บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

รัพย์ตระ

็กน้อยเสี่ยวหยวนไม่ได้ ทำให้หัวใจอันมืดมนของเขาพลันสดชื่นขึ

ุใดมีผ้าคาด

ย ๆ จับตรงต้นขาของเขา ท่า

มองไม

ี่นั่นม

อนเจ้าปิดไฟ

นนั้นต้องน่

าไม่

ตอนที่ข้าหกล้มนางเอายามาทาให้ วันเดียวก็หา

ลยเอ่ยกับตัวเองเบา ๆ “ทายาที่ตาท่านวันเ

กลมนุ่มนิ่มราวเจ้าก้อนซาลาเปาน้อย จาก

องเถอะ" เด็กน้อยรีบขืนตัวออก แต่กล

ั่งอยู่เงียบ ๆ คร

ีกฝ่ายกอดเอาไว้ หยวนเหวินเซียวให้หลินซ่งต

สิ่งที่ตนพบเห็นให้เขาฟัง แต่ผ่านไปสักพัก เริ่ม

ับ” ซ่งหลินต๋าเกรงว่าผู้

ไร เจ้าเข

ที่สบายที่สุด เหตุใดจิตใจที่เคยหมองหม่น กล

้ามีลูกจะน่าร

ลงต่ำ “ต้องน่ารัก

ู่หมั้นหมายผู้นั้น จะยังสามารถแต่งงานกันไ

นหมั้นแล้วจริง ๆ เพียงแต่พวกเขาต้องเข้าไปเจรจาที่ตระกูลหยวนก่อน จากนั้นค่อยเดินทาง

มือง

พียงพอทำให้ทหารชายแดน ไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ในสงครามที่ดุเดือด แม่ทัพจำเป็นต้องสั่งให้ถอยร่นออกมาตั้

โตของหลี่หงซวน เขาเกิดละโมบโลภมาก ร่วมมือกับสหายเก่าที่เป็นรองแม่ทัพ มีหน้าที่ดูแลในการขนส่งนำเสบียง พวกเขา

ั้นขาดแคลน จนทำให้ทหารได้รับอาหารไม่เพียงพอ จึงได้ให้คนตา

อย่างแก่ขุนนางทั้งหลาย แต่ท่านโหรหลวงได้ร้องขอเอาไว้ เนื่องจากอยู่

จ้าเมืองถังถูกสั่งปลด บุตรชายคนโตถูกประหารชีวิต คนทั้งตระกูลถูกยึดทรัพย์ ไม่มี

ามผิดของข้า” ฮูหยินผู้เฒ่า

อนกัน เจ้าอย่า

นโตที่ดูมีเล่ห์เหลี่ยมคนนั้น จะสิ้

ทำให้เขาพึงพอใจ ช่างโลภมากจนทำลายคนทั้งตระกูลไป

ใช้บ้านรองวิ่ง

ามสามีไปด้วย นางไม่ได้รักใคร่สามีมากเพียงนั้น แต่นางสิ้นหวังและไม

ด้มอบหนังสือปลดปล่อยอนุภรรยาให้ พวกนา

ัน อีกทั้งชีวิตต่อจากนี้ไม่มีบ่าวไพร่คอยรับใช้อีกแล้ว น

หนังสือปล่อยตัว เหล่าอนุและบ่าวไพร่ในเรือนไปจนหมด ไม่อยากให้พ

เพียงหลี่เยี่ยนจือเพียงผู้เดียว ส่วนบ้านรองนั้นบุตรสาวที่เคยแต่งงาน

พี่ชายของนาง หลี่หลินฮ่านมีกำหนดแต่งงานเดือนหน

มไป ไม่ต้องทนลำบากกับเขาในภายภาคหน้า แต่จี้ชิวหรงไม่ยินยอม นางพร้อมที่

ทางการยึดไป เขามองเห็นคนรู้จักอยู่คน

่ยึดได้หรือไม่ ไม่ค่อยมีใครรู้ว่าเป็นเรือนของตระกูล

ลี่หงซวนไป “ไปถึงที่นั่นท่านรีบเปลี่ยนชื่อเป็นขอ

้ามาก” ชายชรารีบ

ี่หงซวนได้เช่ารถม้า ให้คนพาเดินทางไปยังเมือ

นั้นไปแล้ว แต่หากต้องพบเจอกันอีก

“ฮูหยินเจ้าวางใจเถอะ ข้าไม่มีทางรั

นะเจ้าคะ” จี้ชิวหรงลูบศีรษะบุตรชายตั

าถึงห้าปีแล้ว ไม่ใช่ตอนน

นังสือปลดปล่อยอนุภรรยา ท่านอย่าเข้าใจผิดว่าข้าอยากให้ท่านตัดขาดจากพ

วกนางอยู่แล้ว เจ้าอย่าห่วงไป

ยู่เต็มอกว่าเฉาซูหลิ่ง ไม่มีทางทำร้ายตั

ะเห็นหน้านางอีกต่อไป แล้วยามนี้เล่าต้องมาพบเจอกัน ในสถาน

วันต

งฉาง ตร

กขับไล่ออกมาจากจวนตระกูลหลี่ นางมีความคิดถึงคะนึงหาเขาเ

ล้ว ทำให้นางตกใจเป็นอย่างมาก แล้วผู้คนมาก

้วล่ะ ไม่เห็นออกมาท

สภาพของเรือน ที่ถูกดูแลรักษาเป็นอย่างดี ครั้นมาถ

ดินเล่นที่ต

ห็นแล้วว่าจี้ชิวหรง ก็มีบุตรชายแล้วเหมือนกัน เส

แยกที่อยู่อาศัยกันได้อย่างเหมาะสม เมื่อได้ความมาแล้ว จึงนำมาบอกให้แก่ห

ไหนเลยจะมีที่ให้นางได้ยืน นางกำหมัดแน่นน้ำตาคลอเบ้า

ยินผู้เฒ่า ส่วนเรือนของหลี่เมิ่งเหยาเป็นของคนบ้านรอง เรือนอีก

นนั้นข้ากับลูก ๆ และป้าหลู

ๆ พากันหันมามองนางกันหมด เป็นฮู

ย้ายออกไปจากที่นี่” เอ่

มวดเข้าหากันแน่น เขาไม่เดือดร้อนใจแต่อย่างใด คุณหนูของเขามีเงินทองมากมาย จะซื้อเรือนสักหลั

นจะไล่ข้ากับลูก ๆ อ

น้ำตาไหลอาบนองหน้าออกมา แต

ิ่งใด เจ้าก็แค

ิ่งแหลกสลายกลายเป็นผง นางเฝ้ารอเขามาตลอดห้าปีเต็ม

้าเดินทางมาเหนื่อย ๆ ต้องการพักผ่อน” ห

นพี่ไปตามคุณหนูกลับมาเถอะ” ป้าหลูพย

องตามข้

ฟังอยู่ข้างนอกตั้งนานแล้ว และเข้าใจสถานการณ์ทุ

็มองสอดส่องไปมา ด้วยความอยากรู้อยากเห็น โดยเฉพาะ