือดร้อนไปด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ข้าชังท่าน ท่านชังข้า สิ่งใดท่านปรารถนาข้าก็แกล้

ที่สอง จนซินอี้รีบหยิบผ้าเช็ดหน้าส่งให้ “เป็นหวัดหร

องดูแลตัวเอง” พูดจบเขาก็หยิบผ้าคลุมกันหนาวของตัวเองคลี่ออกคลุมใ

กเจ้าแล้ว

ล้วได้อยู่กับท่านเช่นนี้ ไม่ว่าข้า

สัญญาว่าจะไม่ทำให้เจ้าร้อนใจเช่นนี้ กลับจวน

สุด สีหน้าเศร้าก่อนหน้าก็กลายเป็นยิ้มง

ทะนุถนอมเจ้ามา

ยินเอกควรเป็นของนางตั้งแต่แรกไม่ใช่ของสตรีสกุลเถี

ทางกลับไปยังเรือนตนซินอี้มองรถม้านั้นจนพ้นถนนจึงยอมขยับ

บิดามารดากำลังน

ะท่านพ่อ

ากลัดกลุ้มใจ “เจ้าไ

ีบคุกเข่าลงพื้น จ

่อกันนะเจ้าคะ ตั้งแต่เล็กจนโตก็ผูกใจรักใ

ยจางตบโต๊ะเสีย

ห็นว่าต่อไปเจ้ากับคุณชายใหญ่ก็ต้องแต่งงานกัน แต่ตอนนี้มันไม่เป็นเช่นนั้น เขาแต่

น้า “สกุลอื่นลูกไม่สน ยังไงลูกก็จะ

าไม่อาจอยู่เฉยได้ เผยเหนียงร้อนรนยิ่งกว่าสามี “ทำเช่

่งไม่พอใจ ใบหน้านั้นบูดบึ้งไม่ได้งดงามและอ

ใช่ว่าต่อไปจะไม่ได้เป็นฮูหยินเอก ตราบใดที่คุณชายรักลูกมาก

้เหตุใดวันหน้าจะเป็นฮูหยินเอกไม่ได้ เมื่อคิดตามแล้วก็มีเหตุผล อี

ม่เอาไหนเขาก็จะได้ใช้ประโยชน์จากมัน ให้ฝูฉางอยู่ในกำมือเขาเพียงเท

นี้พ่อจะเข้าไปคุยเรื่อ

มแก้มปริ กอดบิดาจนแน่น เม

างกายรีบมาหวีผมให้ นางมองเงาคุณหน

็ล้วนพึงพอใจ เป็นเช่นนี้อย่างไรเล่า

าในกระจกแล้วยิ้ม พูดไปอีกทาง “งามแล้ว

ยว ส่วนฮูหยินที่แต่งเข้าแล้วไม่สามารถมีบุตรได้ก็เท่ากั

นนี้เจ้าพูดถูกใจข้ายิ่งนัก” จากนั้นก

้างอย่างมีความสุข

เข้าไปแล้วคุณหนูรอไม่นานก็จะได้

ข้าที่มาจากสกุลพ่อค้าได้อย่างไร ถึงอย่างไรบิดานางก็เป็นพ่อบ้านให้

่อนุได้อย่างไรกัน

สกุลเหอ “เรื

เช่นนี้ระวังจะเป

ต่างค้ำถอด เพราะเปิดกว้างกว่าครึ่งหนึ่งเลยทำใ

ใจที่คุณชายฝูฉางผู้เป็นสามีไม่สนใจ ก็เลยพานโกรธไปด้ว

น “คุณหนูดีใจขนาดนั้นเลยหรือเจ้าคะ

ยดีใจก็ดีใจด้วย แต่หารู้ไม่ว่าลี่ถิงตกใจมากกว่า

ีบ่าวสูงวัยข้างกายของฮูหยินใหญ่เดินต

าห้อง หวังว่าคุณชายจ

จนไม่เป็นผู้ไม่เป็นคน จากนั้นก็สั่งให้เขาเข้าหอกับลี่ถิงคืนนี้ ถึงขนาดส่ง

ีบบังคั

งรู้สึกผิดที่เล่นละครสมจริงไปหน่อย เลยทำให้ฮูห

มันหนาว ให้สามีเจ้

่ถิงเดินวนจะเปิดไม่เปิด ด้านนอกก็ทนไม่ไหวจึงผลักเข้า

ดช้า พอดีข้าแต่ง

ทำทีว่าแต่งไม่เรี

ายปิดประตูแล้ว ภายในห้องนั้นพวกนางไม่รู้ว่าเกิดเร

วอยู่นั้นทำเอาลี

ท่านแม่ ถึงได้เกิ

่อว่าข้าต่างๆ นานา ทำเหมือนว่าข้าทำให้เจ้าเสียใจ ซึ่งจริง

จะแกล้งเขาไม่ให้แต่งกับแม่นางซินอี้เร็วๆ ด้

ลำเดียวกันแล้ว