สะใภ้ใบ้
ดี๋ยวนี้ ใบหน้างามเวลานี้ไม่มีรอยยิ้มเลยสักนิด ดวงตาคู่หงส์ฉายแววจริงจังเสีย
วพรุ่งนี้ข้า
ไม่ต้องมา! แต่น่าเสียดายที่ทำได้แต
หยาเอ๋อร์อีกแล้วหรือไง
ถือไม้เดินเข้ามาช่วยไล่หลี่เจียงหนานอีกคน เมื
้าลู่ซืออย่างกระตือรือร้น พร้อมยกมือขอบคุณอย่างจริงใจ ครอ
ั้งหน้าถ้ามันมาก่อกวนอ
มีเพียงเรียกเหยา ๆ ตามสามีปัญญาอ่อนของนางเท่านั้น ไป๋ซือเหยาส่ายหน้า นางไม่สะดวกใจจะกินของคนที่คิดจะครอบครองนางเช่นนั้นแน่ นางพยายามอธ
้าลู่ซือเท่านั้นที่ช่วยเหลือนางและพูดแก้ตัวให้ แต่ปากเดียวหร
ีกครั้ง แต่คงจะเรียกบ้านได้ไม่เต็มปากนัก น่าจะเรียกว
จะให้นางเกิดใหม่ทั้งทีไยไม่ส่งไปเกิดในที่ดี
ห้อภัยเซียนเฒ่านั่น อย่างน้อยนางก็ไม่อดตาย นาง
้ง แต่เรื่องใช้แรงงานอีกฝ่ายก็ช่วยงานนางเช่
้าไปหานางเพราะหิวข้าว เพราะปกติร่างนี้จะตื่นเช้ามาทำอาหารแต่เพราะนา
บ้าน ดวงตาคู่งามมองเด็กหนุ่มอย่างประหลาดใจ ในมือของหลิวโม่เยี
ตาใสกระจ่างราวกับไม่เคยมีเรื่องใดทำให้แววตาคู่นี้หม่นหมอง ท่าทางไร้เดีย
ยนเสื้อผ้าเ
ยักหน้ารับก่อนจะเอ่ยบอกนางด้วยแววตาคาดหวัง ยิ่งเห็นแววตากระ
นนี้เรากิน
ตัวใหญ่ไปจัดการในห้องครัว เครื่องใช้ในครัวแทบไม่มีอะไร
หอมมาทำน้ำแกงด้วย เมื่อเด็ดผักที่จะทำอาหารในวันนี้มาแล้
่งจึงใช้เวลานานกว่าปกติ โชคดีที่นางได้ความชำนาญจากร่
ีแค่เกลือเท่านั้น เห็นทีพรุ่งนี้คงต้องเข้า
นางมีเงินเพียงสามร้อยอีแปะเท่านั้น คงต้องไปสำรวจดูร้านขายสมุนไพรว่
ะบุช่วงเวลา ประมาณ 1 ชั่วยาม เท่ากับ 2
างมองอย่างฉงน มองเห็ดหอมสีทองอร่ามที่ลอยอยู่ในน้ำซุปแล้วท
งสดใส ยิ่งน้ำซุปนางใช้น้ำจากมิติสว
แววตาสั่นไหวไปมาไม่คิดว่ามันจะอร่อยมากมายเช่
างจะเอาออกไปซี้ซั้วไม่ได้แล้ว และคงต้องระมัดร
ๆ หอ
ดวงตามองไปยังหม้อซุปที่เดือดอยู
าหัวจุ่มลงไปในหม้อร้อน ๆ อย่างนี้ แววตาคู่นั้นเศร้าสลดลงมองนางอย่างน่าสงสา
างนอกเลย เดี๋ยวจะได้กินแล
ียมจานสองชุดพร้อมชามใบใหญ่มาตักซุปปลาให้หลิวโม่เหยียน ก
ซึ่งใช้เวลาไม่นาน ก่อนจะยกออกไปวางบนโต๊ะ
ระวังร
่ายทว่าอร่อยจนแทบใจละลาย ผักของเหล่าเซียนอร่อยจริง ๆ แค่เกลือยังอร่
..อร่
ก็กินเ
่เหยียนก็หามาเอง ฉะนั้นเขาต้องกินเยอะ ๆ และร่า
ๆ ก็กิ
ายของความสุข ภรรยาของเขาดีจริง ๆ ทำอาหารอร่อยให้
ท้องเขาก็กลมจนดิ้นไม่ไหวแล้ว
ดก็ไว้
้ ร่างเดิมเลี้ยงสามีในนามเหมือนน้องชายคนหนึ่ง ตอนนี้นางไม่แปลกใจแล้ว เ
วนหลิวโม่เหยียนนั้นได้ออกไปเที่ยวเล่นกับเด็ก ๆ ในหมู่บ้าน
ิวโม่เหยียนว่ายน้ำเป็นจึงไม่กลัวว่าจะตกน้ำ เรื่องที่ได้ปลามานาง
วงตาเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อสายตา ผักกาดขาวหัวใหญ่ที่นางเด็ดออกไปตรงมุมหนึ่งก่อนห
อนหน้านี้ สิ่งที่เห็นตอนนี้ทำให้นางมั่นใจได้แล้วว่า
นตัวเอกแมรี่ซู[ แมรี่ ซู [Mary Sue} คือตัวล
องมหัศจรรย์เช่นนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องโชคร้ายหรือโชคดีขอ
่ออาบน้ำเพราะร่างนี้ไม่สบายจึงไม่ได้อาบน้ำหลายวันแล้ว แต
ี่จวนตระกูลไป๋ก็ใช่ว่าจะได้อยู่ดีกินดี มีแม่เลี้ยงใจร
่างน่าสารยิ่งนัก แต่ไม่เป็นไรนางจะตอบแทนความคับข้องใจนี้ให้เ