เพ่ยลู่เสียน สาวใช้อุ่นเตียง จวนนายอำเภอซ่ง

งหนีออกจากเมืองซ่งทันทีโชคดีที่ได้พ่อบ้านเก่าจั

ไปยังกำแพงเมืองซ่ง ครั้งนี้นางต้องหนีเพื่อเอาตัวรอ

งเมืองเฉินตูพวกเราก็แวะพักที่โรงเตี้ยมแห่งหนึ่ง “อีก

ู่ ฮุ่ยเถียนเสนอให้พวกเราไปหลบซ่อนที่นั้

้นก็ไม่รู้จักใบหน้าของนางหากหลบซ่อนกลับเข้าเมืองอีกคร

จากรถม้าแล้วผูกเชือกกับเสาผูกม้าด้านหน้า

วกไม้ไผ่สาน (ใส่เชิงอรรถ) มีผ้าโปร่งสีขาวปิดทับอีก

ณแล้วคงมีไม่ต่ำกว่าสิบห้อง เมื่อเข้าไปด้านในก็พบว่ามีแขกที่นั่งอยู่เกือบเต็มท

มือเรียกหาเสี่ยวเอ้อ ไม่นานเสี่ยวเอ้อก็รีบวิ่งเข้ามาพร

จะรับอะ

างหมั่นโถ่ เซาปิ้ง แล้วก็ขอ

ฉลองที่บุตรชายแต่งงานออกเรือนจึงมีหมี่หย

สี่ยวเอ้อก็ไม่ฟังยกมาให้อยู่ดี ระหว่างที่พวกเรากำลั

ารเหมือนเป็นชุดหน่วยปราบปรามหรือพวกองครักษ์ที่มีฝีมือพวกนั้

ตามองรอบร้าน ก่อนจะเห็นโต๊ะว่างที่อยู่เกือบหลังสุดม

กนี้มาตามหานาง แต่นางแน่ใจว่าตอนนางหลบหนีออกมานั้นไม่มีผู้ใดพบเห็นนางเลย ช่วงจั

วพยายามทำตัวให้สงบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้

มขอรับ องครักษ์ชุน” ชุนเยี

งครามกันอยู่นานไม่ดีแน่พวกเราต้อง

จะโต้ตอบคนของหัวหน้าบางเลยหรือขอรับ ที่พวกเราโดด

้เป็นใหญ่แล้ว ประจวบเหมาะกับที่เมืองฉางอันต้องทำสงครามดีไม่ดีเขาอาจจะได้รับตำแหน่

ับ แต่แท้จริงแล้วกำลังสะใจกับคนที่ทำให้เ

าพของหัวหน้าจางยกดาบขึ้นมาแล้วฆ่าศัตรูไม่ออกเลยจริงๆ พุงที่กลม

่ยลู่เสียนได้สติ หันมองอาหารบนโต๊ะ

น้ารับแล้วรีบนำไปยังห้องที่จองไว้ก่อนหน้า ตอนจังหวะที่ล

ว คิ้วคมเข้มดุจกระบี่ มูกโด่งเป็นสันได้รูป ดวงตาแ

าง เพ่ยลู่เสียนรีบหลบตาทันควันก่อนจะขยับเดินขึ

็หันมองตาม “อย่าบอ

ทีปิดหน้าไว้ได้ เพียงแต่คนที่ไม่ยอมเปิดเผยตัวตนเช่นนี้อาจจ

ติตัวเองให้ก้าวเดินอย่างมั่นคง คืนนั้นพวก

ลางแสงจันทร์ก็พบเห็นคนจำนวนม

อะไ