สะใภ้ใบ้
ยหลั่งไหลเข้ามา ความรู้สึกแรกเธออยากจะกรีดร้องต
อย่างเธอถึงกลับพูดไม่ออก เพราะร่างนี้อายุเพียงแค่สิบเจ็ดปีเ
ในร่างนี้แล้ว ทำให้เด็กหนุ่มนั่
นักเพื่อสอบเข้ามหาลัยดี ๆ แต่ในยุคนี้กลับมีสามีและลูกแล้ว โชคดีที่ร่า
ไปได้อีกแล้ว ต่อไปนี้คงต้องยอมรับตัวตนนี้ให้ได
า ๆ
างเขย่าไปมา แม้จะพึ่งตกลงปลงใจกับตัวเองแต่ก็อดที่จะตกใจไม่ได้
เหยี
มีเพียงแค่ปากที่ขยับตามแต่ไม่มีเสียงออกมา ความทรงจำบอ
ุสิบขวบ ทำให้ความทรงจำหายไปกลา
นเมืองหลวง แต่เพราะสติปัญญาเหมือนเด็กคนหนึ่ง เมื
่นี่เป็นหมู่บ้านเก่าของฮูหยินผู้เฒ่า แต่ที่ไป๋ซือเหยาเรียกอย่างไม่แน่ใจเพราะนางมองเห็นชายหน
หย
มา นางพยายามมองรูปลักษณ์กายหยาบของคนตรงหน้าจึง
าไปหาอะไร
างเลิกคิดเรื่องนี้ก่อนจะรีบลุกเข้าไปในห้องครัวในความทรงจำ ชีวิตของทั้งคู่ ค่อนข้างลำบากเพราะถูกส่งมาที่ทุรกันดารเช่นนี้ โดยได้เงินมาเพียงเล็กน้อย และใช้จ่ายช่วงมาอยู่แรก
ญญาอ่อนของตนเอง อาจเพราะร่างนี้ก็ผ่านความยา
กับข้าวที่เหลือเพียงน้อยนิด โชคดีที่ร่างนี้ชำนาญทำให้นางรู้สึกคุ้นเค
ใหญ่ให้หลิวโม่เหยียนและตักชามเล็กให้ตนเอง พร้อมยก
้องครัวและหนึ่งห้องโถงเท่านั้น บ้านหลังเ
า ๆ
ีภรรยาที่แสนงดงาม ดวงตาดอกท้อคู่นั้นมองภรรยาอย่างหลงใหล พร้อมคาดหวังจะกลืนโจ๊กที่ตนป้อนให้ ไป๋ซือเหยามองภาพตรงหน้าอย่างลำบ
ากิน
ินข้าวในส่วนของตนเองเงียบ ๆ พรางครุ่นคิดว่าต่อไป
กินอิ่มแล้วหลิวโม่เหยียนก็
ม่ไปซึ่งอีกฝ่ายดูเหมือนจะลังเล นางจึงส่งยิ้มให้ ห
ากไปแล้ว นางจึงรีบกลับมายังห้องนอนพร้อมคิดถึงพู่กันวิเ
ะท่อมไม่ได้มิดชิดนัก เมื่อพิจารณาแล้วก็ไม่รู้ว่าพู่กันนี่ไว
องไห้ไม่ออก เพราะมันบอกให้นางเข
ึกไปถึงมิติสวรรค์ของนาง ทันใดนั้นนางก็มาปรากฏในสถานที่ค่อน
ที่แห่งนี้กว้างขวางเป็นอย่างมาก นับด้วยสายตาประมาณห้าสิบหมู่[
ก่อน แต่น่าแปลกเพียงแค่มองกลับมีชื่อปรากฏขึ้นเหนื
าเดินไปดูผักกาดขาวที่อวบอ้วนน่ากินตรงหน้าอย่างสนใ
กมาชิมหนึ่งลูกดวงตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึง รสชาติหวานมา
ี้เป็นของเหล่าเทพเซียนจึงทำให้รสชาติอร่อยเหนือธรรมชาติเช่นนี้ หลังจากสำรวจผักผลไม้ในมิติสวรรค์เรียบร้อย
เคยอ่อนเพลียกลับรู้สึกมีเรี่ยวแรงมากขึ้น และย
ได้ แต่หลังจากอายุได้แปดขวบ นางตกใจที่เห็นฆาตกรสังหารมารดาตนเองต่อหน้าต่
อกไปก่อนยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น ตรงหน้านางคือพรานป่าในหมู่บ้านหลิวซานแห่งนี้ อีกฝ่ายกำลัง
บ่อยครั้ง ไป๋ซือเหยาไม่ได้รู้สึกแปลกใจถึงแม้ร่างน
กอึดอัดใจไม่น้อย ร่างเดิมเองก็ใช่ว่าจะยินด
นนี้ข้าเอาไก่
่นมาตรงหน้า ไป๋ซือเหยาใช้ภาษามือที่ร่างเดิมเคยใช้เป็น
ข้างเลวร้ายมากแล้ว เพราะนางพูด
อะ เจ้าผอ
ลัวยิ่งกว่าเดิม ดวงตาคู่คมมองหน้าอย่างเปิดเผยว่าสนใจนางจริง ๆ และพร้อมที่จะรับน
งใหลจนอยากได้นางไปเป็นภรรยาของตนเอง ซึ่งทำให้นางส่
จ แม้จะใช้ภาษามืออีกคนก็ไม่สนใจ จับมือนางเอา
อกให้กลับไปและไม่ต้องมาอีก เมื่อบอกจบนางก็ถอยหลังพร้อมปิดประตูหนีดื้อ ๆ อย่างนั้น คุยกั
เจ้าอยากหย่ากับเจ้าปัญญาอ่อ
หายขัดใจ ทันใดนั้นพู่กันก็ลอยออกมาจากตัวนางก่อนจะเปลี่ยนเป็นกระ
ดประตูออกไปอีกครั้งด้วยท่าทางแน่วแน่ ว่าอย่างไรวัน