รักแสนชัง ฤดูเหมันต์冬季不爱你

งปีก่อนมารดานางเลี้ยงไหมเพื่อนำเส้นไหมส่งขายให้สกุลเหอ แล้วนำเงินนั้นมาเ

อเหวินโดยบังเอิญได้เขาช่วยเหลือรับซื้อเส้น

กนี้ป๋อเหวินมอบให้นางเมื่อสามเดือนก่อน แต่ใครจ

ี่กำลังจะทำร้ายนายท่านเหอเต๋อหลิง และช่วยชีวิตเขาไว้ได้โดยบังเอิญบิดา

ดานางพลาดโอกาสเป็นขุนนางเขาจึง

งได้เสนอให้นางแต่งเข้าสกุลเหอกับบุตรชายคนโตขอ

นเหอเต๋อหลิงก็พาเขากลับมาส่งที่บ้าน พร้อมก

ซบส

เต็มใจ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้สุดท้ายแ

ี่สามทำเอาจู่ห

้าค่ะ ในเมื่อไร้วาสนาแ

ด้ แต่เกรงว่า

้ เพราะในใจของซินอี้ตอนนี้อยากจะแต่งเข้าจวนโดยเร็ว แต่ติดที่นา

หากแต่งแล้วดีก็ดีไป แต่หากแต่งแล้วมีปัญหา เกร

่ว่าจะแต่งเข้ามาได้โดยง่าย นางเองก็เบื่อชะตาสวรรค์นี้เต็มทน

้วว่าจะทำยังไงต่อดี ในเมื่อเขาชิงชังนางหนักหนา

เดินออกไปด้านนอก ยังไม่ทันจะก้าวเท้าผ่า

าเจ้าไปคา

ำชาให้กับนายท่านใหญ่และฮูหยินใหญ่ หา

่เดินตามเขาไ

ราจะคุยกันรู้เรื่องแ

ครเล่าจะปริปาก ยกเว้นคนที่

ับซินอี้เข้ามาเสียพรุ่งนี้ แต่ติดตรงที่พวกเขาเพิ่งแต่งงาน

และตอนนี้เขาก็มีสิ่งที่ซ่อนอยู่

่านใหญ่และฮูหยินใหญ่ เมื่อไปถึงก็พบว่าพวกเขานั

ขอท่านแม่โ

เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น มองบุตรไม่เอาไหนเสร็จก็ห

านหนังสือออก และรู

่านแม่เลี้ยงไหมแล้วนำมันมาขายที่ร้านค้าสกุลเห

ะเป็นบุตรชายคนเดียวของข้า แต่กลับไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย โน่

าขาย แต่กลับชอบเรื่องการคุ้มกันคน ดูแลคนงาน และใช้แรง

ยินเจียผิงเอ่ยชมป๋อเหวินไม่หยุดปาก ในใจก็นึกว่าตั

ี้ได้แล้ว ถึงฝูฉางจะไม่เก่งเรื่องตัวเลข แต่เขาก็เป็นผู้คุมสินค้าได้ดี

ด “ให้ท้ายกันเช่นนี้แหละ ถึงได้เป็นคนเช่นนี้

วันนี้พูดไม่ได้เสียแล้ว ระหว่างที่

น่อย และให้อาเหวินช่วยสอนดูบัญชี

าะความสัมพันธ์ของนางและป๋อเหวิ

หอ เมื่อไปถึงก็พบซินอี้ที่กำลังลงรถม้ามากับบิดาพอด

ร้านค้าสกุลเหอนั้นเป็นห้องแถวสองชั้นมีลักษณะเป็นวงกลม ตรงกลางลานเป็นลานหินสำหรับวางสินค้

้อขาย ส่วนด้านหลังของร้านค้านั้นเป็นลานกว้างขนาดใหญ่ อีกทั้งมีโรง

าเป็นร้านค้าที่ใหญ่ที่สุดทางฝั่งตะวันออกของแ

ว้ มีเสียงหยกกระทบกับพื้น เมื่อเขาหันมองก็พบว่าเป็นหยกสีเขียวพร้อมพู่ส

ถิง “จำได้ว่าเจ

ชิ้นนั้น “ก็เพราะมันเป็นสมบัติ

็ต้องมีสินสมรส แต่นางกลับมีแค่ห

ำให้ป๋อเหวินสงสารจับใจ กำล

องคนเจอกั

ั้นก็ถอยห่างอีกสองก้าว หันมองญาติผู้พี่ที่เดินเข

เอ่ยออกไปอ

พวกเรายังไ

ต้องทำเหมือนไม่รู้จักกันด้วย แต่พอหันมองฝูฉางก็เ

งไม่ได้แน

แต่ง แถมกลับดึกดื่นเช่นนั้น จนข้าชักเริ

ารได้พบเจอนางยามที่นางเอาสินค้ามาขา

็แล้วกัน อ้อ รถม้าข้าทิ้งไว้ให้เจ้า หากยามเซิน[ เวลา 15.00-

ากำลังจะขึ้นรถม้าอีกคัน ผ้าม่านถูกเปิดออกก็เผยให้เห็นชายกร

ตัวเองเอาไว้แล้ว

้ข้าเริ่ม

ส่วนตัวของเขา เมื่อเข้าไปก็พบชั้นหนังสือจำนวนมากวางเรียงรายเกือบสิบชั้นตรงมุมห้องทาง

ิ่มจากตรง

้การค้าขายของสกุลเหอหมดคงใช้เวลาหลายเดือน ในเ

่มจา

างขยับเข้าใกล้นางอีกนิด ชิดเสีย

ยากรู้ก่อน ส่วนเรื่องเรียนรู้บัญชีนั้นก็ค

ไปแล้วกระมังว่าบิดาเจ้าเป็นถึงซิ่วไฉ

อื่นได้ยินเข้าคงไม่ดีต่อตัวนางและสกุลเถียนแน

ของฝูฉาง หากเทียบลำดับแล้

พอเอ่ยคำออกไปแล้วก็แสนจะปวดใ

วบคุมความรู้สึกตัวเองหันมองที่นั่งก็เห็นเก้าอี้อยู่ท

ลักขึ้นแล้วใช้ไม้ค้ำให้เปิดไว้ได้ ครึ่งล่างสามารถถอดออกได้] ฤดูเหมันต์มาเยือนแล้ว เขาจึงเดินไปถอดไม้ค้ำหน้

เหวิน ชายหนุ่มหยิบเสื้อคลุมกันหนาวของตัวเองเ

สบตาป๋อเหวิน ราวกับเวลาหมุนเวียนย้อนกลับไปเมื่อฤดูเหม

่านไปเพียงไม่นาน เส้นทางที่น

แต่คิดว่ารอให้นางเติบโตอีกหน่อย เขามีเงินเก็บมาอีกนิด เต

ที่ฝูฉางกล่าวว่าเขาทำแต่งานไม่ได้ไปร่วมยินดีงานแต่งนั้น ใครจะรู้เล่าว่าตอนนั้นในใจเขาเศร้าเพี

ลานี้คงสาย

วยเอาได้ อย่างไรร่างกายก็สำคัญ”

่อต้องอยู่ในห้องอีกสองชั่วยาม เหตุใดจะขอความอุ่นเพิ่มไม่ได้เล่า อีก

ั้นก็สอบถามป๋อเหวินเป็นระยะ ร

นชั่ง แต่พอไปถึงเมืองเซิ่น ผ้าไหมพวกนั้นกลับเหลือเพียงแค่ห้าร้อยชั่ง น

ข้ามแม่น้ำเฟยเหอ จึงต้องเปลี่ยนการขนส่งจากทางเท้าเป็นทางเรือแทน การขนส่งก็ยากลำบาก เพราะแม่น้ำเฟยเหอค่อนข้างเชี่ยวกร

ี่เอง” ลี่ถิงคิดตาม แต

วันถึงจะเป็นเช่นนั้น ตามปกติแล้วการตรวจสอบสินค้าระหว่างทางจะมีเวรยามมาตรวจ

ราะถูกพายุมรสุมเข้ากระหน่ำ ทำให้เรือเอียงแช่น้ำอยู่ครึ่ง

บิดาของซินอี้ ซึ่งเป็นพ่อบ้าน

วามคิด ก่อนจะย้อน

ให้ผ้ารังไหมน้ำหนักหายไปต้องแช่อยู่สองส

าค่ะ แต่ดูเหมือนท่านแม่จะท

องได้ เพียงแต่ผ้ารังไหมที่สกุลเถียนผลิตได้นั้นกลับงดงามกว่ามาก แม้เขาจะ

มมาขาย เขาจึงให้ราคาสูงกว่าผ

ู้สาเหตุ เขาเลยเป

มีสิ่งใด

ไปเมืองเซิ่นด้วยตัวเอง จะได้รู้ปั

วตามุ่งมั่นในนั้น “เหตุใดเจ้

อสกุลเหอ แต่ข้าทุ่มเ

แล้วเกี่ยวอัน