ทะลุมิติมาอยู่ในร่างหญิงปัญญาอ่อนซ้ำยังต้องแต่งงานกับบุรุษใบ้

ับหน้าเหวอ คนอื่นที่ยืนอยู่เริ่มมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไม่คิดว่าคำแก้วจะกล้าตอบโต้ด้วยวาจาที่ค่อนข้างก้าวร้าวเช่นนี้ “ถ้าอีเอ๋อตบคนแก่ก็คงไม่ผิดสินะ จริงไหมคะ” คำแก

เสียงหลง และเอียงหน้าห

อบใช้กำลังเหมือนพ่อมึง” ยายจูเอาตัวไปห

ใจไม่ไหว” ไม่ใช่แค่หน้าหมุน หัวอาจจะหลุดไปด้วยก็ได้ เพราะเธอยังไ

บ้านป่าเมืองเถื่อน” ไม่วา

าหวาดกลัว กลัวว่าคำแก้

คิดว่

ก็พบว่าบุญรอดกับดว

รไป แม่บุญร

วยความตื้นตันใจที่เพื่อนรู้จักปกป้องตัวเอง

เป็นลูกเสือเข้ม” สิงหาใช้มือตบบ่าคำแก้

่อนข้างกว้างใหญ่ และมีผู้คนหลายอำเภอเข้ามาหาของป่าที่นี่ แต่ไม่มีใครกล้าเดินเข้

ก้วมองหน้าคนนั้นคนนี้ที สิงหาเห็นว่าคำแก้วเข้มแข็งขึ้นมากแล้วจึง

่ปักใจเชื่อกับคำที่พ่อบอก เพราะดูจากสา

เรื่องนี้เป็นเรื่องอ่อนไหวสำหรับเด็กไม่ป

พ่อสิงห์พ

องคำแก้วแล้วสิงหาจึงกล้าเล่า “หัวห

องทำถึงขนาดนั้นละคะ” คำแก้วถามต่อ บุญรอดกับดวงนภาก็เดิ

้วยซ้ำ แต่เพราะพวกมันเห็นแก่ลูกเมียของเข้มมันก็เลยแค่

ห้ แต่เสียงเธอไม่ได้ดูเศร้าเลยสักนิด แต่รู้สึกสงสารคำ

คำแก้วที่เป็นเด็กปัญ

พวกมันใจอำมหิตมากต่าง

คนนั้นชื่ออ

มีเยอะมาก” ดวงนภาว่าเสียงตื่นเต้น ท

ไปเรื่อย ๆ จนลืมเวลา บุญรอดเห็นว่าออกมานานแล้วจึงคิ

อดวงนภาและสามีที่อยู่ไ

อ็งเหรอ” สิงหาถามภ

เก็บเห็ดอยู่ข้าง ๆ ดวงนภาอยู่เล

ทางไหนล่ะ” ทั้งสา

กันเถอะ” สิงหาพูดแล้

่เจอ บุญรอดก็ยิ่งร้อนใจ จ

กก

กึกแล้วต่างยืนนิ่ง

ามเสียงเบาสีหน้าหวาดกลัว มื

่าจะเป็นเสียงของ

เราจะทำยังไงกันดีล่ะแม่ หรือว่าคำแก

ิงหาบอกเมียกับลูก เสียงนี้คือเสียงอันตราย

ำแก้วล

งเขา เมีย และลูกคงสู้เสือโคร่งตัวใหญ่ไม่ได้แน่ ดีไม่ดีอาจจะหายสาบสูญไปทั้งส

ป่าโดยมีสิงหาวิ่งตามหลัง เพราะพวกเขาเดินเข้าไ

ก็รีบบึ่งไปบอกให้เ

รู้สึกใจไม่ดีเมื่อไม

พูดเสียงกระท่อนกระ

ขึ้นเหรอสิงห

ข้าไปในป่า หาเ

องคนเป็นแม่สลดวูบเม

คนเดียว พอมองหาอีกทีก็ไม่เจอแล้ว ฉันขอโทษจริง ๆ” บุญรอดละ

้ยินเสียงเสื

รู้สึกเป็นห่วงลูกสาวจนลมหายใจเริ่มติดขัด แต

ู้ใหญ่บ้านให้ไปช

“

าไปแล้วเข้มเดินกะเผลก ๆ ขึ

ู่ใต้หมอนขึ้นมาเหน็บเอว

่เข้มจ

ปตามห

ะ พี่เข้มเดิน

!” เขาลืมตัวตว

นเสาหลักของครอบครัว อย่างน้อยคำพองก็รู้สึกอุ่นใจและปลอดภัยที่มีสามีอยู่ข้าง ๆ “ฉันจะไปกับพว

นโยนลงเมื่อได้ยิ

้วย ยังจำที่ฉันสอนได้ใช่

มออกมาเมื่อเขาพูดเช่นนั้น