หวางเสี่ยวเหยา นางร้ายปลูกผัก

เข้าร่างด

กุบกั

สียงเม็ดฝนตกกระทบพื้นทำให้สตรีที่นอนสะล

ย่างเร็วรี่ และหากนางยังอยู่ตรงนี้จะต้องเกิดเหตุสลดขึ้นแน่นอน หญิงสาวจึงพยายามขยับกายหมายจะออกไปให้พ้นทาง แต่แล้วก็กลับพบว่าตนเองไร้เรี่ยว

้หย

ถนน รถม้าก็ถูกบังคับให้ช้าลงอย่างเฉียบพลัน ผู้โดยสารที่นั่งมาในรถต่างร

๊า

อาการหนาวสั่นเท่านั้นที่ยังจู่โจมนางตลอดเวลา สตรีผู้เดียวดายกลางถนนจึงลืมตาขึ้นอีกครั้ง คราวนี้นางเห็นสารถ

้นกับเจ้า เหตุใดจึ

าวเหลือเกิน…

ูน่าสงสาร นัยน์ตาของนางหม่นแสงฉายแววทุกทร

ที่ผ่านมาจึงพบว่าสตรีนางนี้คือ เหอรั่วเหวิน คุณหนูจากสำนักเย่วเหมิน ผู้โด่งดัง พลันนั้นคำถามมากมายก็ผุดขึ้นในใจชายหนุ่ม ‘เห

ราวไข่มุกบัดนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยคลาบโคลน กายนางเย็นเยียบดูแล้วรู้สึกเวทนายิ่งนัก นึกอยากจะช่วยให้ค

ั้นหรือ เหตุใด

่างรถม้าเยี่ยมหน้าออกมามอง สารถีหนุ่มจ

ังต้องการความช่วยเหลือขอรับ คุ

เอาไว้ตรง

่ได้เยี่ยมหน้าออกมามองแม้เพียงนิดแต่กลับตะโกนตอบด้วยน้ำเสียงแข็

ไม่ส่งให้เหน็บหนาวได้

อร

้ ชายหนุ่มจึงค่อยๆ อุ้มร่างไร้เรี่ยวแรงและเปียกปอนขึ้นจากพื้น เขาพานางไปหลบไว้ที่ข้างทางแล้วรีบ

กหน้าออกมาจากหน้าต่าง นางตะโกนบอกผู้ที่นอนขด

อย่างเจ้าควรจะรีบตายๆ ไ

ดหน้าหนีไปก่อนที่บานหน้าต่างจะถูกปิด ไม่มีโอกาสให้ผู้ที่ถูกต

ปล่าด้วยความรู้สึกงงงัน พอเริ่มประ

นกันเล่า ข้าคือหวา

่ากลับเป็นนางต่างหากที่มีความเป็นมาที่ยากยิ่งจะอธิบ

ีโรติกและเต็มไปด้วยฉากเลิฟซีนอันร้อนแรง หวางเสี่ยวเหยาได้บรรยายเอาไว้ว่านางร้ายผู้นี้มีหน้าตางดงามอีกทั้งยังมีวรยุทธ์เก่งกาจ

ขึ้นทุกครั้งเมื่อกายนางต้องสายฝน หรือหากฝนตกเมื่อใดนางจะหนาวสะท้านและพาลหมดเรี่ยวหมดแรง นางประคองชีวิตตนเองมาได้ด้วยการ

ท่านั้น เหอรั่วเหวินจะถูกใครบางคนสลับยาพิษแทนยาบำรุงและแก้อาการหนาวสั่นที่นางต้องกินเป็นประจำ

้นที่ให้กับการดำเนินเรื่องในด้านอื่นๆ มากนัก ตัวละครที่คิดขึ้นจึงเต็มไปด้วยความไม

ับเพื่อจะวางขายจนกระทั่งลืมเลือนเรื่องการพักผ่อนของตนเอง เมื่อสภาพร่างกายทรุดโทรมหนักเข้าจึงไร้ภูมิคุ้มกัน เมื่อออกไ

อนสวรรค์อย่างที่คิด และนางก็ไม

ของนางร้ายนามเหอรั่วเหวิน ตั

กเขียนในร่างนา

นเช่นนี้ ไม่นะ ไม่

ที่หล่นลงมากระหน่ำพื้น ใครบางคนที่เบื้องบ

ฮือ

่ก็นิยายของตัวเองแท้ๆ ไยสวรรค์ไม่เมต

ยงถนนดินและป่าเปลี่ยวกว้างใหญ่ นักเขียนสาวจ

่อย่างที่คิดนะ ก็แค่ไม่ได้กับพระเอกเท่

ก็ต้องตายในเร็วๆ นี้นะ อยากต

ฟซีนที่เขียนขึ้นมาน่ะ มโนทั้งนั้น ข้ายังไม่เคยร่วมรักกั

กขึ้นมาต่อสู้กับโชคชะตา ครั้งหนึ่งเจ้าเค

ข้าเพิ่งคิดไ

หลังจากที่ออกมาจากภวังค์แล้วกลับมาสู่ความเป็นจริง ท

นาวเหลื

ด้ พลันนั้นนางจึงหวนคิดทบทวนความจำ ‘เหตุใ

วกลางทางก็เกิดมีฝนฟ้าคะนองราวกับมีพายุ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าฟ้ากว้างยังสดใสและเป็นสีคราม ฝนตกอย่

ริงเหมือนกับตัวละครนางร้ายผู้นี้ นักเขียนสาว

งตัวละครที่ดีเลิศยิ่งกว

้ามาเข้าร่างตัวละครแ

แต่ดีใจมากๆ รู้สึกราวกับบรรยากาศหมองมัวรอบตัวเปลี่ยนเป็นสดใสในทันที แม้นว่าฝนจะยังคงตกอย่างหนัก

รี

ฉมสะคราญผู้เทพท

รี

ายต่อหน้า ขนดำมะเมี่ยมของมันมีควันลอยคลุ้ง ร่างกายไหม้เกรียมกรุ่นกลิ่นเ

ยนี้จะมาถึงเมื่อใด นางเว้นว่างเอาไว้

่แล

แก้อาการทันที นางร้ายนี้จะต้องพกยาติดกาย

ได้! นางจะ

บกับขวดยา เจ้าขวดกระเบื้องเคลือบเล็กๆ นั้นตกอยู่ที่กลางทาง และนั่นอ

สมอๆ จึงทำให้พลาดพลั้งทำขวดยาหล่นจากมือ และเมื่อนางลงจากหลังอาชาเพื่อมาหยิบขวดยาฝนก็เทกระหน่ำลงมาเสียแ

ระสนคลานไปกับพื้นเพื่อเอื้อมห

ปดกับฝนฟ้า ช่างเป็นจังหวะการเข้

ริ…เย่ ม

ห่างระหว่างตัวนางกับขวดยาไม่น่าเกินสองจั้ง ทว่าเมื่อเวลาผ่านไปสองเค่อนางก็ยังคงนอนแหมบอย

ฮ้