ผมเซ็นสัญญาเป็นทาสท่านออสการ์ 99 วัน

pte

ญาทาส 99 ว

่าไงนะ

กรนทูริสโม โฟลกอเร ปีสองพันยี่สิบสี่...” เสียงทุ้มต่ำเปรยขึ้น พร

ชื่อรถหรือคา

ยว่ามันราค

ั่นห

รถเทวดาที่หลุดวง

บโต๊ะตรงหน้าผม ผมขยับตัวเองถอยล้อ

รุ่นจากกายเขาที่โชยเตะปลายจ

่ล้าน”

ผมกระตุ

ส่น่ะ ราคาสิบสี

ลดล็อกสกิ

ปหลายแสน แต่ดูแล้วคุณคงไม

ออกไม่เป็นเรอะ! ตรงไหน จอดอยู่ที่

.. คุณคงพร

ฮื้อ? ใครบอกว

ืออยู่หกร้อยยี่สิ

ิดให้ชายชุดดำเปิดคิวอาร์โค

ยายามร้องขอ “ทุกอย่างมันเกิดขึ้

ูงเอียง

ไม่ตื่น

งไม่สร่

องคุณฉุดกระชากลากถูให้มาที่นี่” ผมร้องแหว “ข

สายตากับสองคนนั้นที่อยู่ข้างหลังผม “ดูคุณสองคนจะทำกับแขกของผมเกินไปนิดนะครับ คงต้องขอทำโ

ย! โห

อโอกาสให้พวกเขา เศรษฐกิจกับสถานการณ์บ้านเมืองอย่างนี้กา

ท์เพย์หนึ่งเดื

ุณครั

ั้งตัวอย่าง

ยิ้มแขยงแล้วหันมาพูดกับผมต่อ “โชคดีที่เป็นรถสำหรับขับเล่น ๆ ถึงอย่างนั้นผมก็ร

้อ

! โอ้ย คำว่า ‘รวย’ ยังจำกัดความเขาไม่ได้เลยมั

ามเจ้าเล่ห์แพรวพราวออกมาอย่างไม่ปกปิดทั้งกำลังมองผมด้วย

งพุ่งรับกับคางโค้งมนแต่เรียวยาวด้วยกรอบหน้าชัดเป๊ะ ริมฝีปากอว

ไทสีดำขึ้นจนสุดก็ยังดูโปร่ง ขาของเขายาวจนปลายเท้าที่สวมด

สนมอมแมมของตัวเอง

้อสเว็ตเตอร์ของผมกับชุดสูทของเขา สีแดงรูบี้เฉดเดี

มรับ ความเนี๊ยบของชุดที่สวมอยู่ทำให้เขายิ่งดูมีเสน่ห์ สัดส่วนร่างกายเขาช่างสมบูรณ์แบบ ประเมินด้วยสายตาเขาต้องสูง

ำยาวนอนพาด

อกลืน

ี่จัง

รงกำลังจากจำนวนเงินมโหฬารที่เขาเรียกร้องพ

าดนั้นยังเรียกรถแท็ก

ึ้บจนถึงตอนนี้ นี่ผมยังคิดว่าตัวเองฝ

ขนาดนั้น

้าใสเกลี้ยงลงมาใกล้ ๆ กลิ่นน้ำหอมแนวฟรุ้

มร้องบอกแล้วก้

นคุณมีธุระต้องรีบไปจัดการนะ”

ยู่ ผมไม่ควรจะมาอยู่ตรงนี้

ถอนใบหน้าออกก่อนจะหมุนตัวก

าราจูกุ!”

ผมอย่างไม่อ

อ้เรนมากจนจำศัพท์

... ราสเมนต์” ผ

มที่เห็น” เขาย้อน “เหมือ

งตัวเอ

หมือนจะกินผมเ

อันน

กือบจะพองขยายตัวจนต้องรีบข่มมันไว้ ไม

สลิปไว้ให้สุรเดชแล้วกัน” พร้อมบุ้ยหน้

บอกพร้อมกางมือออกเพื่อโชว์ค

สุรเดชกับสุรชัยไปส่งคุณที่ห้อง จากนั้นก็จัดการ

..!” ผมร้

ินเลยไปแล้วเอ

ายามดึงกางเกงขาสั้นจุ๊ดจู๋ลงเ

ินชดใช้คุณหรอกน

นี้เขาหันมามองเต็มตั

มาแล้วสาม

นเป็นอย

นนั่นแหละ ส่วนเตชิตก็ทำอยู่บริษัทซึ่งเป็นคู่ค้ากัน ทำ

ยากนึกถึงพวกมั

๊ายบายเลย! หัวหน้าแผนกทรงมนุษย์ป้าย้ายเข้ามาปุ๊บทุกอย่างก็ไม่เหมื

้ามักจะเจอเรื่องร้าย ๆ ใครจะไม่เชื่อแต่ผมเชื่อแล้วเต็มประตู

รอผลพิจารณาจากสำนักพิมพ์โอกาสที่จะผ่านก็ริบหรี่ ลงขายนิยายรายตอนในแอปก็ได้แค่ไม่กี่เหรียญ ทำอีบุ๊กง่อย ๆ ขายในเว็

ไม่พูดอะไร เดาว

ีหรอกนะครับ เงินตั้งหกห

ยังดวงตาสีนิลเ

่ผมก็ได้ยินเต็มสองรูหู ฟังแล้วก็โคต

ยังไงก็ช

นดาวน์โหลดบ้างเหอะ จะถ

นสีดำตัวใหญ่อีกครั้ง ผมเพิ่งสังเกตว่ารูปวาดขนาดเท่าผนังห้

ิมะจอมร

รื่องต้องคุยกันต่อ

อ แล้วจับพนักเก้าอี้เลื่อนออก

ต้องทำสัญญาอะไรกันบาง

รับ? ผมไม่มีบ้าน ไม

” พร้อมคลี่ย

าจกมาก คงมีกลิ่นสาปคนจน

แค่ต้องทำบางอย่

างอย

เหมือนก

ไม่ใช่การทำง

เหมือนกินข้าวแล้วไม่มีเงิน

ุณเข้ามาในรูปแบบของพนักงานประ

องทำอะไรเ

รณาอีกครั้ง เขาตรึงยิ้มมุ

าสิบเก้าวันกันดีกว่

อ๊

ไรครั

อธิบายเพิ่มสั้น ๆ แล้

ๆ จังเลยครับ” ผมถา

นลุก

ายกับ

กุญแจมือ ปลอกคอหนาม หา

าสก็ได้ จะสั่งให้ทำอะไร

ิ่งทำให้ผมคิดดีเป็น

บไปตัดสินใจก็แล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยมาให้คำตอบ อ

ีขาวโพลนยิ่งขับให้ชุดสูทสีแดงรู-

ข้อเสนอของเขามาสิบชั่

ย... กั

ขาให้ผมทำอะไรบ้า ๆ บอ ๆ ล่ะ ถึงหน้าตาจะ

มล่ะ เกิดทำอะไรสัปดนอย่างการเฆี่

กนั้นเดินกระวนกระวายอยู่ในห

องเขามีชื่อบริษัทที่

ูคุ้น

วกเรากำลังใช้สินค้าจากแบรนด์นี้อยู่ ไม่ว่าจะเป็นแปรงสีฟัน ยาสีฟัน แม้แต่โถสุขภัณฑ

ดนี้วะ ประเทศนี้เป็นของไอ้โ

ง! ไม่น่

ดับเมกะโปรเจก

าไม้อัดถูก ๆ แล้วคว้าเอากระเป๋าเดินทางขนาดกลางออกม

ส่กระเป๋าเป้ พร้อมกวาดสายตา

าจ

่แล้วโ

ย่องออกจากห้อง หันซ้ายแลขวา

จะดูขายหน้าที่ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันกลับไป แต่ก

ใกล้จะตีสี่... ดึกขนาดนี้สองคนนั้นคงไม่มาจ

ว่า

ครับคุณก

ย! จะ

มายืนดักผมไว้ที

ดแล้ว