หย่ากันแล้วไยต้องรักท่าน

็ปิดปาก มีเสียงก็ปิดเสียง ห้ามโต้เถียง ปรนนิบั

ป็นอนุอีกคน ตอนนี้มีเสียงหัวเราะยินดีที่เรือนฝั่งตร

ละทำ หรือควรจะฉีกกฎนี้ ไป๋ชิงทอดมองตัวเองในคันฉ่อง

จ็บช้ำน้ำใจ สามปีมานี้นางอยู่เหมือนไร้ตัวตน เป็นเพียงฮูหยินแค่ในน

งแต่สามเดือน ยามนอนป่วยซมใกล้ตายเขาแต่งอนุเข้ามาแทนอย่างเลือดเย็น

็นดั่งมีดที่กรีดหัวใจนางทุกเมื่อเชื่อวัน เมื่อก่อนนางเคยถามว่าตัว

ื่อคิดได้ก็ลุกขึ้นเดินไปยังหีบใบใหญ่ที่อยู่ใกล้กับ

ระดาษเปล่าที่กลายเป็นเปลวไฟที่เผา

างไร บิดามา

ร กลายเป็นหญิง

นางกลายเป็นหญิงไ

รื่องที่แย่แต่อย่างใด นางมีบิดา ที

กุลเหว่ยของเรา อย่าได้ทน

ช่นนี้ เป็นบุตรีก็เหมือนน้ำที่สาดออกไป หากเมื่อใดออก

ต่ความเจ็บช้ำน้ำใจไม่เว้นแต่ละวัน หากวันนั้

่เฉินทำดีกับนางเพียงไม่กี่ครั้ง นางก็รักปักใจมิรู้ลืม

านั้น เขาแต่งนางมาเพื่อเชิดหน้าชูตาให้กับร้านค้าสกุลลู่ นางที

แม้แต่สาวใช้ในจวนยังใช้

คนนินทาว่าขาดคุณธรรมสี่ประการได้เยี่ยงไร ตอนแต่ง

นหีบดังเดิม เมื่อหีบปิดลงก็มีเสียงประต

ง ก็แสดงว่าเรื่องที่นางอาละวาดคงถึงหูลู่ฮูหยินแล

ิดขึ้น แต่ครั้งนี้นางกลับเลือกที่จะเปิดเผย ดังนั้นเมื่อประตูเปิดออกมา แม่นมหลิวจึงไ

ะ” จากนั้นนางก็ออกเด

่านสะพานโค้งไปยังเรือนหลังใหญ่ ตอนนี้ฝนหยุดตกแล้ว เหลือเพีย

หน้าประตู แม่นมหล

อยมาถึงแล

ียงไอออกมาสองครั้ง “เข้ามา” เสียงแหบพร

ายก็ขยับตัวอย่างเกียจคร้าน สีหน้าแววตานั

ยวหรือ เหตุใดต้องหาเรื่อง ให้ข้าไม่สบ

่ และไม่ตอบแต่อย่างใด จนกระทั่งคนที่นอนอยู่บนแท่

ะส่งให้แม่นมหลิวรับไป มืออวบอ้วนนั้นขยับขึ้นบีบขมั

กเลย อย่างที่บุตรข้าบอก ถึงยังไงก็

เป็นสาวล้วนเป็นของเขาหมดแล้วทั้งสิ้น เหลือเพียงจางจิ้งค

งก็เงยหน้าขึ้นเผชิญหน้ากับลู่ฮูหยิน จนกระทั่งอีกฝ่ายเห็นใบหน้าของนาง ดว

าแก้ช้ำในกล่องยาข้ามามอบให้นาง” ประโยคเหมือนห่วงใยนาง แต่ที่จริงแล้วกลัวนางจะท

องทั้งนั้น มือนางบีบแน่นจนใกล้จะมีเลือดออก

ไปว่าตัวเองป่วยอยู่ “เหลวไหล แค่เรื่องทะเลาะธรรมดาเจ้าจะทำเป็นเรื่องใหญ่ไปทำไม” เมื่อเ

งตน หากข้าไม่อนุญาตก็ห

ราวกับไม่เคยเกิดขึ้นแต่อย่างใด เปล่าประโยชน์ท

ินจงบิดาของลู่เฉินยังมีชีวิตอยู่ ถือว่าเป็นร้านค้าที่มีชื่อ

ของสกุลลู่เสียชีวิตจากโจรป่าเมื่อสี่ปีก่อน เมื่อหัวเรือใหญ่อับปางลง พวกเรือเล็กต่าง

ิ่งใหญ่ดังเดิม นางพยายามดิ้นรนหาคนไปทั่ว จนกระทั่

ียนวิชากับบิดานางมาถึงสามปี ตลอดระยะเวลาสามปีนั้นนางเป็นดั่งดอกบัวแรกแย้มที่ไม่ประสีประสาแต่อย

เป็นหนี้สกุลลู่ หากนางแต่งกับเขาจะยกหนี้ทั้งหมดให้ เขาบอกว่าเขารักนางจากใจจริง หวังช่

แต่งกับลู่เฉิน ไม่ยอมรับฟังความจริงที่บิดาบอกว่าสกุลเหว่ยข

ากจน ทุกอย่างล้วนต้องประหยัดจะกลายเป็นเจ้าหนี้ได้เช่นไร

้นของตัวเองที่นำพามาพบเจอกับชีวิตที่เจ็บปวดไม่เว้นแต่

านเงินสินสมรสของนางก็ถูกลู่ฮูหยินหยิบยืมไปทำทุนเพิ่ม

ต่สักแดง ก็ไม่เคยตกถึงมือบิดานาง นางกลายเป็นตัวประกั

ทำอะไรสักอย่างก่อนที่นางจะตาย แล้วพวกเ

อนก่อนไปพบลู่ฮูหยิน ไป๋ชิงไม่ได้สนใจใบหย่าสักนิด แต่กลับหยิบหนังส

แล้วเขาคือจิ้งจอกในร่างเทพบุตร งานกิจการร้านสกุลลู่เขามิเคยเหลียวแลใส่ใจ ลู่ฮูหยิน

ทั้งสิ้น พอได้กำไรลู่ฮูหยินก็จ้างนักบัญชี ‘ห่าวอู๋’ ที่ไว้

ู่ตรงไหนบ้าง ในเมื่อพวกเขาเอาเงินของสกุลเหว่ยไป นางจะเ

้นางเผลอทำให้ลู่เฉินเคืองนางจนไม่แม้แต่จะมาหานาง เสียงฝนด้านนอ

สารพวกนั้นในตอนนี้ คงลำบากมิใช่น้อย ถ้าเช่น

ารู้มากแล้ว นักบัญชีย่อมรู้มากกว่า เมื่อหลายวันก่อนได้ยินลู่ฮูหยินบ่นว่าปีนี้ผ

้อนใหญ่ที่ฝากเอาไว้ที่สำนักคุ้มภัยสกุลจางอยู่ เหตุใดลู่ฮูหยินถึงม

แล้วก็มองไปยังประตูด้านนอกที่มีคนของลู่ฮูหยินยืนเฝ้าอยู่ นางขยับ

ต่ดวงตานั้นกลับอ่านทบทวนสมุดบัญชีนั้นไปมาหลายรอบ จนสรุปได้ว่า

นให้ได้ สิ้นเสียงสวดมนต์เสียงด้านนอกก็ดังขึ้น นางไม่ได้ออกจากห้

้น ท่านรู้หรือไม่ ว่ามันไม่ยอมให้คุณชายมาหาพวกเราเลย พอพวกเราไปหา มันก็สั่งให้ไล่พวกเราออกมา

นุนางนั้นพูดดูน่าเวทนา ตัวนางที่เจอมาก่อนไม่เรียกว่าน่าเวทนากว่า ห

ณเช่นนี้จะช่วยน้องหญิงได้เช่นไร ลองไปขอร้องท่านแม่ดูสิ ท่านเป็น

มเห็นว่าไปหาลู่ฮูหยินดีกว่า ในใจนางตอนนี้นึกสมน้ำ