icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เส้นทางของแฟนเก่า

บทที่ 4 ตอนที่ 4 ไม่กลัว

จำนวนคำ:4225    |    อัปเดตเมื่อ:23/12/2024

นท

่าตากันมาก่อน อาทิตย์รู้เพียงว่านัยน์คือหลานชายคนเดียวของชยุต เพราะเคยได้ยินชยุตพูดถึงชื่อนี้อยู่บ่อย ๆ ส่วนนัยน์ก็ได้ยินชื่อเสียง

ญญาปัจจุบัน มีข่าวแว่วมาว่าจะไม่ต่อสัญญาอีก และนี่คือสาเหตุที่ทำให้นัยน์อ

ดีครั

ุรกันดาร เส้นทางสัญจรยังไม่ค่อยสะดวก แต่ก็ยังดั้นด้นมาถึงนี่จนได้ หากจะบอกว่าช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเขาเลี่ยงที่จะรับสายจา

ามารบกวนเวลา

ภาพแล้วฉีกยิ้มให้ไม่ดู

้างในก่อน ที่แท้ก็ห

งอากาศถ่ายเทได้สะดวก มีขนาดกะทัดรัดเรียบง่ายไม่ได้ติดหรูเลยสักนิด ส่วนการแต่งตัวข

งเลยนะค

ยวชุ่มฉ่ำ นอกจากไม้ผลยังมีไม้ดอกปลูกประดับประ

นี้ฝนดีจ

อย่างดีจะอิ่มน้ำจนรากเน่าตายไปหมด หากเป็นอย่างนั้นคงเสียใจแย่ เพราะเฝ้าทนุถนอมต้

ี่นี่นานรึยังคะ บ้

แล้วยิ้ม

อยู่บ้านใหญ่ เมื่อกี้นี้แม่บ้านโทร.มาบอกว่า

่าไรนัก สามสี่วันที่ผ่านมานีลได้อ่านข้อมูลลูกค้าคร่าว ๆ แล้ว เห็นว่าบริษัทของคุณอา

มยังไม่ตัดสินใจเล

เข้าตากว่า

้คนได้ฟังถึงกลับปล

งแล้วครับ คงต้องพูดกันตรง ๆ แบบนี้เลย ผมยั

่างนั้น

ผู้ใหญ่ เธอพูดหว่านล้อมอาทิตย์อยู่หลายนาที แต่เลือกประโยคที่ไม่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอึดอัด ส่วนนัยน์เองก็มีเสริมบ้างในบางครั้ง ไม่ได้แย่งหน้าที

คอกันมากขึ้น เสียงหัวเราะของคนทั้งสามดังขึ้นเป็นระยะ จู่ ๆ

ชมสวนหน่อยได้มั้ยคะ เผื่ออีกสามสิบปีข้างหน้านีลอยาก

หรอครับ วันนี้

แล้วก้มลงถอดรองเท้าส้นสู

ัวอยู่

ง ๆ จนทำให้ลูกค้ารายนี้หลุดมือไป แต่ลลินาก็ไม่ได้สนใจท่

เสริมไปบ้าง กระทั่งเดินมาหยุดที่ต้นไม้เล็ก ๆ ที่ถูกพายุซัดจนปลายกิ่งโน้มจูบดิน ลลินาก

ไวดี

ทางเขา เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรก็ถูกเขาแข

อกในสิ่งที่เขาชอบ แค่ทำให้เห็นว่าเราใ

ขาตัดสินใจได้แล้วว่าจะต่อสัญญาหรือไม่ต่อสัญญาจะเป็นฝ่ายโทร.บอก นัยน์ก็ไม่ได้แสดง

บเลยใช่

รั

้านสวนของอาทิตย์ได้ประมาณสองกิโลเมตรรถเก๋งคันหรูก็ติดหล่มจนเหยียบไปต่อไม่ได้ ขามาถนนยังไม่ได้เละขนาดนี้ แต

อคะ ฟ้าใกล้

จื่อน ถนนที่นี่ทั้งเปลี่ยวและไร้ผู้คนสัญจร แต่ยังดีที่มีนัยน์

ว่าจะหลุดออกไปได้ ถ้ายังไม่ขยับอ

วเหยียบคันเร่ง ฝ่ายนัยน์ก็ออกแรงผลักเต็มที่แต่ร

้าอันหล่อเหลาก็เปรอะเปื้อนไปด้วยโคลนตม ลลินาเปิดประตูรถลงมาดูอีกรอบเห็นสภาพของเขาก็หัวเราะขำ

ำอ

ล่า

วรถ จากนั้นก้มลงพับขากางเกงขึ้น ลลินามองดูเขาที่กำลังเปลื้องผ้าก็ได้แต่อ้าปากค้าง มัดกล

ลูกกะตาแท้ ๆ หุ่นคุณนัยน์ควรค่าแก่

นี้ไปเช็ดน้ำ

่อครู่ก็ถูกยื่นมาตรงหน้า ลลินามอง

อะไรแบบนั้นสักหน่อย" เธอเบือนหน้ามองทางอื

น ขอมือถือหน่อยครับของผมแบตหม

อเขาส่งคืนมาให้เธอปลดล็อกภาพในจอก็ตัดไปแบบดื้อ ๆ มือถือของลลินาก็แบตหมดเหมื

ที่ชาร์

ม่

ย่างน

ดิ

ะ.

ๆ กับเดินย้อนกลับไปที่บ้านอาทิตย์ นัยน์จำได้ว่าขามาเห็นที่พักเ

ท้าส้นสูง และแล้วทั้งคู่ก็เดินมาจนถึงที่พักดังกล่าว มันเป็นรีสอร์ตเล็ก ๆ มีแค่ห้าห้องพัก

ฝนตกหนักขนาดนี้อย

งกิโล พอจะขอชาร์จแบตมือถ

่อนค่ะ เดี๋ยวป้าจ

ุกเฉินทันที ทว่าปลายสายกลับบอกว่าต้องรอให้ฝนหยุดตกก่อนจึงจะเข้ามาดูรถให้ อีกทั้งฝ่ายนั้นยังเป็นกังวลว่าหากเข้ามาตอนนี้กลัวว่ารถที่ขับเข้าม

พานขาด! พรุ่งนี้เลยเหรอครับ

สามประโยคแล้วกดวางสาย ลลินาจับใจคว

อะไรข

แล้ว ทางนั้นเอารถเข้ามาช่วยเราไม่ได้ คงต้องรอพรุ่งนี้เช้า"

กาศดีแบบนี้ห้องพักเหลือว่างแค่ห้องเดียว

ป็นอะไร เพราะต่างฝ่ายต่างไม่ได้มีใจต่อกันแล้ว เขาทำท่าทีรังเกียจเธอส่วนเธอก็เฉยชาต่อเขา อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่มีห้องให้ซุ

้ยครับ พวกเรายัง

ริการหรอกค่ะ จะมีเป็นบะหมี่ถ้วยก

อย่างล

าก็ลืมไป ทีแรกบอกแยกห้องคงไม่

้าของรีสอร์ตเป็นพัลวันเพราะไม่อยากให้เกิดการเข้าใจผิด เธอกำลั

บคร

นั้นออกมาได้ หรือว่าเขาจะอยากกลั่นแกล้งให้เธอ

ะจัดเตรียมมาให้ ไป

ตียงเดี่ยวมีตู้เสื้อผ้าหนึ่งหลัง กระติกน้ำร้อน และตู้เย็นขนาดเล็ก นอกจากนั้นยังมีผ้าขนหนูและสบู่แชมพูครบครัน นัยน์เดินเข้าไปสำรวจข้างในก่อน แล้วนั่งนงบนเตียงตบลงบนที่นอนนุ่มจนเกิ

ยืนอยู่ตรง

ป็นร้องเรียก ลลินาจึงจำใจเดินตามเข้าไปข

บนมแล้วก็ถุงยางมาให้นะคะ

แล้ว

ากระเป๋าไปวางไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง พ

าคุณยังไม

ยบ ไม่ได้หลับแต่ก็

นั่นมาทำไมคะ เราไม่ได

ล้

ครั้งนั้น แล้วยังจะตอกย้ำว่าไม่ได้เป

จะเอาคืนฉ

้องการเอาคืน.

อกจากตัวโดยเร็ว เสียก็แต่ไม่มีเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เปลี่ยน มีก็แต่ชุดคลุมอาบน้ำสีขาวแขวนอยู่ อีกอย่างเธอไม่อยาก

อ ใจร้อนจังรออาบ

กจะอาบพ

องรีสอร์ทได้เอาบะหมี่ถ้วยมาไว้ให้แล้ว บนโต๊ะมีนมถั่วเหลืองอีกสองกล่อง ทว่

ข้ามานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง เมื่อเปิดกระเป๋าในนั้นมีหวีและเครื่องสำอาง

ยน์ไม่ชอบกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป

าขนมปังโฮลวีทไปกินเถอะคะ ยังไงฉัน

้เธอกินบ่อยเกินไป มันดูไม่มีสารอาหารอะไรที่จำเป็นต่อร่างกายเอาเสียเลย แต่ที่ลลินาเลือกหยิบม

บะหมี่เป็นอาหารหลักเห

รั้งคนเรามันไม่ได้มีทางเลือกมากมายขนาดนั้น อะไ

ลลินาจัดการชงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปปิดฝาวางไว้ แล้วดวงตากลมโตเลื่อนมาหยุดที

เอากลับ

แล้วว่าคุณแค่

นไม่เคยเกิดขึ้น ลลินาเลยคิดเอาเองว่าเขาจะยังคงเป็นอย่าง

อก มันไม

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ตอนที่ 1 คนในความสัมพันธ์อันคลุมเครือ2 บทที่ 2 ตอนที่ 2 อยากเลิก3 บทที่ 3 ตอนที่ 3 การแสดง4 บทที่ 4 ตอนที่ 4 ไม่กลัว5 บทที่ 5 ตอนที่ 5 นอนคนละห้อง6 บทที่ 6 ตอนที่ 6 จะใช้คืนหมดมั้ย7 บทที่ 7 ตอนที่7 ขอโทษทำไม8 บทที่ 8 ตอนที่ 8 อยากทำการบ้าน9 บทที่ 9 ตอนที่ 9 ประชดเก่ง10 บทที่ 10 ตอนที่ 10 น้องที่รู้จักกัน11 บทที่ 11 ตอนที่ 11 บอกให้ขึ้นรถ12 บทที่ 12 ตอนที่ 12 เมื่อคืนนี้...13 บทที่ 13 ตอนที่ 13 ก็แค่ลาออก14 บทที่ 14 ตอนที่ 14 มาพนันกันไหม15 บทที่ 15 ตอนที่ 15 คุณยังรักผมอยู่ใช่มั้ย16 บทที่ 16 ตอนที่ 16 ยังรักเขาอยู่17 บทที่ 17 ตอนที่ 17 หมายถึงผม18 บทที่ 18 ตอนที่ 18 ก็จะยอมให้รูตัน19 บทที่ 19 ตอนที่ 19 ถ้าเข้ามาโดนจับกดแน่20 บทที่ 20 ตอนที่ 20 ตีผมทำไม21 บทที่ 21 ตอนที่ 21 ผมกลัวคำตอบ22 บทที่ 22 ตอนที่ 22 ก็เลยโกหก23 บทที่ 23 ตอนที่ 23 ดาทาง24 บทที่ 24 ตอนที่ 24 กลัวเมีย (จบ)