วาสนาชะตารักมังกร

ด้วยการยึดอาชีพชาวประมง ซึ่งเมืองเฟยเยี่ยนั้นจัดว่ามีทัศนียภาพที่สวยงาม นับเป็นหนึ่งในสิบสวรรค์ของบรรดาคนในเมืองหลวง

ื่องจากช่วงนี้เป็นช่วงที่มีลมมรสุม ส่งผลให้คลื่นลมแรง เรือสำเภาลำเล็กในตอนนี้กำลังโครงเคร

์! โ

เริ่มลืมตาตื่นตามวิถีชีวิตชาวชนบท อาทิตย์ยามเช้าลอยสูงขึ้น ทอแสงอ่อน ๆ จับเสี้ยวหน้างามพิลาศล้ำ ดวงหน้าเกลี้ยงเกลากระจ่างหมดจด ริ

ลาตั้งแต่ตะวันยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้า อี้เฟยเป็นสตรีที่มีนิสัยอ่อนโยนและอ

ดวงตาสวยก็ไปสะดุดที่ริมชายฝั่ง ซึ่งตรงนั้นเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างที่รูปร่าง

นั่นคนใช่หร

ในน้ำจะมีคนไ

อยอยู่มันเหมือน

และเมื่อเพ่งมองดูดี ๆ ก็เริ่มที่จะคิดเหมือนกับบุตรสาวแล้วว่าตรงนั้นมีคนลอย

น้าเป็นคนจริง ๆ สองพ่อลูกทำหน้าตาตื่

ย เขายังมีชีว

ยดึงคนที่ลอยมาติดโพงพางขึ้นมาบนบก และเมื่อดึงขึ้นมาได้ อี้เฟยก็พยายามจับชีพจรเพื่อตร

เต้นอ่อนมาก ลูกคิดว่าเราควรพาเข

เป็นฝ่ายอุ้มชายผู้ที่กำลังหมดสติขึ้นมา

บ!

นแพหลังกะทัดรัด แสงแดดก็สาดส่องลอดผ่านช่องว่างของไม้ยืนต้นเตี้ย

ของกระหม่อมเอาไว

วยด

่งวันเต็ม ๆ จนผู้ที่กำลังต้มยาอยู่ข้างนอกต้องรีบวางม

นมาจากน้ำกำลังจะพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้น แต่ทว่าใบหน้ายังคงซีดเซียว ดว

เดี๋ยว

่ยถาม ใบหน้าซีดขาวแสดงออกถึงควา

ในเมืองเฟยเยี่ย ข้ากับบิดาเห็นว่าเจ้าลอยน้ำมาติดอยู่ท

จากข้าแล้ว เจ้าช่ว

ลอยเข้ามาทำให้บรรยากาศหม่นหมอง อี้เฟยจึงพยายามเปลี่ยนบรรยากาศโดยการ

่อว่าอะไรอย

่อว่าเ

ง แล้วเจ้า

ที่ยว แต่เมื่อมาถึงเมืองเฟยเยี่ยก็ป

อรักษาตัวให้หายดีก่อน ถ้าหายดีแล้ว ข้าจะ

ณเจ้ากับบิดาท

ไปต้มยาให้เจ้าต่อก่อนก็แล้วกัน ส่วนเจ้าก็นอนพักผ

พัฒนาขึ้นไปด้วย เนื่องจากทั้งสองอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดทั้งเวลา จะแยกจากกันก็เฉพาะตอนนอนเ

้ว อี้เฟยก็หันไปเอ่ยถามบุรุษข้างหลังตนท

ปลาเป็นด

อบชวนเหล่าสหายออกตกปลาด้วยกันอย

ทำงานทำการอันใดอย่างนั้นเหรอ ท

ที่ได้รับมรดกตกทอดมาจากตระก

้เฟยรู้สึกตะหงิดใจ แต่ก็มิได้ถึงกั

ว่าเจ้าดูไม่เหมือนสาม

อีกฝ่ายเลิ่กลั่ก ทำตัวไม่ถูก มีท่าทีประหม่าอย่

าก็คือเถ้า

งจึงลอบพ่นลมหายใจพรืดราวกับได้หลุดพ้นกับอะไรบา

่การค้าเล็ก ๆ เท่านั้นเจ้าอย่า

นฮ่องเต้ แต่ดันเกิดเหตุการณ์เรือล่มขึ้นมาเสียก่อน และที่เกอหลงไม่พูดความจริงนั้น ก็เพราะว่าเขาเริ่มจะรู้สึกดีกับบุ

ยเรือไปตรงน

ด้

ัวเรือ หยิบไม้ไผ่ที่วางอยู่มาปักไปที่เลนใต้น้ำส่วนอีกมือนั้นก็ยกสุ่มจับปลามาปักลงไปในน้ำเช่นกัน แต่จังหวะที่จะดึงสุ

! ว๊

าก สองคนสบสายตากัน แต่ดูเหมือนว่าใบหน้าสากจะไม่หยุดนิ่ง ค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้ใบหน้าเนียนสวยเรื

งแก้ม ส่วนเกอหลงก็ยกมือลูบต้นคอ ริมฝีปากยกยิ้มอย่างเขิน ๆ เหตุการณ์ครั้งนี้เหมือนย้ำเตือนให้เกอหลงรู

ังหน

ะ

ินทางกลับ ระหว่างทางต้องเดินลัดเลาะภูเขาลูกหนึ่งเป็นปกติ แต่วันนี้ไม่เหมือนกับทุกวัน เพราะอี้เฟยมีอาการเจ็บที่ข้

ด้เดินตามมาจึงหยุดแล้วหันหลังกลับไปมองทันเห็นตอนที

จ้าเป็

กันเถอะ ข้าไหวแค่เ

้ข้าด

่ต้

าดื้

กและยอมให้อีกฝ่ายก้มลงดูข้อเท้าของตนเองแต่โ

โอ

แล้วทำไมไม่รีบบอก ข้าจะไ

เถอะ ถึงเรือนแล้วข้าจะเอายา

ปได้อย่างไร ลุกขึ้น เ

ไม่ต

มาเถอ

ัวตั้งท่าให้คนเจ็บขาขึ้นหลังตนมา และหนทางที่เหลือต่อจากนี้เกอหลงก็เป็นฝ่ายนำพาอี้เฟยไปยังจุ