หวางเสี่ยวเหยา นางร้ายปลูกผัก

ยที่หวางเสี่ยวเหยาสร้างขึ้น

่อที่ประเทศจีน (บางทีอาจเป็นเพราะถูกค่อนขอดว่าเขียนนิยายจีนเก๊ เสินเจิ้นก็เป็นได้ แต่พอไปถึงนางก็ยังคงเขียนงานจีนเก๊ๆ อีกอยู่ดี เพราะมันไม่ได้ข

ที่สถานกา

บ้านยังมีหยดน้ำพร่างพราย พื้นดินเต็มไปด้วยแอ่งน้ำเจิ่งนอง ผู้คนในเมืองเริ่มกางร่มออกมาจับจ่ายซื้อข

ับที่สำนักฝึก

นเรือน บางคนเช็ดพื้น บางคนก็กวาดใบไม้ ผู้ที่สบายที่สุดเห็น

่นๆ กำลังทำงานกันอย่างวุ่นวาย คนผู้นี้มีใบหน้าเอิบอิ่มแต่ดวงตากลับฉายแววกังวลตลอดเวลา เขารู้แก่ใจดีว่าบุตรีเพียงคนเดียวเป็นโรคประหล

้าบ้าง นางกลับมาท

งกำลังจะเดินผ่านหน้าไป ชายวัยกลางคนได้ยินเช่นนั้

อยฝีมือเก่งกาจ ท่านประมุขอย่าได้กังว

าะคำตอบที่ฟังแล้วไม่นำพาให้สบายใจ พลันนั้นศิษย์รองที่ยกลังอาวุธออกม

ท้าถางส่งคำเตือนมายังสำนักของเรา เรื่องเก็บค่าคุ้มครองจากชาวบ้านขอรับ แต่พอรู้ว่าใต้เท้าออกไป

รรยา ทว่านางกลับไม่เคยใส่ใจ ส่วนมือปราบผู้นั้นก็หาใช่จะพิเศษกว่าชายใดมากนัก แค่เพียงเป็นคนที่มีรูปร่างหน้าตาดี มีฐานะและเป็นบุตรชายในตระกลูเศรษฐี จะว่าไปแล้วมีผู้ชายอีกมากที่เทียบเคียงรัศมีของถางจื่อฉวนได้ ย

ที่เพิ่งเดินเข้ามาได้ คนผู้นี้แอบมีใจให้เหอรั่วเหวินมาช้านาน เขาพยายามแสดงออกให้นางรับรู้หล

ห้ข้าออกไปตามน

ว่านางก็ไม่เคยจดจำมาใส่ใจ พูดเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวาเสียอย่างนั้น บางทีอาจจะต้องโทษสายเลือดดันทุรังและดื้อดึงของตนเองที่ไหลเวียนอยู่ในกายนางก็ได้ พอคิด

างไรแต่เขาก็ยังรักและ

ประมุขสำนักให้นางดูแลสานต่ออีกด้วย เหอเ

กว่าเกิดเหตุร้ายขึ้น

วางใจ คุณหนูต้อ

้นรู้ว่าเขามีใจให้บุตรีของตนจึงไม่คิดจะเปิดโอกาสให้อยู่กันตามลำพัง แต่ถึงจะรู้ว่าอุปสรรค์ใหญ่ที่ขว

ายเคลื่อนที่ เสียงร้องบอ

ว ท่านประมุขน้อย

งวลเช่นนี้เพราะรู้ว่าผู้คนจำนวนมากมองสำนักเย่วเหมินคล้ายเป็นกลุ่มคนอันธพาล มีคนจำนวนไม่น้อยที่ต่อต้านจนสำนักมื

ตกตะลึงกับสภาพเนื้อตัวของท่านประมุขน้อย หญิงสาวเดินเท้าเข้ามาด้วยอาการเหนื่อยหอบ อาภรณ์เปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยคราบโคลน ม

นกับเจ้า! ” ประมุขใหญ่เด

ปากขึ้นคล้ายยิ้มขำ ทว่าไม่ใช่ จากนั้นกายนางก็ทรุดฮวบลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ย

บอกข้ามา เดี๋ยวข้าจะส่งคนไ

ร้อนรน ส่วนคนในอ้อมแขนของเขาก็ย

้าทั้งนั้น ข้าทำตั

ฝนเกิดขึ้นทางตะวันออกของตัวเมือง แล้วนางร้ายเหอรั่วเหวินก็เดินทางไปขัดขวาง แต่แล้วก็เกิดฝนตกหนักขึ้นเพื่อไม่ให้นางร้ายเข้ามาเป็นก้างขวางคอได้สำเร็จ พระเอกนา

ป แถมที่พื้นยังเต็มไปด้วยอุจจาระวัวควายที่ทิ้งไว้เรี่ยราด ไม่ทราบว่าชาวไร่ชาวนาบ้านใดปล่อยวัวปล่อยควายมากินหญ้าแถวนั้น การคลานไปกับพื้นตะป

นางเปิดฝาแล้วเทพรวดเข้าปาก ในใจคิดเพียงว่า

าแหล่งที่มาของยารักษาอาการนี้อีกด้วย นางจะต้องไม่มีจุดจบแสนเอน็จอนาถเช่นเดิม ส่วนผู้ชายคนนั้นนางไม่สนใจอ

ดินเท้ากว่ายี่สิบลี้เพื่อกลับมายังสำนัก ระหว่างทางนางยังต้องพยายามหลบหลีกจากถนนหลักเพราะอับอายผู้คนเหลือเกิน กลิ่นมูลสัตว์ที่ติดมาตามเ

ะการแต่งกายนางก็รู้ได้ในทันทีว่าคนผู้นี้คือบิดาของเหอรั่วเหวินนั่นเอง นางจำรูปร่างหน้าตา ลักษณะท

ข้ากลับ

วินเอ๋อร์ลูกพ่อ… กลับมาก่อนฟ้ามืดได้ก็ดีแล้ว แต่ตอน

ีเรื่องสำคัญที่ต้อ

่งขึ้นมาทันควัน ที่กวาดใบไม้อยู่ก็กวาดอย่างมุ่งมั่นราวกับจะถอนหญ้าขึ้นมาด้วย ส่วนคนที่จัดการกับแอ่งน้ำขังอยู่ๆ ก็ใช้พลังปราณผลักน้ำให้กระเซ็นออกไป สาวใช้ก็ไม

วยพาคุณหนูไปพ

้วยความเต็มใจ “ข้าน้อย

า ทว่าพอได้เห็นหน้าเขาเท่านั้นน

จะหน้าตาดีราวกับเทพประทาน แต่พอเป็นตัวประกอบขึ้นมา ทุ

นของประมุขเหอก็ค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นยืน “ไ

้เหตุใดประมุขน้อยดูแปลกประหลาดยิ่งนัก นับตั้งแต่ที่ยอมปล่อยให้เนื้อต

่สองอย่างเท่านั้นคือรูปโฉมโนมพรรณงดงาม อีกทั้งยังเก่จกาจในด้านวรยุทธ์จนยากจะหาผู้ใดเทียบเคียง ชายหนุ่มในสำนักจึงไม่กล้าคิดจะเกี้ยวนาง เหลือเพียงหวังซูจิ้งเท่

ถีชีวิตของนางร้ายโดยสิ้นเชิง นางจะเปลี่ยนให้ร่างนี้เป็

รเปลี่ยนแปลงตัวเ

ามวยไว้ครึ่งหนึ่งและปักปิ่นประดับงดงาม เรือนผมที่เหลือปล่อยยาวสยายระบั้นเอว เนื้อตัวประพรมด้วยเครื่องหอม บนใบหน้าประแป้งนวลแ

อเจ้าคะ แต่งกายงดงา

ยิ้มขึ้นด้วยความพึงพอใจ สองมือประสานกันไว้ที่ด้านหน้า ก้าวเท

ี่ยนแปลงชีว

กกว้างตกตะลึง ‘เพ้