เงากลางทรวง

ต แพขนตางอน ริมฝีปากบางขบเม้ม ชะเง้อมองภายในบ้านด้วยความสงสัย มือบางเอื้อมจับลูกบิดประตูด้านข้า

หมือนเดิม ห้องนั่งเล่นพื้นหินอ่อนยังคงสะอาดสะอ้านดี หรือทุกคนไปเที่ยวกัน เธอตัดสินใจทิ้งกายล

นไกล แต่หัวใจมันยังไม

ถามแม่เลี้ยงก็เอาแต่บ่ายเบี่ยงไม่พูดอะไร จนเธอต้องลาออกจากงานที่อังกฤษแล้วกลับมาเมืองไทย คราวนี้แน่ใจว่าตัวเองคงเข้มแข็งมากพอ

วเอง หากไม่อาละวาดก็คงสะอื้นไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด กลิ่นจันทร์ส่ายหน้า รู

ลานี้ อีกอย่างประตูรั้วหน้าบ้านถูกปิดอย่างดี เหตุใดถึงเข้ามาได้ ทันทีที่ประตูรถเปิดออก กลิ่นจันทร์นิ่งงันเห

นมันหายไปในลำคอ ราวกับต้องการลบเรื่

สีดำปลดกระดุมสองเม็ดเผยให้เห็นมัดกล้ามเนื้ออันแน่นขนัด กางเกงสแลคเข้ารูปสีเดียวกันส่งให้ผิวยิ่

ากหยักลึกกระตุกยิ้มเหมือนเยาะ เขาเลิ่กคิ้วเหมือนมีคำถาม แ

อที่เห็นผม” เ

สติ รีบปรับ

้ยังไง ออกไปซะ!” ห

หล่แล้ว

อเปล่า” ชายหนุ่มบอกแล้วจ้องห

กขมวดคิ้ว

หรอก บ้านหลั

รียวแขนกอดอก ช

า ตัวคุณรู้อยู่แก่ใจว่า

าจเคยเป็นของพ่อคุณ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว” เ

คนตัวเล็ก

หมล่ะ ผมจะได

งตัวเองได้ยังไง แล้วพ่อล่ะไปไหน ทำไมไม่ส่งข่าวบอก ถ้าหากขายบ้านหลังนี้แล้ว พ่อต้องบอ

คนนี้ก็ทำให้เธอหวั่นไหวได้ทุกที ทำไมกัน ถึงลืมเขาไปจากใจไม่ได้ ยิ่งพอ

สักเท่าไหร่” คำตอบเล่นเอาคนฟังอึกอักพูดไม่ออก เมื่อสีหน้าแ

เมอ น้ำตาปริ่มขอบ “พ่อฉั

จ็บจนหัวใจแหลกสลาย เขาไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องในอดีต แต่ไม่อาจลืมเลือนความรู้สึกที่มีให้

ขาย แม่เลี้ยง

ชะงักทันทีท

่ายังไง ฉั

เลี้ยงคุณขายบ้

ช่ไหม!” หรือเขาคิดเรื่องไม่ดี ได้พี่สาวเธอแล้วย