Oops! สะดุดรัก...พ่อเลี้ยงขา

่งรออยู่บนเก้าอี้พลาสติกแข็งๆ จม

หม?” เสียงจากข้

ร.โจ เดินเข้ามาหา เขาเป็นหมอท

ีน้ำตาลละมุนและเขาดูฉลาดมาก

กขึ้น “เขาด

้างๆ เธอ เธอนั่งลง เ

ูเหมือนจะไม่มีลิ่มเลือ

เป็นอะไร

ยังไม่รู้” หมอหยุ

ารตรวจทุกอย่างเป็นลบ” สีหน

เรา เราไม่ทราบสาเหตุแน่ชัด เรารู

ากมุมมองด้านสุขภาพ พ่อของหนูสบายดี แต

ความทรงจำแ

ข้าใจ” น

ิ้มอย่า

่อของหนูอธิบายวิธีขี่จักรยานได้

ิธีขี่จักรยานเมื่อใด เขาจำ

หนูไม่ได้

ทรงจำของพ่อ สิ่งเดียวที่เขารู้เกี่ยวกับ

“พ่อจะกลับมาจำ

ันพรุ่งนี้พร้อมกับความทรงจำทั้งหมดห

งทีอาจ

น้ำตาเริ่มคลอเบ้า

ยซ้ำว่าหนูเป็

อบนไหล่ของเ

มอย่าให้ข้อมูลกับเขามากเกินไป เขาก

ล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับชีวิตประจำวั

ันเขามากเกินไ

หน้าอย่

บบาดเจ็บหรือ

อตกจากบันไดและหมดสติไปนานมาก แต

สติไปนา

อพ่อตอนที่กลับมาจากโรงเรียน

ที่เขาสูญเสียคว

้าเป็นเมื่อสองสามปีก่อน ก็คงไม่มีอ

“มาสิ เขากำลังรออยู่

รงข้ามฉันมีกระจกเงา คนแปลก

ลัว หลุมที่ควรจะเติมเต็มด้วยอะ

ลกหน้าที่มองกลับมาที่ฉันดูร

ของเขา ความสิ้นหวัง

พูดด้วยเส

ากคนแปลกหน้าใ

ผม เด็กผู้หญิงที่บอก

ในกระจกและมองคน

ผมอยู่หรือเปล่า นี่เ

เบาลงและเต็มไ

ิงคนนั้นแล้วถามว่า "หนูเป

ตาไหลอาบแก้ม ฝรั่งหนุ่มร่างก

ายตาของเขา เธอมีผมตรงยาวสีดำส

ย่างชัดเจน เธอตัวเล็ก บอบ

วงตาของเธอจ้องมองฉัน ฉันเห็นความเจ็บ

่าหนูชื่

่ะ” เ

ื่อว่

ีร

ปกคลุมด้วยค

ับบ้านกันเถ

กหน้า

ถก็เคลื่อนออกจากตัวอาคารโรงพยาบาล

ถานที่ที่เขาอยู่นี้ล้วนเป็นของใหม่และ

้อย มีห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที

นพื้นที่ที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ทั้งห

กกระเป๋ากางเกงยีนส์และจ่า