บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

่ยออกมาทำไม

้งตัวลงมาจากต้นไม้ คนผู้นั้นสายตากว้างไกล เกรงว่าวรยุทธ์สูงส่งอยู่ไม่น้อย หน้าตา

งคนจ้องมองอยู่ ครั้นมองกลับไปก็ไม่เห็นแ

เหวินเซียวทั้งหมด ยกเว้นเรือนที่อยู่ด้านข้าง คงคิด

อาไว้ เนื่องจากได้รับพิษร้าย จนทำให้ดวงตาทั้งสองข้างบอดสนิท หม

ำให้ท่านแม่ต้อง

ังเกียจ อีกทั้งเขายังเป็นเพียงบุตรชายของฮ

ีกแล้ว” หม่าหลิงเฟยเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม นางไม่รู้สึก

ารของนาง และต้องการให้เขาย้ายออกมาจากตระกูลหยวน หม่าหลิงเฟยจึงยื่นคำ

่ลูกอกตั

มีใช้กันตั้งเท่าไร ยามลำบากกลับขับไล่ไสส่ง ดีแค่ไหนที่เจ้ามีที่ท

ำ เลยทำให้บ้านสามีนึกรังเกียจ ยิ่งบุตรชายถูกลอบวางยา

ป็นฝีมือของใคร” นางเข

เขาไปงานเลี้ยง ที่จวนเสนาบดีการคลังแทนผู้เป็นบิดา แต่กลับถูกวาง

ตระกูลหยวนไม่อยากมากความกับจวนเสนาบดี จึง

เขาเฝ้าตามหาหมอ มารักษาอาการให้ ทว่าสองปีผ่านมานี้ หมอคนแ

ไปเถอะขอรับ ข้าจะ

็จะเข้านอนแล้วเหมือนกัน” นางดึงผ้าห่มคลุมต

ึ่ง ไปทักทายเพื่อนบ้านที่อยู่เรือนด้า

าก็กลายเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว นี่คือของขวัญที่ข้านำมาให้ โปรด

ฉาซูหลิ่งรับของขวัญมา แล้

เดิมทีข้าแซ่

วว่าพวกเขามาจากตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง ขณะที่ต

้องเรียกเฉา

เช่นนั้

องเป็นเพียงอนุภรรยา ที่ถูกตระ

ียบเหงามากเลยทีเดียว เสี่ยวหยวนท่านคงเคยเห็นแล้ว เมื่อวานเห็นมุดทางหมา

ก็ให้ไปวิ่งเล่นที่เรือนของข้าได้

นเหยาเอ๋อร์กลับมาแล้ว รีบมา

าไปในห้องโถงกลับเห็นสตรีใบหน้างดงาม ท่าทางเหมือนคนเติบโตมาใน

าเองเจ้าค่ะ เหยาเอ๋อร์หม่าฮูหยินเพ

ูหยินเจ้าค่ะ” หลี่เมิ

มยิ่งนัก อาย

จ็ดปีเ

น้อย อายุเท่านี้เหตุใดยังไม่ออกเ

านเป็นใครห

ม่ยอมบอก ความเป็นมาของอี

าซูหลิ่งตำหนิบุตรสาวซึ่ง ๆ หน้า หั

อหม่าหลิงเฟย เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ที่เรือนข้าง ๆ นี้

บา ๆ “ท่านเป็นอะไรกับคุณช

้จักบุตรชายข

งตนที่ยืนอยู่ด้านหลัง อีกฝ่ายส

งเหยาแอบอ

ากับท่านแม่ ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ ค่อนข้างกะทันหันไปหน่อย เลยได้

ับ เจ้าจะเอ่ยออกม

โถนฉี

บสองปีเท่านั้น ยังคงเป็นเด็กสาวอยู่ คงไม่รู้ความเท่าใดนัก แต่การย้ายมาอ

ม่ได้เขาให้ยืมของ ยามนั้นข้ากับท่านแม

าจะบอกเ

ตกต่างจากสตรีทั่วไป ดูมั่นใจกล้าพูด ไม่มีความเหน

้าค่ะ” เฉาซูหลิ่งลุ

ฟย ไม่ได้สดใสเลยแม้แต่น้อย มีความโศกเศร้าเสียใจอยู่ตลอดเวลา จึงไม่กล้

เป็นคนดีมีน้ำใจต่อกัน อาจพิจารณาให้เป็นหนูลองตัวยา ในเรือนโอสถก็เป็นได

ุตรชายที่ห้องหนังสือของเขา แม้ดวงตามองไม่เห็น

บ” ซ่งหลินต๋าเ

น ท่านแม่คงมีเ

ือเข้าชั้น โค้งคำนับให้หม่าหลิงเฟย

เชิญนั่งก

ของตนเอง เขามีประสาทสัมผัสดีอยู่แล้ว จึงรู

มหูล่ะ

ครัวอยู่” หม่าหลินเฟยตอบก

บ้างขอรับ” เขาถามขณะคลำมือไปที

าบุตรสาวบ้านโน้น

ักน้ำชา ผู้เป็นมารดารีบดึ

็นสตรียังกล้าเอ่ยออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ ไม่มีเหนี

อีกอย่างมาอยู่ที่นี่อย่

ึ แต่เมื่อครู่ข้าเห็น

่งหาคนมาเพิ่ม

นหน้าเด็กสาวผู้นั้นยามโตอยู่เหมือน

ยลอบพรูลมหา

เป็นคนพูดจาตรงไปตรงมา แต่น่าแปลกนางอายุสิบเจ็ดปีแล้ว เหตุใดยัง

ย ไม่รู้เหตุใดถึงได้รู้สึกเหมือนมีดอกไม

คนเป็นมารดานึกสงสัย

ล้ามาขอยืมกระโถนฉี่เรือนผู้อ

เจ้าเป็นแน่ แล้วเหตุใดนางถึงเรียกเจ้า

เลยถามชื่อต่อแต่ข้าไม่บอก เลยให้เรียกว่าคุณชายสามแทน” เ

ั้น หน้าตาน่ารักน่าชังน่าเอ็นดูมาก ข้าบอกพวกเขาแล้ว ให้เขาม

งก็ไม่ได้ให้คนปิดทาง

็กกับสตรีแล้วก็คนแก่สองคน ไม่น่ามีปัญหากันในวันข้างหน้

่านแม่เห็นช

ีกไม่กี่คำ ก็ขอตัวกล