เรารักกันไม่ได้

เพราะต้อมมาในงานร่วมชั่วโมงยังไม่เห็นวี่แวว มีเพียง อาคม โบ้ผู้ทะเล้น จืดกับแฟนสาวนั่นคือปิ่นเพื่อนร่วมคณะนั่

นที่ต่างประเทศเหมือนแหวนแล้ว” โบ้พูดขึ้นมา

ยรู้มาก่อนเลย” ต้อมมีสีห

ีครอบครัวกันหมดแล้วนายมัวรออะ

งไม่เจอคน

สายตาของต้อมเห็นเพื่อนร่วมห้องมองมายังใกล้บริเว

งเลย” โบ้เอ่ยขึ้นทันใดเม

ับลูกที่บ้านก่อน” คงเดชพูดจบแล

่าคงเดชคงจะทำอย่างตอนสมัยเรียน เพียงเสี้ยววินาทีต้อมคิดได้ว่าคงไม่เหมาะแ

สายตาคงเดิม เขายังจำดวงตากลมโตคู่นี้ได้ ถึงแม้ช

มด้วยแววตาเศร้าล

ังกันดีกว่า” โบ้ยังคงเป็นหัวหน้ากลุ่มเช่นเดิม ถึงแม้เขาจะ

ู้สึกอย่างวันเก่าก่อนเริ่มก่อตัวขึ้

ามไถ่หลังจากเห็นต้

กับ

กที

นตัวเมือ

หรอ ถ้ายังไปเที่

อาคมมีธุระต้อง

ที่ยวเขาค้อ อยากชวนนายไปด้วยจะได้เจอกับลู

วนเราไปทำไม” สายตาขอ

าดื่ม ดื่ม” โบ้ยังคงนิสัยเหมือนเ

ผิดหวังไม่เป็นอย่างที่เขาคาดคิดไว้ เพราะเจอแต่ความน่าเบื่อ ทุกคนล้วนคุยเรื่องครอบครัวหน้าที่การงาน เหตุนี้เองทำให้ต้อมอย

ะ” ต้อมหันไปบอกอาคมแต่ไมได

ลายความเครียดและสับสนในตัวเอง เขาจ้องมองหน้าที่เริ่มมีร

รียกคุ้นเคยดั

ิ้มอย่างเบิกกว้าง เช่นเดียวกับเขาท

่อน มีอะไรในใจหรือเปล่าบอกเราได้นะ ถึงอย่างไงเราก็เป็

อะไรหรอก เราก็

ยต้องมีอะไรใน

มีจร

าเชื่อน

่งที่ไม่สามารถบอกความในใจกันได้ จึงได้เพียง

ุดเมื่อไรเหรอนายจำไ

หรือว่าที่พิษ

ใ

้อมได้เปลื่ยนไป เขาไม่อยากจะจำวันนั้นเพราะเป็น

าออกไปข้างนอกกันดีกว่า พวกเราเข้ามานานแล้ว

ต้อมพย

นมาถึงทุกสายตาต่างจ้องมองด้วยความสงสัย แต่ไม่มีเพื่อนคนใ

ไรกันใน

ฉี่สิ นายนี่พูดไปเรื่อยเหมือนเดิ

ือโทษโกรธกันเลย” อาคมรีบห้ามมองไปท

ะดกดื่มเหล้าจนเริ่มมึนดูเหมือนจะไม่ไหว ขื

ู้สึกไม่ไหวแล้วนะ” ต้อม

รีบกลับบ้านเหมือนกัน” คงเดชเอ่ยขึ้น

ด้ที่เลยนายนี่คออ่อนไม่เปลื่ยนแปลง ตั้งแต่

หน ยังไม่ได้คุยอะไรก

ปฝีกให้คอแข็งมากกว่านี้ก็ได้

กลับ ถ้าเป็นเมื่อ

บได้นะ” อาค

ื่อเพื่อน”

นะ ปีหน้าเจอกัน” ต้อม

ีหน้าเจอกันนะ” เพื่อนๆ ห

ุกขึ้นและเดินออไปจา

ในความรู้สึกทั้งสองอยากพูดความในใจออกมา แต่ยังไม่มีใครกล้าเอ่ยขึ้นมาก่อน จนต้อม

ัว” ต้อมพูดขึ้นลอยๆ โดยไม่หันไ

ำบากทำงานหาเลี้ยง แต่เมื่อได้กลับมา

ได้มีครอบค

อยให้ตัวเป็นโสดอย่างนี้ แก่ตัวไปจ

ถ้ามีได้ทำไมเ

ริงของ

็มบ้าน” ใบหน้าแดงก่ำด้วยฤทธิ์เห

ากไปไหน อยากมีใคร ไม่ต้องสนใจคนรอ

องอยู่คนเดียว บางครั้งเหมือนจะมีควา

แค่นี้แหละ ต้องส

อยู่แล้ว ในช่วงเวลานี้จิตใจของต้อมอยากบอกอะไรหลายอย่าง แต่

ี่มาส่งเรา”

นเดีย

ยกันก็ต้องนอนด้วยกันสิ” ต้อมพูดแกมประชดเพ

ือ” คงเด

ของโบ้ก็ได้” เสียงอันแห่บด้วยฤทธิ์เหล้าด

อย่างมีความหวัง นัยน์ตาโตคู่นั้นมองกลับ

ื่ยนเลยนะ” ริมฝีปากหนาเม้มกั

ห้องไหม” ต้อมหันหน้ากลับมองตรงที่มี

ได้หรอก และอีกอย่างไม่คงไม่เหมาะอี

เราไปก่อนนะ ปี

ก็คุยกันทาง

้นอย่างที่

วัง และรู้สึกผิดในเวลาเดียวกันที่คิดสิ่

ชจับมือที่เริ่มไม่บอบ

้นระรัวอยากอยู่ตรงนี้ต่อไป อีกใจหนึ่งอยากตัดขาดวิ่งเข้าไปยังโรง