หวางเสี่ยวเหยา นางร้ายปลูกผัก

นางร้ายฉบ

ว้างขวางที่ใช้เป็นที่ประชุมของสำนักเย่วเหมิน ศิ

่านประมุขน้อยกล่าว

์ตาสีถ่านกวาดมองศิษย์ในสำนักที่ยืนเข้าแถวตอนตรงกลางห้อง ก่อนจะหยุดส

าข้าจะไปจ

งพรวดออกมาทันที เหอเจียจวิ้นเงย

เจ้า โดนฝนมาเมื่อวานจับไ

ียสติเจ้าค่ะ ข้าเพียงแต่คิดว่าข้าควรจะไปรักษาอาการประหลาดเสียที เรื่อ

น “ไฉนเลยจึงคิดว่าสำนักเย่วเหมินแห่งนี้จะปกป้องเจ้าไม่ได้ หากข้ายัง

ังคิดต่างออกไป พวกนางละมือจากการปัดเช็ดทำความสะอาดสิ่งของแล้วลอบมองตากันก่อนจะทำตาลุกวาว ส่วนบรรดาศิษย์ในสำนักพากันว

ำเร็จข้าจะได้นำมันมาให้ท่านพ่อด้วยยังไงล่ะ ท่านพ่อไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยของข้า ต่อไปนี้ข้าจะมีชื่อเรียกว่า ห

อีกาตัวใดมาบอกเจ้างั้นหรือ เหลวไหลทั้งเพ ถ้าต้องการแค่ยารักษาอาการก็สั

ไรล่ะ ก่อนนี้มีเพียงท่านหมอในเมืองหลวงมาตรวจข้าเท่านั้น ไม่แ

รุงยา ขนาดศิษย์ของตัวเองยังต้องให้ร่ำเรียนกับบุตรชาย ตาเฒ่านั่นไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะสอนสั่งด้วยซ้ำ เจ้าลืมเรื่องนี้ไปเสียเถอะ อยู่ที่นี่รับช่วงเป็นประมุขต

าเมื่อวานข้าต้องทุกข์ทรมานเท่าใดกว่าจะดื่มยาได้ ปัญหาของข้ามิใช่เรื่องผู้ชาย แต่คือการขาดยาหรือ

ือให้เลยทีเดียว วันนี้ท่านปร

นูอยากหายตัวไปที่ใดก็เรื่องของนาง ต่อไปนี้พวกเขาจะได้ฝึกวิชากันอย่างสบายๆ เสียที จะมีคนที่คิดเสียดายก

ในสำนักปรุงยาด้วยฐานะใด ที่นั่นมิใช่โรงหมอ อีกทั้งการเดินทางไกลก็แสนยากลำบาก ไปแล้วจะรักษาโรคได้หายขาดหรือไม่ก็ยังไม่รู้ เรื่องยาอายุวัฒนะข้าไม่คาดหวังเลยจริงๆ หา

ระมุขเป็นผู้มองการณ์ไกลเยี่ยงนี้ ไม่น่าเชื่อเ

ดจาประหลาดยิ่ง แต่ไหนแต่ไรมาไ

ย่างเข้ามาที่นี่อีกครั้งข้าจะทำให้สำนักเรายิ่งใหญ่และเป็นที่เลื่องลือ ข้าจะเปลี่ยนให้ผู้คนหันมาให้ความเคารพสำนักเย่วเหมินด้วยความเล

ฮ้

ินวนไปรอบตัว นางกล่าววาจาด้วยความมุ่งมั่นและมีสาระเช่นนี้ เหตุใดบิ

งหน้าตาของ หานเจี้ยนหยี บุตรชายของตาเฒ่านั่นใช่หรือไม่ กล่าวมาเสียยืดยาวเพราะเหตุใดกันแน่ ข้าได้ยินว่าคุณชายผู้นั้นเด

หากบิดาจะเห็นว่าน

จที่บุตรีนึกเปลี่ยนใจ นักเขียนสาวพลางคิด ‘นี่ข้าใส่

ให้ผู้ใดมองนางด้วยสายตาหยามเหยียด หรือนึกรังเกียจในความร้ายกาจอย่างที่เคยเป็น นางจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการเป็นคนที่น่าเลื่อมใสคนหนึ่

ยหน้าไม่เห็นด้วย เหอเจียจวิ้นเ

ได้ขาด ซื้อมากๆ เข้ายังได้ยาบำรุงแถมมาอีกด้วย หากว่าเจ้าชื่นชอบเขาจริงๆ ข้าจะส่งแม่สื

งไม่สามารถเล่าไปตามตรงได้ว่าตนเองจะต้องตายเข้าสักวัน ชะตาชีวิตเดิมถู

งข้า ถ้างั้นข้าจะเอาบ่าวร่วมเด

ฟังอยู่เป็นล

้วรีบรุดวิ่งเข้าไปลากร่างของเพื่อน คนที่แสร้งเป็นลมก็ยอมถูกลากไปกับพื้น ถูลู่ถูกังไปครู่เดียวสองคนนั้นก็หายว

บหน้าอิ่มเอิบของบิดาในทันที “หรือไม

หลุบตาลงต่ำ มองสำรวจพื้น มีแต่หว

มเลิศเลอเป็นพิเศษอย่างที่ไม่น่าเป็นไปได้มิใช่หรือ เหตุใดผู้คนใกล้ชิดจึง

ใจของเขามาจากนางเอกของเรื่อง บัดนี้นางอายุสิบเจ็ดปีแล้วแต่ยังไม่ได้แต่งงาน แม้นว่าจะมีหน้าตางดงามยิ่ง เหตุที่เป็นเช่นนั้นนักเขียนส

งมาสืบหาเอาเอง รวมทั้งเนื้อเรื่องในช่วงที่

ในเมื่อทุกอย่างเป็นเช่นนี้ก็ช่วยไม่ได้ มีเพื่อนร่ว

้ามเจ้าไม่ได้สินะ แต่ไหนแต่ไรมาเจ้าก็เอาแต่ใจตัวเองมาตลอด ไม่อย่างนั้นป่านนี้เจ้าคงจะได้ออกเรือนไปน

เหวินกลับฉีกยิ้มกว

าสัญญาว่าจะรีบรักษาตัวให้หายแล้วกลับมา

างจะเตรียมตัวมาพร้อมออกเดินทาง ทำราวกับว่าอย่างไรเสียเขาก็ต้องให้อนุญาต หรืออีกนัยหนึ่งก็

ก็รีบวิ่งไปคว้าข้อมือหวังซูจ

บของแล้วรีบไปก

อ ถึงแม้ว่าจะยังไม่แน่ใจนักว่าฝ่ายนั้นจะให้อนุญาตหรือไม่ทว่าเท้าของเขาก็เดิน

อตัวดึงมือชายหนุ่มให้วิ่งตามไป เหล่าศิษย์ที่ยืนเข้าแถวเรียงกันอยู่ต่างพากันถอยฉ

จ้าด้วย ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าไปกัน

ล้วก็ให้รีบต

ียจวิ้นเพิ่งตั้งสติได้จึงรีบวิ่งตามมาที่หน้าเรือนเพื

หนีไปหาผู้ชายกันแน่นะ ลูกข้าหนอ..